สวัสดีค่ะ....

ตอนนี้เราอายุ 26 เพิ่งสมัครเรียนป.ตรีไปเองค่ะ แล้วรู้สึกกังวลมากเลยค่ะ ตั้งใจจะให้จบ 2 ปีครึ่ง แต่รู้สึกกดดันจนเครียดเลยค่ะ คงต้องสบายๆ

แต่สิ่งที่กดดันกว่าคือ พ่อใกล้เสียแล้ว และพี่น้องก็อยากตัดขาดจากเราค่ะ เพราะไม่ถูกกันมาตั้งแต่เด็ก รู้สึกว่าถูกมองเป็นคู่แข่งตลอด ที่งเรื่องเรียน เรื่องงาน ความรู้ และความสุข 

มีแฟน แต่แฟนไม่ค่อยสู้งานเท่าไหร่ค่ะ เลยกังวลว่า เราจะไปรอดได้ยังไง เพราะเราเอง ยังตั้งหลักไม่ได้เลย

ข้าวของของเราอยู่ที่บ้านพี่สาว แต่พี่สาวให้แฟนน้องชายมาอาศัยในห้องของเรา เราเลยหวงของใช้ของเรา เลยกลับมาบ้านตัวเอง แต่รู้สึกเหมือนไม่ใช่บ้านของเราอีกแล้วค่ะ

แต่ไปอยู่บ้านแฟน ก็ค่อนข้างใช้ชีวิตลำบากค่ะ เฉพาะเรื่องขับถ่าย นั่งยองมากจนเป็นริดสีดวงเลยค่ะ ทรมานมาก + คิดถึงหมาที่บ้านของเราค่ะ

กับแฟนเราก็ทะเลาะกันประจำ จนเสียการเสียงานเลยค่ะ 

มีพี่น้องนะคะ แต่ไม่พูดคุยกันค่ะ ส่วนพ่อแม่ โดนพี่น้องเรากดขี่ เขาก้อมากดขี่เราอีกทีค่ะ เพียงเพราะเราไม่ใส่อารมณ์กับเขา

ตอนนี้เครียดมากเลย ทั้งคิด ทั้งฟุ้งซ่านค่ะ แยกกันอยู่กับแฟน แล้วรู้สึกเคว้งมากเลยค่ะ  

คิดตลอดว่า เวลาที่เราสำเร็จ จะมีใครมาร่วมยินดีกับเรารึเปล่า คนเหล่านั้น อยากให้เป็นคนในครอบครัวค่ะ แต่คงเป็นไปไม่ได้

สิ่งที่คอยบั่นทอนเราคือ ความรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า ที่พี่น้องเราหยิบยื่นให้ ทำให้เราอับอายต่อหน้าคนอื่น

ตอนนี้สิ่งที่เราตามหลังพี่น้องทุกคนคือ เรายังไม่มีงานประจำทำค่ะ (เราเป็นลูกคนกลาง นะคะ)  

เคยย้ายออกไปอยู่คนเดียว แต่พ่อให้กลับมาอยู่บ้าน เราก้อทำตามค่ะ แต่กลับมาแล้วเหนื่อยมากค่ะ ทำงานบ้านคนเดียว ดูแลทุกคน พอถึงคราวเราป่วย ไม่มีใครดูแลเราค่ะ ใช้ 30 บาท

อยากให้แฟนช่วยกันทำมาหากิน ชีวิตอาจจะดีกว่านี้ก็เป็นได้ค่ะ แต่แฟนติดเกมส์มาก บอกให้ลดลงก็จะมีปากเสียงค่ะ

ถ้าเรารักตัวเองมากพอ เราคงไม่ลดมาตรฐานความรักที่คนอื่นมอบให้กับเรา จริงมั้ยคะ?

อยากมีพี่น้องที่เป็นคนร่าเริง คิดบวก ไม่ขี้วีน คิดลบ ้
เอาเปรียบ อิจฉา เราจังเลยค่ะ รู้สึกเหมือนอาศัยอยู่กับศัตรูตลอดเวลา เหมือนจะโดนไล่ออกจากบ้านตลอดเวลา  

เราคิดว่าเราไม่ได้สร้างความเดือดร้อนอะไรให้คนที่บ้านนะคะ ถึงจะไม่ไ้ด้ทำงาน แต่ทำงานบ้านค่ะ พอเราทำงาน เราก้อต้องทำงานบ้านอีก รู้สึกเราเป็นฝ่ายถูกเอาเปรียบค่ะ  

พ่อแม่จะเตรียมอาหารให้ลูกคนอื่นยกเว้นเราคนเดียวค่ะ อันนี้คือสิ่งที่สะเทือนใจสุดๆ

การไม่ทำอะไรตามใจพ่อแม่ มันผิดบาปไหมคะ เช่นพ่อบอกให้ใส่เสื้อสีส้ม แต่เราใส่สีเขียว มันผิดมากไหมคะ หรือการที่เราทำงานขายของ แต่พ่อให้ทำงานบริษัท มันแย่มากไหมคะ

แล้วอาชีพค้าขายไม่ดีตรงไหนคะ ถึงจะไม่ได้สวัสดิการต่างๆจากบริษัท แต่หาเงินได้มากกว่าด้วยซ้ำ แล้วเราเงินนั้นมาซื้อสวัสดิการดีๆให้เราได้ไม่ดีกว่าหรือคะ เรามีสิทธิ์เลือกได้เองเลยนี่คะ

ทุกครั้งที่เลือกทางเดินชีวิตตัวเอง โดนตำหนิ โดนซ้ำเติมจากครอบครัว ทุกครั้งที่เรามีอุปสรรค หรือผิดพลาด ตลอดเลยค่ะ

ปัญหาชีวิตที่มีอยู่ ก็จะประมาณนี้ ค่ะ