วันนี้ก้อยากจะมาแลกเปลี่ยนประสบการ์ณของชีวิตของตัวเองและความคิดต่อความรักในครั้งนี้แบบยาวหน่อยค่ะ😄
คือว่าเราพบกะคนหนึ่งทางโลกออนไลน์ค่ะเค้าติดตามเราใน ตต นานพอสมควรแล้ววันหนึ่งเค้าก้เหมือนอยากเป็นเพื่อนกะเราทางเฟสเลยแอดหาเราค่ะถามว่ารู้จักเฟสเราได้ไงก้คือใน ตต จะมีเขียนบอกว่าเฟสเราชื่ออะไรเค้าเลยแอดหาส่วนตัวแล้วไม่ค่อยรับเพื่อนคนแปลกหน้าค่ะแต่เป้นคนชอบสังเกตุว่าใครเป้นใครและแฟนก้เป้นจุดเด่นตรงที่ว่าเค้าชอบกดหัวใจใน ตต ให้ตลอด เราเลยเข้าไปดูโปล์ฟายเค้าว่าเป้นใคร พอเค้าแอดเฟสมาเค้าแชทมาหาเราว่า"รับเพื่อนหน่อยครับ"ที่ล่ะคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ คือเป้นคนที่เหมือนใส่ใจใน FC มาก😅(คือว่าไม่ใช่คนดังน่ะค่ะแต่ก้มีคนติดตามอยู่จำนวนหนึ่งพอเป้นเวลานานๆมันจึ้งคุ้นเคยกัน เช่น แบบเหมือนคนรู้จักและกดติดตามกดไลค์กดหัวใจให้บ่อยๆ เลยแคร์ความรู้สึกของคนเราเวลาปลื้มใครอารมณ์ฟิวคล้ายFC)เข้าเรื่องเลยค่ะทำไมเราถึงสนใจเเฟนคนนี้เพราะว่าเรากดอ่านเเชทที่เค้าพิมพ์ทิ้งไว้แบบประมานว่าเทอคนนี้ที่ติดตามเรา ตต นี้น่าทำไมอยากเพิ่มเพื่อนในเฟสร่ะช่วงแรกๆก้คืออารมณ์แบบถามไถ่ค่ะแต่พอเรารับเค้า เค้าก้แบบหาเรื่องคุยจนมาถึงเรื่องเกม (เพราะส่วนตัวเป้นคนชอบเล่นเกมมาก😅) มันเลยเป้นจุดเปลี่ยนของเรื่องราวทั้งหมดที่ทำให้สนิทและคุยกันมากขึ้น ก้คือทุกวันเล่นเกมทุกวันทักถามไถ่กันบ้าง จริงๆช่วงเเรกๆเราม่ค่อยคิดอะไรน่ะค่ะคือแบบเป้นเพื่อนเล่นเพื่อนคุย แต่เค้าก้แบบเป้นคนที่ใส่ใจพุดคุยปรึกษาเล่าเรื่องชีวิตหาเรื่องคุยไปเรื่อยแล้วก้เป้นเหมือนชีวิตประจำวันไปเลย เราเริ่มรุ้สึกว่าฟิวอารมแบบนี้มันคล้ายคนกำลังดูใจแบบแฟนค่ะ ถามว่าเค้าเคยเจอกันไหมคือคุยกะมาทุกเรื่องเล่นเกมด้วยกันทุกวัน (ในเกมก้เป้นคู่รักกันน่ะค่ะ😂เค้าขอให้เป้นเเล้วเราก้ตอบรับเพราะเค้าแบกเราทุกตาเค้าเล่นเกมเก่งมากเราก้สายนี้เลยติดเค้ามากไพอถึงเวลาก้เล่นเกมๆๆตลอด) จนระยะเวลาในการคุย 1ปี3เดือน เหมือนเราอยู่ในช่วงหนึ่งในชีวิตจริงของเราทั้งสองไปแล้ว เพราะคุยกันตลอด โทหากันตลอด ค้างสายทุกวัน จนกลายเป้นแฟนกันโดยธรรมชาติเลยค่ะ😄แล้วเราก้นัดกันว่าจะเจอกันเพื่อที่จะเดินทางมาหากันเห้นกันใกล้กันแบบคู่อื่นจะได้นุ้ว่าเรารักกันไหมในชีวิตจิง เราเลยตันสินใจเดินทางไปหาเค้าเองถึงจะเป้นผู้หญิงเพราะในใจเราคิดว่ามันปลอดภัยกว่าการที่เราให้เค้ามาหาเพราะส่วนตัวคิดว่าถ้าคนไม่ใช่เค้าจะได้ไม่รุ้ที่ยุเราเเต่เราไปถึงบ้านช่องเค้า >ปล คือเรายุในวัยทำงานกันแล้วน่ะค่ะ<  มีต่อน่ะค่ะเพราะเขียนไม่พอ