ปกติเราเช่าห้องที่หอพักอยู่คนเดียว แต่พอดีพ่อแม่เราจะมาหาแล้วอยู่ค้างคืน ที่หอพักมีกฎติดไว้ว่าถ้าจะเอาคนนอกเข้ามาที่หอ ต้องแจ้งทางหอพักทราบ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พ่อแม่เรามา ปกติเราจะแจ้งคนดูแลหอพักทุกครั้ง และก็จะถามเขาด้วยว่าในหอมีที่จอดรถไหม เพราะพ่อแม่มาด้วยรถส่วนตัว ปกติที่หอไม่มีที่จอดรถว่างหรอก เพราะมีคนจองเต็มแล้ว (ที่จอดรถของหอต้องเสียค่าเช่าแยกต่างหาก) แต่ครั้งก่อนๆที่พ่อแม่มา จะมีที่จอดรถว่าง เพราะคนที่เช่าไว้เขาไม่อยู่หลายวัน คนดูแลหอก็จะให้พ่อแม่เรายืมจอดรถได้

แต่ครั้งนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ช่วงค่ำๆ เราก็ไปบอกคนดูแลหอพักตามปกติว่าพ่อแม่เราจะมาค้าง แต่คนดูแลหอกลับพูดว่า "แล้วไงครับ" ด้วยท่าทีเย็นชา เราก็อึ้งสิ เพราะปกติเขาไม่เคยพูดแบบนี้กับเรา เราคิดว่าเขาไม่น่าพูดแบบนี้ เพราะระเบียบของหอพักก็บอกเองว่าถ้าจะพาคนนอกเข้าก็ต้องแจ้งก่อน แล้วเราผิดอะไรที่แจ้งตามระเบียบ

เท่านั้นไม่พอ เราก็ถามคนดูแลหอต่อ ว่าที่หอจะมีที่จอดรถว่างไหม เขาก็ตอบว่า "ไม่มี" ด้วยเสียงดัง(แต่ไม่ถึงขั้นตะโกน) เราก็งงว่าทำไมเขาจะต้องเสียงดัง เพราะเราก็พูดเบาๆ และตรงบริเวณนั้นก็เงียบ ไม่จำเป็นต้องเสียงดัง ไม่มีที่จอดรถเราก็เข้าใจได้ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเสียงดัง เราก็เย็นไว้ แล้วถามอะไรเขาต่ออีกนิดหน่อย จากนั้นเขาก็ดูจะเย็นขึ้น เสียงเขาก็เบาลง เราไม่เข้าใจว่าคนดูแลหอเป็นอะไรของเขา หรือไปหงุดหงิดอะไรมา 

คนๆนี้เขาดูแลหอตั้งแต่เรามาเช่าแล้ว ปกติเขาก็ดูเป็นคนดีๆ ไม่เคยพูดจาไม่ดี เราไม่ค่อยได้คุยอะไรกับเขา ก็รู้สึกเฉยๆกับเขา แต่หลังจากได้คุยกันครั้งนี้ เราก็เริ่มรู้สึกไม่ชอบเขา เราไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องมาเจอคนพูดจาแบบนี้ใส่ เราเช่าหอมาจนเขาจำหน้าเราได้แล้ว และเขาก็จำพ่อแม่เราได้ เพราะตอนเรามาเช่า พ่อแม่เราก็มาด้วย และเวลาพ่อแม่เรามาค้างก็จะแวะพูดคุยกับเขา และก็จะมีของฝากมาให้คนดูแลหอพักด้วย (คนดูแลหอจะมี 2 คน มาแล้วเจอใครก็ฝากคนนั้น ให้ไปแบ่งกัน) และเราก็เป็นผู้เช่าที่ดี ให้ความร่วมมือกับกฎระเบียบทุกอย่าง จ่ายค่าเช่าก็ตรงเวลา

เหตุการณ์นี้ทำให้เรารู้สึกอยากย้ายออก แถวนั้นมีหอพักเยอะด้วย แต่การจะเลือกหอพักที่โอเคก็ค่อนข้างยุ่งยาก และอยู่ที่นี่ก็สะดวกดี น้องเราก็เช่าห้องอยู่ที่นี่ด้วย(อยู่คนละห้อง แต่ก็ได้อยู่ใกล้กัน พึ่งพากันได้สะดวก พ่อแม่ก็ไม่ต้องเป็นห่วงมาก) คนเฝ้าหอก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกคน อีกคนเป็นผู้หญิงใจดีและพูดจาดีมาก(เราจะสนิทกับคนนี้มากกว่า แต่เขาอยู่เฉพาะกลางวัน) เราจึงคิดว่าจะทนอยู่ต่อไปจนกว่าจะถึงเวลาที่คิดว่าจำเป็นต้องย้าย แต่เราก็จะเล่าพฤติกรรมของคนดูแลหอที่เจอมาให้พ่อแม่รับรู้ไว้ด้วย

*** Update 5/12/66: สรุปว่าเราจะยอมปล่อยผ่านเรื่องนี้ เพราะคนดูแลหอคนนี้เหมือนจะกลับมาเป็นปกติแล้ว และตอนนี้พ่อแม่เราก็ได้มาค้างที่หอแล้ว และคนดูแลหอคนนี้กับพ่อแม่เราก็พูดคุยกันได้เป็นปกติ (แต่เราจะเลี่ยงไม่คุยกับเขามาก จะไปคุยกับคนดูแลอีกคนแทน) เราเล่าเรื่องนี้ให้พ่อแม่ฟังแล้ว แต่ตอนเล่าไม่ได้ใส่อารมณ์มากเท่ากับที่เล่าในกระทู้ ปรากฎว่าพ่อแม่เราขำและบอกว่า จริงๆเราไม่ต้องแจ้งคนดูแลหอก็ได้ว่าพ่อแม่จะมา เพราะเขาจำพ่อแม่ได้แล้ว ไม่ใช่คนอื่นคนไกล