คือมะวานผมได้ไปออกกำลังกายและเล่นเซิร์ฟบอร์ด ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งใกล้บ้าน ปกติก็ไม่ใช้ความเร็วมากและระมัดระวังตลอดเวลา นานๆ จะมีล้มบ้างแต่ไม่เจ็บเพราะใส่เซฟตี้ตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่มะวาน
ในระหว่างที่ผมกำลังเล่นและไถไปด้านหน้าซึ่งปกติสวนแห่งนี้จะมีคนมาวิ่ง มาเดิน มาออกกำลังกายกันเป็นปกติอยู่แล้วและผมก็เล่นมาสักพักแล้วก็ไร้ปัญหาอะไรและมีเพื่อนที่รู้จักกันที่สนามเยอะ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ แต่....
มะวานผมกำลังจะสวนทางกับผู้ชายคนนึงเค้าเดินมาและตัวเค้าค่อนข้างใหญ่ไปทางอ้วน ผมก็พยายามจะเบี่ยงและวิ่งช้ามากซึ่งทางเค้าไม่มีทีท่าจะหลบหรือเบี่ยงให้เลย ยังคงเดินปกติไม่มองไม่สนใจด้านหน้าเลย เท่านั้นแหละผมหลบแต่เหลือทางให้ผมวิ่งน้อยมาก ผมเลยสะดุดและล้ม ไหล่ลง หูฟังกระด็นออกจากหู เสียงค่อนข้างดังจนคนอีกฝั่งหันมามอง แต่.....
ผู้ชายอ้วนคนนี้เค้าเห็นแต่เค้าไม่สนใจอะไรเลย เดินต่อไปและที่ร้ายกว่านั้นคือเดินไปสักพักหันมามองไม่สะ เรียกว่าเหลียวมามองแต่ก็ไม่สนใจอะไรทั้ง ๆที่ผมยังคงนั่งอยู่ที่พื้นเพราะเจ็บไหล่มาก สำหรับผมนะเรื่องเจ็บตัวกับการเล่นกีฬาพวกนี้คือเรื่องปกติและไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะชินแล้วแต่ผมกำลังคิดว่า
ทำไมเค้าไม่หันมาถามหรืออาจจะหยุดเดินและถามสักหน่อยก็ยังดีว่า "เป็นอะไรไหม" ถามว่าเค้ามีส่วนไหมกับการล้มของผมในครั้งนี้ คือปกติคนที่เดินหรือวิ่งสวนกันกับผมจะหลบหรือเบี่ยงเดินไปข้าง ๆ แทน แต่ผมขอย้ำนะว่าเวลามีคนเดินหรือวิ่งสวนทางผมจะวิ่งแบบช้ามากและทรงตัวเอา และผมเบรกเป็น
ผมอาจจะผิดด้วยส่วนนึงเพราะสวนทางคนเดินหรือคนวิ่งด้วยยอมรับนะจุดๆ นี้
แต่ผมรู้สึกไงไม่รู้ รู้สึกแบบ คนเราเนาะ น้ำใจหรือความเห็นใจกันหายไปไหนหมด เพราะครั้งนี้คือครั้งที่ 2 ละ ครั้งแรกล้มก็เป็นแบบนี้แหละ เจ็บและแรงพอกัน ก็มีผู้ชายสองคนเเดินขนานหน้ากระดานมา ไม่คิดจะหลบหรือเบี่ยงให้
จนทุกวันนี้ผมไม่คิดจะมีน้ำใจให้ใครเลย รุ้สึกแปลกแยกจากสังคม ยังไงไม่รู้ ปกติผมก็เล่นแบบเคารพกฎของสวนอยู่แล้ว พี่ รปภ.ก็อนุญาตเพราะผมขอเค้าแล้วเค้าก็บอกเล่นไปเถอะไม่เป็นไร และผมก็เล่นแบบเซฟตัวเองและคนอื่นตลอด มีคน มีเด็ก ก็ไม่ไถ หรือเล่นแบบน่ากลัวอะไร
เจออะไรแปลก ๆ จากคนที่มาใช้สวนสาธารณะเยอะ เมื่อเปรียบเทียบกับตอนที่ไปเล่นสวนสาธารณะที่อังกฤษหรือสหรัฐฯ หรือแม้กระทั่งญี่ปุ่น เกาหลี คนละเรื่องเลยกับประเทศไทย ที่นั่นทุกคนที่มาใช้บริการสวนฯ จะน่ารักกันมาก ไม่วิ่ง ไม่เดิน แบบไม่ดูทาง ไม่สนใจโลกแบบที่เห็นในไทยทุกวันนี้
แต่ผมขอย้ำนะว่านี่แค่ สวน ที่ผมไปเล่นนะ แต่ที่อื่นในประเทศไทย ผมไม่รู้นะ ก็น่าจะมีที่คนน่ารัก ๆ มารวมตัวกันบ้างแหละ แต่ผมอาจจะซวยที่คนที่มาใช้บริการที่นี่ บางคน ยังคงไม่เห็นหัวคนอื่นหรือใครเลย
หรือสังคม "ไทย" จะกลายเป็นสังคมของคนไร้น้ำใจ
ในระหว่างที่ผมกำลังเล่นและไถไปด้านหน้าซึ่งปกติสวนแห่งนี้จะมีคนมาวิ่ง มาเดิน มาออกกำลังกายกันเป็นปกติอยู่แล้วและผมก็เล่นมาสักพักแล้วก็ไร้ปัญหาอะไรและมีเพื่อนที่รู้จักกันที่สนามเยอะ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ แต่....
