คือผมคบกับแฟนมาหลายปี 4-5ปีได้ แต่ระหว่างนั้น เขาก็ยังชอบการสังสรรค์ แถมเพื่อนผู่ชายเยอะด้วยครับ ชอบการตั้งวงเช่น พาเพื่อนมานั่งที่บ้าน หรือยังไปนั่งที่บ้านเพื่อน ยันตี1-2 บางทีก็เกือบเช้า ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบเข้าสังคมครับ แต่ก็ต้องอยู่ร่วมวงด้วยตลอด ปัญหาก็คือ ทุกวันนี้อยู่กันเหมือนเพื่อนแล้ว แทบไม่เหมือนคู่รัก ถ้าวันไหนไม่ได้ตั้งวง ก็จะอยู่บ้านกันเฉยๆ ช่วยกันทำงานบ้าง (รายได้ออนไลน์ครับ)คือผมหารายได้หลักจากทางนี้ แต่แฟนผมเขาไม่ทำงานและอยากหารายได้จากทางนี้เหมือนกัน ผมก็โอเคพยายามสอนงาน และขอแค่ให้เขาทำตามที่ผมบอกเรื่องงาน แต่แฟนก็ไม่ค่อยกระตือรือร้นเรื่องหาเงิน เริ่มเฉยชาต่อกัน จนสุดท้ายตัดสินใจห่างกันดูครับ แต่ใจผมตอนนี้กลับไม่ได้เสียใจอะไรเลย รู้สึกว่าอยู่คนเดียวก็โอเคกว่าสะงั้น ไม่ได้มีเศร้าหรืออะไร กินข้าว ใช้ชีวิตได้ปกติ แต่ถ้าเขามีใหม่จริงๆก็คงมีใจสั่นๆบ้างแต่ก็ยังรู้สึกยินดีครับ แต่แฟนผม(แฟนเก่าแหละ) ก็ใช้ชีวิตดูแฮปปี้ไปสังสรรค์ปกติ แสดงว่าเราไม่เคยรักกันเลยรึป่าวครับ น่าเสียดายตรงที่อยู่กันมาหลายปีครับแต่ถึงเวลาแยกไม่ถึงเดือนกับโอเคทั้งคู่ ครอบครัวผมบางทีก็อยากให้กลับมาอยู่ด้วยกัน แต่ผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง จะว่าไม่รักเลยก็ไม่ใช่ หรือไม่ได้รักมากขนาดนั้น ซึ่งตัวผมสับสนครับ ผมยังไม่เข้าใจตัวเองว่าถ้าไม่รักกันจะอยู่กันมาได้ตั้งหลายปีขนาดนี้เลย แถมไม่มีภาระผูกมัดกัน ไม่มีลูก มีใครเคยเป็นแบบนี้มั้ยครับ แล้วใช้ชีวิตก้าวต่อไปได้ มีคนใหม่แล้วยังเป็นแบบนี้ไหม หรือว่าพอเริ่มใหม่แล้วใช้ชีวิตได้ดีกว่าเดิม เพราะตัวผมไม่เคยคิดอยากมีลูกกันเลย แต่พอเลิกกันไปกับอยากมีลูกสักคน แต่ไม่ได้นึกถึงเรื่องคนรักใหม่หรืออะไรนะครับ