ถ้าถูกดูถูก เหยียบย่ำ กดขี่ข่มเหงด้อยค่า ต้องคอยเก็บเศษอาหารของคนอื่นมากิน มาเลี้ยงครอบครัว ต้องอดทนไปไหนไม่ได้เพราะภาระที่มี ไม่เคยเห็นดวงตาของความเมตตากรุณา มีแต่ดวงตาที่เหยียดๆอยู่ที่หางตาตลอดเวลามีอะไรไม่ดีทุกอย่างจะยัดเยียดถูกโยนมาให้ มันเก็บเอามาคิดค่ะ คอยแต่น้อยเนื้อต่ำใจไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ไม่รู้ว่าต้องตั้งสติตั้งความคิดไปทางไหน ช่วยบอกช่วยสอนช่วยให้ปัญญากับการรับมือในสถานะการแบบนี้ให้ทีค่ะ