เราได้ย้ายที่ทำงานใหม่ช่วงปีที่แล้วประมาณเดือน มีนาคม65 และได้ทำความรู้จักผู้ชายคนนึงในที่ทำงาน เริ่มจากสถานะเพื่อน ที่ไม่ได้คิดอะไรเลย
ก็คุยกันปกติ ซึ่งเราและเขาค่อนข้างที่จะเข้ากันได้ดี คุยกันถูกคอ และรู้เรื่องไลฟ์สไตล์ค่อนข้างเหมือนกัน ชอบดูบอล ชอบดื่ม ชอบเล่นเกม หลายอย่างมาก
จนวันนึงช่วงเดือน เมษายน66 เราก็ไปกินเหล้ากันปกติ แล้วเราก็ไปมีอะไรกัน มันฟังดูง่ายนะ (แต่เรายังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายเลย) เราอายุ 28 แล้วค่ะเอาจริงแค่อยากลองเฉยๆ ต้องบอกก่อนว่าทั้งเราและเขาไม่ได้มีแฟนนะคะ เราก็มานั่งคุยกันว่าจะเอายังไงดีในความสัมพันธ์
เราก็ตกลงกันว่าจะเป็นแค่เพื่อน เราและเขาถ้าเจอใครที่ถูกใจก็สามารถไปได้เลย แต่ต้องบอกกันก่อนว่ามีใครเข้ามาแล้ว แล้วอีกคนจะไป จนเวลาผ่านไป ก็ยังไม่มีใครที่มีคนใหม่เลย เราเริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ จนมีอาการหวง และหึงเขา เรื่มที่จะถามหาสถานะกับเขาแล้ว ก็เลยตัดสินใจคุยกันอีกรอบว่าสถานะของเรา
ตกลงเป็นอะไร เขาบอกว่าชอบอยู่แบบนี้ไม่อยากมีแฟน ถามเราว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ไม่ดีเหรอ ไม่มีความสุขเหรอ เขายังไม่พร้อมสำหรับหลายๆเรื่อง เราก็เป็นเวย์ผู้หญิงงี่เง่า เลยถามเขาไปว่าแล้วกับแฟนเก่าของเธอทำไมเธอถึงเป็นแฟนกันเร็วจัง กับเราผ่านมา 7 เดือนแล้ว ไม่มีอะไรที่ชัดเจนเลย คือเราก็บอกว่าเลือกมาเลย ไม่ต้องกลัวเราเสียใจนะ มันจะได้เคลียๆกันไปเลยว่าจะเอายังไงต่อ คือจบกันในสถานะแบบนี้ เราก็ยังเป็นเพื่อนกันไปกินเหล้าด้วยกันได้ปกติ
แต่จะไม่ได้มาหาหรือทำอะไรที่มันเกินเพื่อนอีกแล้ว เพราะไม่ได้อยากรู้สึกไปมากกว่านี้แล้ว เขาก็ตอบเราแค่ว่า กลัวเลือกแล้วเลือกผิด - - 
เราก็เลยบอกโอเคงั้นเราจบกันแค่นี้ดีกว่า หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้ไปหาเค้า ไม่ตอบแชท ไม่มองหน้าเขา แล้วเราจะเข้าไปเก็บของเรากลับห้องตัวเอง
วันที่กลับไปขนของ เขาเดินมากอดเราแล้วบอก อย่าไปไหนได้มั้ย อยู่กับเขาแบบนี้ได้มั้ย ขอเวลาอีกหน่อย แต่อย่าหายไปไหนเลยนะ 
เราก็เลือกที่จะอยู่ต่อค่ะ เพราะเรารู้สึกดีกับเขามากๆ เขาดีกับเราทุกอย่างเลยค่ะ เวลาไม่สบายก็หาข้าวหายาให้กิน ซักผ้าให้ กับทำข้าวให้กิน เรียกได้เลยว่าไม่เคยโดนเอาเปรียบเลย มีคุยเรื่องที่จะย้ายมาใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ไม่ใช่แฟนค่ะ คือเข้าใจนะคะว่าตั้งกระทู้แบบนี้ทำไมในเมื่อก็เลือกที่จะอยู่ในสถานะแบบนี้
มันจะมีบางช่วงอารมร์ที่อยากพอ แต่มันยากเหลือเกินค่ะ ขอคำปรึกษาที TT