คือเเต่ก่อนที่บ้านผมค่อนข้างมีฐานะที่ดีมีหน้ามีตาในสังคมเเต่นั่นก็ตอนผมเด็กมากๆตอนนี้ผมอายุ17เเล้วฐานะที่บ้านไม่เหมือนเดิมถือว่าค่อนข้างจน พ่อกับเเม่ผมหย่ากันขายบ้านขายรถไปหมด ตอนนี้ผมอยู่กับเเม่สองคนในบ้านเช่าหลังหนึ่ง ผ่านปัญหาหลายๆอย่างมาได้เเต่ก็มีปัญหาใหม่มาเหมือนเดิมวนลูปไปเเบบนี้ หลักๆก็คือเรื่องเงิน เเต่ผมก็เชื่อว่าผมก็จะผ่านไปได้ เเต่บางทีมันก็เครียดไม่มีกำลังใจจะเรียน เป้าหมายของผมคือจะเข้าบัญชี ธรรมศาสตร์ให้ได้ ต้องบอกงี้ก่อนว่าผมไม่ได้เป็นคนที่เรียนเเย่เลย อยู่ในระดับที่ดี ผมเชื่อว่าผมสามารถพัฒนาตัวเองเพื่อสอบเเข่งกับคนเก่งๆทั่วประเทศได้ อย่างน้อยก็พอชนกัน เเต่ใจลึกๆผมรู้ดี ว่าเเม่ไม่น่าจะสามารถส่งผมเรียนได้หรือไปลงคอร์สเรียนพิเศษเพื่อสอบเข้ามหาลัย สมมุติว่าผมสอบติดมธ หรือมออื่นๆก็ตาม เพราะค่าใช้จ่ายเยอะมาก เเต่ผมก็ผมวางเเผนเเละตั้งใจไว้ว่าผมจะตั้งใจโฟกัสเรียน ให้สอบติดมหาลัยให้ได้ก่อนถ้าติดมธได้ยิ่งดี เเละก็ไปหางานpart time ทำเเถวๆนั้น เพราะไม่มีใครช่วยผมเลย บางทีผมก็เครียดเก็บกด ไม่มีที่ระบาย จนตัดสินใจมาขอคำเเนะนำจากพี่ๆในนี้ครับ ว่ามันสามารถทำเเบบที่ผมคิดได้ไหม หรือผมต้องยอมรับว่าคงไม่ได้ต่อมหาลัยจริงๆ ผมอยากได้คำเเนะนำจากพวกพี่ว่าตอนที่พี่เจอความลำบากไรงี้พี่ผ่านมายังไง เเละอยากรู้เรื่องราวของพวกพี่ด้วยครับไว้เป็นเเรงบันดาลใจ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ 
ปล.ผมอยู่มอ5 Dek68 ครับ5555