หวัดดีค่ะ เราเป้นคนนึงที่คิดมากชอบคิดย้ำคิดย้ำถามขี้สงสัยคิดไปเอง ชอบคิดบวกนะ เราชอบอยุ่บนเตียงมาก ส่วนใหญ่จะอยุ่บนเตียงกินข้าวขนมอ่านหนังสือทำการบ้านเกือบทุกอย่างเลยค่ะ ติดเตียงมากค่ะเวลาเครียดก้นอนแต่นอนไม่ค่อยจะหลับเพราะเราเวลานอนมันฝันค่ะแล้วเวลาเครียดพอนอนก้จะฝันร้าย สุดท้ายก้นอนค่ะ เรารุ้สึกว่าไม่มีที่ที่เป้นที่ของเราเลยห้องนอนก้ไม่ใช่ เรามีปัญหาครอบครัว เพื่อนก้มีนะคะหนักพอๆกับครอบครัว มาพุดถึงเพื่อนก่อนค่ะ คือเราเป้นคนพุดมากถามเย้อขี้สงสัยบางเรื่องเราคิดไม่ทันจริงๆว่าคืออะไร เหมือนเพื่อนเล่นมุกผวนคำ แล้วตอนนั้นคิดไม่ทันจริงเลยถามว่าคืออะไร เพื่อนอีกคนเลยหงุดหงิดที่เราถาม เรารุ้สึกว่าเหมือนเพื่อนคนนั้นน่าจะคิดว่าเราแอ๊บแบ๊วทำเป้นไม่รุ้ไรงี้ คือตอนนั้นเรานึกไม่ออกจริงๆ เราก้บอกเพื่อนไปเพื่อนก้ยังหงุดหงิด เราก้เลยยุเงียบๆรอเพื่อนหายโกรธแทน ปกติกลุ่มเราส่วนใหญ่จะเป้นคนพุดแรงๆใช้คำปั่นๆ แต่เรารุ้สึกว่าบางทีมันแรงจริงๆแต่เหมือนจะมีอารมณ์ส่วนตัวนะตอนนั้นร่วมด้วย เราเลยคิดบางทีเราก้แยกไม่ออกว่าเพื่อนเอาจริงมั้ยหรือหยอก เราเป้นคนขี้สงสัยมากเรารุ้ตัวเองยุแต่มันสงสัยจริงๆ แล้วก้เป้นคนชอบงงที่เพื่อนบอกเรายอมรับว่าเราน่ารำคาญ ที่พุดมากชอบถาม เรารุ้สึกเหมือนโล่งๆยุบ้านเหงาเรายุแต่ในห้องเพราะไม่รุ้จะออกไปทำไมออกไปก้มีปัญหา  เราเหงาจริงๆเราพุดมากแต่บางทีในใจเรามันก้เคว้งแบบอารมณ์คนไปเรื่อย บางทีเรานั่งนิ่งๆเพื่อนในห้องถามเป้นอะไรรึปล่าวทำไมหน้าดุเศร้าๆช่วงนั้นเป้นตอนที่เราโดนไล่ออกจากกลุ่มเพียงเพราะเราไปบอกว่าทำไมต้องแกล้งเพื่อนเราเป้นเพื่อนสนิทเราเองค่ะ โดนบลุลี่แซวแซะเเขวะประจำ เราใจร้อนโมโหหงุดหงิดมาก เลยทะเลาะกันไม่เชิงทะเลาะค่ะ ที่เราโดนรุมด่าประมาณทำไมต้องยุ่ง บางทีเพื่อนเราไม่ได้คิดอะไรก้ได้ คือเราไม่ชอบคนที่ทำสันดานที่ไม่นึกถึงคนอื่นเลยค่ะ เราก้เลยถุกเฉกหัวออกมาตอนแรกก้อยากออกยุเราค่ะ แต่เราขี้เกียจมีปัญหาเราชี้เกียจเปลี่ยนปรับตัวหรืออะไรก้ตาม แต่ตอนนี้เราดีใจที่ได้ออกมาค่ะ ช่วงนั้นเราร้องไห้หนักเลยค่ะ ทำใจไม่ค่อยได้ รุ้สึกเหมือนฝันตลอดเวลาใจลอย เคว้งหนักมาก เราเราเห้นเพื่อนเราแล้วน้ำตาก้มาค่ะ เรารุ้สึกว่าเราต้องผ่านไปให้ได้เพื่อนเราที่เจออะไรมาเยอะเราต้องสุ้เพื่อไปสุ้กับเพื่อน เราเลยเข้ามแข็งค่ะ พอทำใจได้ก้เลยมีกลุ่มใหม่คือกลุ่มปัจจุบันค่ะ มีปัญหากันบ่อยๆแต่ไม่หนักนานๆทีจะมีปัญหากันหนักค่ะ และเราจะเป้นตัวปัญหาหลักและเพื่อนก้ตัดสินว่าเราเป้นคนผิด คือขอไม่ลงลึกนะคะ ประมาณว่าทำไมในกลุ่มไม่มีชื่อเขา