เงินเดือนแปดหมื่นแต่ใช้ชีวิตไม่เป็น ?

ผมอยากรู้ว่าระหว่างคนสองคนที่มีฐานเงินเดือนพอๆกัน อาจจะ 8 หมื่น ถึง แสนสอง  แต่มีแนวความคิด แนวความเชื่อคนละทาง

คนหนึ่งเชื่อว่าใช้น้อยๆ เก็บเยอะๆ ของอะไรแพงๆ ก็ไม่ค่อยซื้อ พวกรถก็ไปหายืมพ่อ ยืมแม่มาขับ รถเก่า 20 ปี ไม่ค่อยเอาของคุณภาพดีๆมาใช้ รถดีๆขับสนุกๆเป็นไง ชาตินี้อาจไม่เคยได้สัมผัส ของใช้จำเป็นๆ นานๆทีก็จะซื้อ บางครั้งไปซื้อของมือสองคุณภาพต่ำๆมาพอใช้ถูไถไปอีก 
แต่ใช้ชีวิตแบบ ตามโมเดลผู้ใหญ่คือ ผู้ใหญ่สอนให้เก็บเงินก็เก็บ เก็บไปจนมีเงินเก็บเป็นล้านในบัญชี แม้จะใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองก็ไม่ได้ชอบ ใช้อดๆอยากๆ ก็ยังเชื่อผู้ใหญ่ที่สอนๆมา  

คนที่สอง มีแนวคิดเกิดมาถ้าไม่ได้ใช้ชีวิต ก็ไม่รู้จะเกิดมาทำไม แบ่งเงินไปซื้อของที่ชอบ ซื้อรถสมฐานะ แพงๆหน่อย เอารถไปแต่ง ขับสนุกใช้ช่วงชีวิตให้คุ้ม  ของใช้จำเป็นๆ ก็ซื้อของแบรนด์บ้าง ของทั่วไปบ้าง มีเอาไปอวดเพื่อน อวดสาว สมตามฐานะ  เวลาจะซื้ออะไรมองสูงไว้ก่อน ตั้งเป้าเก็บเงินซื้อของแพงๆ เพื่อคุณภาพดีๆ  ไม่ยอมใช้พวกของมือสองหรือของเกรดธรรมดาๆ แต่ยอมกัดฟันซื้อของ แพงๆดีกว่า 
คนกลุ่มนี้เลยมีเงินเก็บน้อย อาจจะทำงานหลายปีแต่ยังมีเงินติดบัญชีแค่แสนต้นๆ คือแสนต้นๆของจริง ไม่มีเงินที่อื่นอีก อาศัยฐานเงินเดือนเยอะเอามาใช้จ่ายใครถามถึงเงินเก็บ ก็ไม่กล้าตอบความจริงเพราะรู้ว่าตัวเองมีเงินเก็บน้อย 

ผมอยากรู้ว่าระหว่างคนสองคน ตามโมเดลของประเทศที่ตั้งไว้คนไหนผ่านเกณฑ์ คนไหนเป็นตัวอย่างที่วัยรุ่นปัจจุบันอยากเป็นและควรเป็นมากกว่า
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
ตอนเรียนจบใหม่เริ่มทำงาน ผมขยันและประหยัดมาก เก็บเงินไปลงทุน แทบไม่ได้ใช้จ่ายอะไรเลย บางคนก็บอกว่าผมไม่รู้จักใช้ชีวิต ไม่รู้จักหาความสุขให้ตัวเอง

หลังจากลงทุนได้กำไรทบต้นผ่านไปสิบกว่าปี ผมมีเงินมากพอที่จะใช้ได้ตลอดชีวิตโดยที่ไม่ต้องทำงานอีกเลย อดทนแค่สิบกว่าปีแต่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือยไปตลอดชีวิต ในขณะที่คนที่ใช้ฟุ่มเฟือยตั้งแต่วันแรกที่เริ่มทำงาน ทุกวันนี้ยังต้องทำงานหนักทุกวันเพื่อหาเงินมาใช้ในแต่ละเดือน หยุดทำงานไม่ได้ นี่คือความแตกต่าง
ความคิดเห็นที่ 3
คนแรกให้ความสำคัญกับเงิน

คนที่สองให้ความสำคัญกับสิ่งของ

ทางสายกลางดีกว่า ใช้ในสิ่งที่จำเป็น ไม่ต้องไปอวดใคร มีเหลือก็แบ่งปัน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่