มะวานผมกำลังจะสวนทางกับผู้ชายคนนึงเค้าเดินมาและตัวเค้าค่อนข้างใหญ่ไปทางอ้วน ผมก็พยายามจะเบี่ยงและวิ่งช้ามากซึ่งทางเค้าไม่มีทีท่าจะหลบหรือเบี่ยงให้เลย ยังคงเดินปกติไม่มองไม่สนใจด้านหน้าเลย เท่านั้นแหละผมหลบแต่เหลือทางให้ผมวิ่งน้อยมาก ผมเลยสะดุดและล้ม ไหล่ลง หูฟังกระด็นออกจากหู เสียงค่อนข้างดังจนคนอีกฝั่งหันมามอง แต่.....
ผู้ชายอ้วนคนนี้เค้าเห็นแต่เค้าไม่สนใจอะไรเลย เดินต่อไปและที่ร้ายกว่านั้นคือเดินไปสักพักหันมามองไม่สะ เรียกว่าเหลียวมามองแต่ก็ไม่สนใจอะไรทั้ง ๆที่ผมยังคงนั่งอยู่ที่พื้นเพราะเจ็บไหล่มาก สำหรับผมนะเรื่องเจ็บตัวกับการเล่นกีฬาพวกนี้คือเรื่องปกติและไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะชินแล้วแต่ผมกำลังคิดว่า
ทำไมเค้าไม่หันมาถามหรืออาจจะหยุดเดินและถามสักหน่อยก็ยังดีว่า "เป็นอะไรไหม" ถามว่าเค้ามีส่วนไหมกับการล้มของผมในครั้งนี้ คือปกติคนที่เดินหรือวิ่งสวนกันกับผมจะหลบหรือเบี่ยงเดินไปข้าง ๆ แทน แต่ผมขอย้ำนะว่าเวลามีคนเดินหรือวิ่งสวนทางผมจะวิ่งแบบช้ามากและทรงตัวเอา และผมเบรกเป็น
ผมอาจจะผิดด้วยส่วนนึงเพราะสวนทางคนเดินหรือคนวิ่งด้วยยอมรับนะจุดๆ นี้
แต่ผมรู้สึกไงไม่รู้ รู้สึกแบบ คนเราเนาะ น้ำใจหรือความเห็นใจกันหายไปไหนหมด เพราะครั้งนี้คือครั้งที่ 2 ละ ครั้งแรกล้มก็เป็นแบบนี้แหละ เจ็บและแรงพอกัน ก็มีผู้ชายสองคนเเดินขนานหน้ากระดานมา ไม่คิดจะหลบหรือเบี่ยงให้
จนทุกวันนี้ผมไม่คิดจะมีน้ำใจให้ใครเลย รุ้สึกแปลกแยกจากสังคม ยังไงไม่รู้ ปกติผมก็เล่นแบบเคารพกฎของสวนอยู่แล้ว พี่ รปภ.ก็อนุญาตเพราะผมขอเค้าแล้วเค้าก็บอกเล่นไปเถอะไม่เป็นไร และผมก็เล่นแบบเซฟตัวเองและคนอื่นตลอด มีคน มีเด็ก ก็ไม่ไถ หรือเล่นแบบน่ากลัวอะไร
เจออะไรแปลก ๆ จากคนที่มาใช้สวนสาธารณะเยอะ เมื่อเปรียบเทียบกับตอนที่ไปเล่นสวนสาธารณะที่อังกฤษหรือสหรัฐฯ หรือแม้กระทั่งญี่ปุ่น เกาหลี คนละเรื่องเลยกับประเทศไทย ที่นั่นทุกคนที่มาใช้บริการสวนฯ จะน่ารักกันมาก ไม่วิ่ง ไม่เดิน แบบไม่ดูทาง ไม่สนใจโลกแบบที่เห็นในไทยทุกวันนี้
แต่ผมขอย้ำนะว่านี่แค่ สวน ที่ผมไปเล่นนะ แต่ที่อื่นในประเทศไทย ผมไม่รู้นะ ก็น่าจะมีที่คนน่ารัก ๆ มารวมตัวกันบ้างแหละ แต่ผมอาจจะซวยที่คนที่มาใช้บริการที่นี่ บางคน ยังคงไม่เห็นหัวคนอื่นหรือใครเลย