สวัสดีค่ะ วันนี้เราตั้งกระทู้เพื่อแบ่งปันมุมมองของคนเป็นโรคซึมเศร้าและอยากให้กระทู้นี้เป็นกำลังใจให้คนที่เป็นโรคเครียดเรื้อรังและซึมเศร้า ต้องบอกก่อนว่าตัวเราเองเป็นโรคซึมเศร้า+แพนิค โรคซึมเศร้า หรือMajor Depressive Disorder เป็นอาการทางจิตชนิดหนึ่งที่เกิดจากสารในสมองผิดปกติ โรคซึมเศร้าเกิดจากภาะวะเครียด ความกดดัน หรือสิ่งเลวร้ายที่เจอมา จนทำให้ตัวเองรู้สึกขาดความมั่นใจมีความคิดแง่ลบกับตัวเอง สาเหตุและรายละเอี่ยดของโรคซึมเศร้าเราจะแปะลิ้งค์ของคณะแพทยโรงพยาบาลรามาธิบดีไว้ให้ไปลองศึกษาเพิ่มเติมดูนะคะ เขาเขียนไว้ดีมากเลยอยากให้ทุกคนลองเข้าไปอ่าน  https://www.rama.mahidol.ac.th/ramamental/generalknowledge/general/09042014-1017 อาการเริ่มแรกที่เราเป็นซึมเศร้าก็คือ นอนไม่หลับ รู้สึกหดหู่ สับสนในความคิดของตัวเองกังวลว่าตัวเองทำผิดมั้ย ถ้าทำไปผลจะออกมาดีมั้ย รู้สึกเหมือนตัวตัวคนเดียวเริ่มเบื่ออาหารแม้แต่อาหารที่ชอบก็กินไม่ได้จนน้ำหนักลดลงเรื่อยๆเก็บตัวมากขึ้น ร้องไห้ทุกคืนทุกเวลาที่นึกถึงความโดดเดียวและหดหู่ และที่หนักที่สุดคือทำร้ายตัวเอง จนได้พบจิตแพทย์และนักจิตวิทยาถึงรู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าตอนแรกเรารับไม่ได้เลยที่ตัวเองเป็นแบบนี้เครียดนักมากขึ้นถึงขั้นไม่ยอมกินยาที่หมอให้เลยและไม่ยอมรับตัวเองไม่ยอมพูดกับใครจนแม่ขอว่ารักษาตัวเองเหอะลูก+กับเราเองก็เริ่มรับไม่ได้มากขึ้นกับสิ่งที่มันสุมอยู่ตอนนี้เลยตัดสิ้นใจเอาวะ เป็นไงเป็นกันมันจะแน่สักแค่ไหนวะไอ้โรคบ้านี้ ลองดูสักตั้งให้มันรู้ไปดิว่าฉันที่ผ่านเรื่องราวมามากมายจะแพ้แก พอคิดได้แบบนั้นก็เริ่มกินยาตามที่หมอจัดให้และพบนักจิตวิทยาอาทิตย์ล่ะครั้ง เริ่มแรกทรมานมากจ้าเพราะเราไม่ได้ต้องปรับตัวกับโรคอย่างเดียวแต่ต้องปรับตัวกับยาด้วยเพราะยาทุกอย่างมีEffectของมันเสมอและEffectที่เราเจอคือกินแล้วง่วงและมีอาการคลื่นไส้บ้างเป็นบางครั้ง กว่าจะปรับตัวได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร แต่มาถึงจุดนี้สิ่งที่ทำให้เราดีขึ้นได้ก็ไม่ใช่แค่ยาอย่างเดียวนะคะแต่เป็นธรรมมะที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องบาปบุญแต่คือหลักของการยอมรับและปล่อยว่าง หลักแห่งการบอกว่าช่างไม่เหนื่อยก็ทำเหนื่อยก็ปล่อยโลกใบนี้ไม่มีใครสมบูรณ์เราไม่ใช่ผลงานชิ้นเอกของใครเพราะฉนั้นไม่แปลกที่จะมีตำหนิและรูปทรงบิดเบี้ยวเพราะฉนั้นช่าง!!พอปล่อยว่างและยอมรับได้ก็พบว่า เฮ้ยย!!ก็ไม่ยากนี่หว่าและทำให้ค้นพบว่าเราแค่บิดเบี้ยวไม่ได้แตกสลายยังมีพลังดีๆในตัวเองอีกเยอะเพราะฉนั้นหยิบมันออกมาใช้ค่ะ และบอกตัวเองไว้ว่าร้อยคนให้กำลังใจก็ไม่เท่ากับเราให้กำลังใจตัวเอง กำลังใจจากตัวเองคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนเป็นพันกำลังใจเป็นล้านก็ไม่เท่าเราแค่กำลังใจเดียว ท่องเอาไว้เรามันพลังเกินร้อยเพราะฉนั้นฉันไม่กลัวแกหรอกสักวันฉันจะชนะแกเหมือนที่ฉันชนะปัญหาทุกอย่างมาแล้วทั้งชีวิต สำหรับเราในตอนนี้เริ่มดีขึ้นมากจากที่ต้องกินยาเพื่อช่วยหลายตัวในวันนั้นตอนนี้เรากินแค่ตัวเดียวแล้วเท่านั้นพบหมอห่างมากขึ้นจากอาทิตย์ล่ะครั้งตอนนี้สามเดือนครั้ง เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์และให้กำลังใจคนที่เป็นอยู่หรือกำลังสงสัยว่าตัวเองกำลังจะเป็น ว่าจงใช้ชีวิตอย่างกล้าหาญโรคนี้จะไม่อยู่กับเราไปจนตายถ้าเรายอมรับและสู้กับมันโดยพลังจากตัวเราเอง เราขอเป็นกำลังใจเล็กๆแต่มากให้แก่ทุกคนที่เป็นเหมือนเรานะคะส่วนใครที่ต้องการปรึกษาหรือขอคำแนะนำเรื่องสุขภาพจิตสามารถติดต่อสายด่วน1323ปรึกษาฟรีตลอด24ช.ม ค่ะ