สวัสดีครับ ผมแอบชอบพี่ที่ทำงาน มาตั้งแต่ผมเข้าทำงานวันแรก จนตอนนี้ผมทำงานได้ 3 ปี เราอายุห่างกัน 3-4 ปี ผมเองมีแฟนแล้ว พี่เขาเองก็มีแฟนแล้วครับ(แฟนเขาก็ทำงานอยู่ที่เดียวกันครับ)
ผมกับพี่เค้าเองก็เจอกันบ่อยๆ มีคุยเรื่องงานบ้าง บางทีพี่เขาก็ชวนคุยเรื่องอื่นเล็กน้อยบ้าง แต่เวลาคุยเรื่องอื่นไม่เกี่ยวกับงานผมเองก็คุยไม่ค่อยเก่ง อาจจะเพราะ เขิน อาย โดยภาพรวมก็คุยกันบ่อยแต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องงานครับ

อยู่มาวันหนึ่ง เราสองคนต้องไปสัมนาต่างจังหวัดกัน 2 วัน (ไป 2 คน แฟนเขาและแฟนผมไม่ได้ไปครับ) โดยที่งานสัมนาก็มีคนอื่นที่เราทั้งคู่ก็ไม่รู้จักกันนะครับ พูดง่าย ๆ ก็คือ เรารู้จักกันแค่ 2 คน ต้องไปหาเพื่อนเอาทีหลัง
เราสองคนก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้ง 2-3 วันแทบตลอดเวลา เมื่ออยู่ด้วยกันมากขึ้น แน่นอนครับว่าก็มีคุยเรื่องส่วนตัวกันบ้าง เริ่มคุยมากขึ้น ความเขิน อาย ของผมก็ลดลง ผมก็สังเกตเวลาคุยกันพี่เขาก็เหมือนจะเขิน อาย บ้าง(หรือผมอาจจะคิดไปเองก็ได้มั้ง)
ก็มีอยู่ช่วงนึงมีเพื่อนคนอื่นก็มานั่งคุยกัน เขาก็มาถามผมก็พี่คนที่ผมชอบว่า มีแฟนยัง แต่งงาน มีลูกยัง ผมก็ตอบไปก่อนว่า ผมมีแฟนแล้ว ยังไม่แต่งงาน ไม่มีลูก พี่คนที่ผมชอบเขาก็ตอบเหมือนกับผมครับ มีแค่แฟน

จากนั้นหลาย ๆ การสนทนาที่มีเพื่อนคนอื่นมาพูดคุยกัน ถ้ามีการคุยกันในบริบทที่ต้องมีการกล่าวถึงแฟนพี่เขา พี่เขาจะใช้คำว่าเพื่อนแทน เช่น มีคนถามว่าเคยไปที่นี่ไหม พี่คนที่ผมชอบก็จะตอบไปว่าเคยไปกับเพื่อน (ซึ่งผมก็รู้ว่าเขาไปกับแฟน พี่เขาก็รู้ว่าผมรู้เหมือนกัน) จนถึงวันกลับมีเพื่อนที่เพิ่งสนิทกันมาถามพี่เขาว่ากลับยังไง พี่เขาตอบว่ามีคนมารับ(แต่จริงๆเป็นแฟนพี่เขา) สรุปในหลาย ๆ การสนทนาพี่เขาจะใช้คำว่าเพื่อนแทน คำว่าแฟนครับ

ตลอดเวลา 2-3 วันที่เราสองคนตัวแทบติดกันตลอดเวลา ผมรู้สึกว่าผมยิ่งชอบพี่เขามากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการไปกินข้าวด้วยกัน นั่งข้างๆกัน เซลฟี่ด้วยกัน ไปเดินเล่นกัน 2 คน ทำกิจกรรมที่ต่างคนต่างเขินอาย เช่น การที่จะต้องจ้องหน้ากัน จ้องตากัน

จากที่ผมแอบชอบพี่เขามา 3 ปี ไม่ได้อยากบอกให้เขารู้ เพราะเราต่างคนต่างมีแฟน จนความรู้สึกมันมากขึ้น ได้ใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น จนเกิดความคิดขึ้นมาว่าควรจะบอก พี่เขาไปตรง ๆ เลยไหมว่าผมชอบพี่เขา ซึ่งถ้าไม่บอกตอนนี้ผมก็รู้สึกอึดอัดมาก แต่ถ้าบอกไปผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าจะเป็นยังไงบ้าง