ผมเคยบวชเรียนมาสามปีเต็มคือได้อะไรที่ดีๆและแย่สุดๆ.เรื่องราวมีอยู่ว่า.ตอนอายุ13ปีได้รู้จักกับพระรูปนึ่งอายุประมาณ30ย่าง40เป็นพระเก..แรกๆเค้าก็ดีคับแต่อยู่มาวันเค้าบอกว่าผมหน้าคล้ำเหมือนโดนของเดียวเค้าแก้ของให้.เลยพาผมเข้าไปในกุฏิแล้วเค้าท่องอะไรไม่รู้แล้วบอกให้ผมแก้กางเกงออก.(คึตอนนั้นผมยังไม่ได้บวชนะคับคึชอบไปเล่นเกมที่วัดกับเพื่อนตอนนั้นยุป.6ตามประสาเด็กบ้านนอกเพิ่งเคยเจอคอมพิวเตอร์)..หลังจากนั้นเค้าก็ก้มลงแล้วเอาปากอมนกเขา.ผมตกใจตัวแข็งสั้นนิดนึ่ง.แบบนึ่งมันรู้สึกดีแปลกๆนานๆเข้าเริ่มรู้สึกเหมือนปวดเยี่ยวกับเลยบอกเค้าก่อนก็หยุด..หลังจากนั้นผมเริ่มกลัวเค้าไม่กล้าเข้าใกล้เลยลืมบอกเค้าเป็นเจ้าอาวาสคับเค้ารู้ว่าผมคงเริ่มกลัวเค้าเลยมาพูดกับผมว่าเค้าเป็นโรคบางอย่างเลยต้องรักษาแบบนึ้ตามประสาเด็กก็เชื่อคับ..และนั้นเป็นครั้งแรกที่โดน..ต่อมาก็โดนเลื่อยๆจนบวชเป็นเณรบวชเรียนคับ..เค้าพาผมย้ายมายุอีกวัดในเมืองแม่เจ้ายิ่งหนักกว่าเดิมผมโดนทั้งเพื่อนเค้าอมนกเขาชีวิตตอนนั้นไม่ต่างจากซ่องๆเลยวัดแท้ๆคับโดนอาทิตย์ละสองถึงสามครั้งพลัดกันกับเพื่อนเค้า..ครั้งนึ่งทนไม่ใหวเล่าเรื่องให้แม่ฟังเค้ากะไม่เชื่อเคยจะฆ่าตัวตายครั้งนึ่งแต่ก็ไม่ตาย..โดนแบบนั้นมา2ปีกว่าๆคับ..เรื่องราวนี้ผ่านมาจะสามสิบปีแล้วและมันทำให้ผมสติไม่ค่อยดีมาจนถึงทุกวันนี้.....ไม่ยากจำแต่ไม่ลืมสักที