คือเรามีเพื่อนคนนึงที่คุยเก่งมากๆ มีแต่คนรักคนชอบเต็มไปหมด ในช่วงปิดเทอมได้ไปค่ายที่เกาหลีด้วยความที่เพื่อนคนนั้นพูดเก่งคุยเก่งเลยได้เป็นคนประสานทีเช่อที่เกากับเพื่อนๆที่ไปค่ายด้วยกันค่ะ หลังกลับมาจากค่ายทีเช่อและเพื่อนคนนั้นก็มีคุยกันบ้างเป็นครั้งเป็นคราว จนวันนึงมีผู้อำนวยการจากโรงเรียนแห่งหนึ่งถามเพื่อนของเราว่าอยากจะพานักเรียนโรงเรียนเขาไปค่ายที่เกาหลีบ้างเลยกะว่าจะทำสัญญากับสถาบันที่เกาหลีที่ไป เพื่อนเราขอให้เพื่อนคนนั้นฝากถามให้หน่อย เพื่อนคนนั้นก็เรียบเรียงประโยคเพื่อจะถามทีเช่อแต่ก็คิดไม่ออกเลยให้เพื่อนเราเรียบเรียงให้เพื่อนเราเลยใส่ชื่อตัวเองลงไป แต่เพื่อนคนนั้นก็บอกว่า"ต้องรอให้ทีเช่อตอบก่อนแล้วค่อยใส่ชื่อไปตามมารยาท" สรุปแล้วเพื่อนคนนั้นใส่ชื่อตัวเองลงไปแทนชื่อเพื่อนเราทั้งที่เพื่อนเราเป็นคนถาม ทีเช่อเลยสร้างไลน์กลุ่มเอาไว้คุยโดยที่มีครูคนไทยที่อยู่เกาหลีอยู่ด้วยเพื่อที่จะได้ส่งคอนแทคให้คนที่ไทย เพื่อนคนนั้นก็เชิญเพื่อนเราเข้ากลุ่ม ทีเช่อก็เข้าใจว่าเพื่อนคนนั้นเป็นคนถาม พอเพื่อนเราพิมพ์ไปว่า"หนูคือคนที่ฝากเพื่อนคนนั้นถาม" ทีเช่อและครูคนไทยก็งงไปสักพัก เพื่อนเราเลยถามเพื่อนคนนั้นในไลน์ส่วนตัวว่า ทำไมถึงไม่ออกจากกลุ่มหรอ เพื่อนคนนั้นก็บอกไปว่า เดี๋ยวมันเสียมารยาท เพื่อนเรา • ก็ขอออกจากกลุ่มสิ | เพื่อนคนนั้น • ไม่เป็นไรเดียวเป็นล่ามให้  แต่คือเพื่อนเราเก่งภาษาอังกฤษมากไม่จำเป็นต้องใช้ล่าม เพื่อนคนนั้นก็ตอบมาว่า อยากใส่ใจ พอทุกคนคุยกันเรียบร้อยเพื่อนคนนั้นก็บอกว่าให้เครดิตด้วย เพื่อนเราก็งงว่าทำไมต้องให้เครดิตทั้งที่เพื่อนคนนั้นไม่ได้ให้เครดิตเพื่อนเราตั้งแต่แรก ส่วนตัวเรารู้สึกว่าเพื่อนคนนั้นก็ไม่ได้นิสัยดีขนาดนั้นแต่ทำไมถึงเป็นที่รักของทุกคน เพื่อนบางคนที่นิสัยดีกว่าเค้ากลับไม่ได้เป็นที่รักของครู  เราเลยถามตามหัวข้อกระทู้ค่ะ ใครคิดเห็นยังไงมาแชร์กันได้นะคะ