หมายเหตุ ต่อจากตอน 249 ครับ

เรมอนกล่าวต่อ "อยู่กับมืงสองคนนี่ดีนะ เงียบดี
สร้างบรรยากาศได้ไม่เลว
บางครั้งการมีเพื่อนผู้ชายที่รู้ใจอ่ะ
ไม่ต้องพูดกันมากหรอก มองตาก็รู้ใจแล้ว
ใช่ไหม"

ตอนนั้นเฟอดินานก็โผล่มาพอดี

" มาได้ไงวะ"
"ก็มาหามืงไง "

เฟอดินานนั่งตรงข้ามกับเรมอน
ส่วนกาเร็ตนั่งตรงข้ามกับซาอีอยู่แล้ว

"มืงนี่หล่อวันหล่อคืนนะไอ้เฟอดินาน"
"มืงไม่ต้องเลย คืนนี้ต้องแดกเหล้ากันให้ลืมโลกเลยนะ"
เรมอนเงียบไปพักนึง
"แต่บางเรื่องมันก็ลืมยากนะ"
เฟอดินานซี้กับเรมอนก่อนที่เขาจะกลายเป็นแวมไพร์ซะอีก

"มืงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวองค์อสุนีก็หาคู่ให้มืงเอง
ได้ข่าวว่าสาวๆจาก 452 รักแวมไพร์แบบจริงใจเลยนะ
ได้ยินว่าที่นั่นมีหนังเกี่ยวกับแวมไพร์ออกฉาย
ทำให้แวมไพร์กลายเป็นหนุ่มในฝันของสาวๆค่อนโลก"

"องค์อสุนี ... หมอนี่เป็นใครกันวะ อยู่ๆก็โผล่มา
แถมยังกลายเป็นราชาแห่งรัตติกาลคนที่ 4 อีก"
"แต่เขาน่าจะเป็นราชาแห่งรัตติกาลตัวจริงนะ
ได้ข่าวว่าเป็นเจ้าของเมืองวิญญาณที่ชื่อวิลล่าวริศราอ่ะ"

"อืม น่าสนใจ เจ้าของเมืองวิญญาณ อืม น่าสนใจมาก"
"แล้วไปไงมาไงถึงโผล่มาที่นี่ได้วะ"
เรมอนเล่าให้เฟอดินานฟังพอสังเขป
แล้วแนะนำให้เขารู้จักกับซาอี

"อืม กูพอเข้าใจเรื่องราวแล้ว"
เรมอนจ้องหน้าเฟอดินาน
"เข้าใจแล้วก็แดกเหล้าเยอะๆดิวะ"
"มืงเหงาเหรอวะ"
"เปล่านะ เพียงแต่นานๆจะเจอกันที
ก็เลยอยากแดกเหล้าให้จุใจ"
"อยู่กับอนันตยาเป็นไงบ้าง"
"ก็ดีนะ ดีทีเดียวอ่ะ"
"กูนึกไม่ถึงเลยนะว่ามืงจะรับงานนี้"
"มีอะไรให้ทำกูก็ทำหมดแหละ"
"อืม"
"พอได้แดกเหล้ากับมืง
ทำให้กูคิดถึงชีวิตก่อนจะมาเป็นแวมไพร์ว่ะ"
เฟอดินานมองเรมอนที่เขากำลังก้มหน้า
ไม่นานเขาก็เงยหน้าขึ้นมา
"แต่มันผ่านมาแล้ว คิดไปก็เท่านั้น แดกเหล้าดีกว่า"
"ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิมหรอก
ตอนนั้นกูรักมืงยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น"
เรมอนยิ้ม "หวานเลยนะ"
"กูพูดจริงๆนะ"
"กูรู้ กูรู้"
"มืงรู้ก็ดีแล้ว"
"อืม"
"แต่ยังมีอื่นๆอีกมากมายที่มืงไม่รู้"








เรมอนถอดเสื้อออกก่อนจะดื่มเหล้าต่อ
"น่าอิจฉาไอ้วนาหวาดมันเนอะ
ได้ข่าวว่าเจ้าสาวสวยมาก"
"แสงดาวกับพราวรุ้ง 
แฝดสาวจากต่างดาว"
"ต่างมิติไม่ใช่เหรอ"
"มันไม่ต่างกันหรอก ไม่ว่าจะเรียกอย่างไร
พวกเธอก็ไม่ใช่คนแถวนี้"
"กล้าดีเนอะ แต่งงานข้ามจักรวาลกันเลย"

"ถ้าองค์อสุนีติดต่อเราไม่ได้
สิ่งเหล่านี้ก็จะไม่เกิดขึ้น"
"ดูเหมือนจะมีอะไรที่มันเป็นเหตุเป็นผลกันนะ
ฟังแล้วก็น่าบุกไปยัง 452 นะ"
"กูนึกไม่ออกนะว่าที่นั่นจะเป็นยังไง"
"พวกเขาก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าที่ 971 จะเป็นอย่างไร"

พวกเขาเงียบกันไปสักพัก ก่อนที่เรมอนจะพูดว่า
"ตกลงพวกเราเกิดมาทำไมวะ"
เฟอดินานนั่งนึกแปปนึง
"กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ จะเกิดมาทำไมวะ ตั้งเยอะแยะ"
เรมอนหันไปมองกาเร็ตกับซาอี 
"แล้วมืงสองตัว พูดไม่เป็นเหรอ มัวแต่นั่งจ้องกันอยู่ได้
งั้นไปซื้อกับแกล้มให้พวกกูหน่อย
ทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยนะพวกมืงเนี่ย"