คือเราไปรวมกับอีกกลุ่มเเล้วเราลองนับจำนวนคนกลุ่มนั้นกับจำนวนเราแล้วว่าพอดี คือเราไม่รุ้ว่าเอาไปแค่สามคน กลุ่มเรามีห้าค่ะ ตอนนั้นมีปัญหากันใหญ่โตเลย คือเราไม่รุ้ เพื่อนเราก้ไม่รุ้ แล้วเพื่อนก้บอกเรารุ้ยุแก่ใจเราก้บอกไปว่าไม่รุ้ววว แล้วก้ยำเละ แต่มียุ ตอนที่เราบอกไปว่า เราไม่รุ้เองก้ไม่ได้ถาม ก้ผิดคุ่อะแหละที่ไม่รุ้ เพื่อนก้ตอบประมาณเออก้จริงแล้วก้ยกเลิกข้อตวามคือเพื่อนน่าจะนึกว่าเราไม่เห้นเราก้นึกว่าเราไม่เห้นค่ะเเต่เเชตมันบัคคือมันขึ้นเเว๊บนึงเเล้วเราอ่านทันค่ะ แต่พอยกเลิกไปก้ทะเลาะยาวมีเพื่อนอีกคนมาเกี่ยวด้วยความที่คุ่ซี้กันงี้เราโดนยำ จบที่เราร้องไห้โฮลาไม่ไป รร ค่ะ เราไม่ไหวเรารุ้สึกว่าทำไมไม่มีคนเข้าใจเลยวะ คือเป้นแบบนั้นจริงๆค่ะ มีคนในเหตุการณ์เยอะแต่ทำเป้นหุหนวกตาบอดกันหมดแต่ก้ผ่านมาจบด้วยการที่เราเป้นฝ่ายขอโทษ เป้นแบบนี้เสมอตลอดเลยค่ะ จนเราชิน ตัดมาที่ทางบ้านคือครอบครัวเราพ่อแม่แยกทางกันเรายุกับแม่มีพี่น้องแม่ก้มายุกับพ่อไม่แท้ เราก้ยุตอนแรกๆก้ดีมีทะเลาะกันบ้างตอนเด้กเราไม่ชอบคนนี้เลยค่ะตอนนี้เฉยๆ เราคิดว่าครอบครัวควรมีพ่อกับแม่จริงๆไม่ใช่
พ่อ,แม่ไม่แท้ เป้นครอบครัวที่เราฝันเลยค่ะ หลังเศรษฐกิจเริ่มแย่เวลาผ่านไปครอบครัวเราทะเลาะกันบ่อยและหนักขึ้นเราก้โดนบ่นด่าพาล บางทีเราก้ทะเลาะกับน้องด้วยค่ะบางทีน้องก้เป้นฝ่ายผิดจริงๆเราก้โดนตีหนักคุ่ ทั้งๆที่ไม่ผิดเหมาเลย เป้นแบบนี้วนไปมา มียุช่วงนึงค่ะเราเป้นเด็กกิจกรรมแค่ช่วงนึง เราก้ออกเพราะเหนื่อยแต่ก้โดนถามว่าออกทำไมเราก้เหนื่อยตอนนั้นไม่รุ้จะตอบอะไรด้วยค่ะ เลยร้องพอร้องก้โดนด่าค่ะ เละตอนนั้นยุ รร ด้วย ตอนจะหลับบ้าน ตอนนั้นทำให้เรารุ้เลยค่ะว่าแม่ไม่เข้าใจเรา บางครั้งเราก้อยากให้แม่ถามดีๆไม่ตะคอกใส่ ไม่กัดฟันเวลาพุดเรากลัวมากค่ะ สั่น เราก้คิดเดี๋ยวมันก้ผ่านไป ช่วงมต้นรุ้สึกว่าจะหนักมากค่ะมีปัญหาเพื่อน ต่างๆรุมเร้า เราค่อนข้างเครียด ไม่รุ้จะเล่าให้ใครฟังดี เลยเก้บไว้คนเดียวตลอดเป้นงี้ตลอดเลย เราเป้นคนชอบทำห้องรกโดนแม่ตีด้วยเพราะเรื่องนี้ คือเราไม่มีกระจิตกระใจเลยค่ะรุ้สึกลอย เคว้ง เลยไม่สนใจ เราเอาข้าวมากินในห้อง บางทีก้ลืมเอาจานไปล้างกลัวไปแล้วโดยด่าด้วยเลยเก้บไว้ในห้อง รุ้อีกทีกว่าจะได้ล้างก้โดนทุบค่ะ เราลืม เป้นงี้วนๆ วันเกิดเราไม่ค่อยดีเลยค่ะตั้งแต่ขึ้น ปสองชีวิตเราแย่มากค่ะบางทีก้น้อยใจชีวิตเราเหนื่อยมากๆอยากจะตายเลยตอนนั้นค่ะ แต่เราไม่อยากตาย เราอยากหายไปตอนนั้นเราไม่รุ้จะไปยุไหนค่ะไม่มีเงินบ้านหรืออะไรเลย ยิ่งโตก้ยิ่งเข้าใจเลยว่าไม่มีใครเข้าใจเราจริงๆ ครั้งนี้ทะเลาะกันหนักเลยเป้นเรื่องไร้สาระมาก เราโดนตีช้ำเลือดซิบเราสั่นมากค่ะเหนืาอยจนพุดไม่ออกโดนตีซ้ำมีคนเห้นเหตุการณ์ก้ไม่รุ้ไม่ชี้ พ่อไม่แท้เราค่ะ เราเจ้บจะตายเราไห้ปวดหัวปวดตาเสียใจมากค่ะเวลามีปัญหาอะไรเราก้เลยเก้บไว้คนเดียวเพราะจะเจอแบบนี้เราเลยไม่กล้าเราโดนด่าซ้ำด้วยค่ะพอร้องเลยโดนตี พอเราเจอแบบนี้เราเลยเป้นคนเก้บความรุ้สึก แสดงออกไม่หมดจริงๆ เราเป้นคนเส้นตื้นตลกขำง่ายไปเรื่อยอย่างที่บอกเลย เรามารุ้เราโดนซ้ำเติมไม่มีใครเข้าใจยิ่งทำให้เราเสียใจกว่าเดิมเราอยากตายค่ะ เหตุผลที่อยากเพราะจะได้จบๆหมดปัญหา เราเป้นคนชอบหนีปัญหาค่ะ แบบนี้เราว่าคงแก้ไม่ได้ เราอยากตายไม่ได้เรากลัวเจ้บค่ะ แค่จับมีดเราก้ร้องแล้ว เราเสียใจมากที่คนในบ้านมองว่าการทุบตีเตะต่อยเป้นเรื่องปกติ เราไม่อยากทนค่ะ เราเลยบอกตรงๆ เราก้เลยโดนยำเละแบบนี้เราเจ้บ แต่ก้ทำแบบนี้ตลอด เลยโดน บ้านเราเป้นประเภทที่ใช้ความรุนแรงตะคอกซึ่งเราเกลียดมากค่ะ เราตกใจกลัวสั่น เราหนีไปไหนไม่ได้นอนยุบางทีก้โดนทุบให้ตื่นนะคะ เราเจ้บค่ะบางทีเราตื่นมาตัวก้ช้ำ  เราเลือกได้ไม่อยากจะเกิดมาเลยตอนนี้เราใช้ชีวิตแบบเรื่อยเปื่อยเหมือนคนจะตายวันตายพรุ่งเราเป้นแบบนี้มานานแล้วค่ะตั้งแต่ ประมาณ ปหก วันๆเราก้ยุแต่ในห้องค่ะเราอิจฉาคนที่มีครอบครัวๆดีๆบางทีเราก้คิดยุไปเป้นภาระถ้าเราตายไปคนนึงบ้านเราก้น่าจะปกติเหมือนเดิม เรายิ่งเสียใจ เราเสียใจที่เราทำอะไรไม่ได้เลยอยากตายแต่ตายไม่ได้ทำให้เราเสียใจมาก อะไรๆก้ตายเราเเค่อยากจบ หยุด หมด เราเหนื่อยเป้นความรุ้สึกที่ไม่รุ้จะยุไปทำไมถ้าเราไม่ได้ใช้ชีวิตแบบที่ต้องการ เราอายุไม่เท่าไหร่บางคนอาจบอกว่ายังไม่รุ้จักการใช้ชีวิตเลยเราว่าก้จริงแต่เราเหนื่อยค่ะเราเเค่อยากยุเฉยๆไม่ก้หลับไป เบื่อชีวิตเดิมๆยุไปก้มีแต่หนักขึ้น เราทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆค่ะรุ้สึกเคว้งว่างจริงๆค่ะเราเลยจบที่การนอนวันละสอบกว่า ชม เราอยากหนีปัญหา เพราะเราแก้ไขไม่ได้ เราฝันร้านบ่อยเลยค่ะบางทีเราก้ม้อ เราไป รร สาย เรียนพอใช้ หน้าตาพอได้ไม่มีอะไรพิเศษ ชีวิตแย่ๆที่ฃงตัวเรารุ้สึกว่าเจอแบบนี้ไม่จำเป้นต้องเกิดมาตายๆไปเหอะจะได้จบๆ เราเป้นแค่เด้กคนนึงอยากให้รุ้ค่ะ เราไม่อยากโตไม่มีความฝัน ๆม่อยากยุอยากไปตายแต่เราทำไม่ได้ เราไม่ได้ไม่อยากตายหรอกอยากหายไปเงียบๆไม่มีใครจำได้ไม่มีครอบครัวเหมือนคนเร่ร่อนที่ไม่มีอะไรเลยตายไปก้ไม่ได้มีอะไร บางทีเราก้เหนื่อยทะเลาะกันปางตายกลับไป รร ปกติ เราไป รร พร้อมกับรอยแผลทุบตี คงเป้นไปอีกนานเลยค่ะ