ตอนที่ 1: งานบวชเพื่อนเอฟ

ด้วยความที่ผมจบสายช่างมา พื้นฐานวิชาฟิสิกส์หรือแคลคูลัสเลยอ่อนด้อยนัก ทำให้จากจบภายใน 4 ปีก็ขอขายการเรียนเป็น 4 ปีครึ่งแทน โดยได้มาแล้วทุกเกรด ยกเว้น A ตัวเดียว เลยเป็นอะไรที่ภาคภูมิใจมาจวบจนทุกวันนี้ (เด็กๆ อายุต่ำกว่า 18 ปีควรมีผู้ปกครองแนะนำ)

และด้วยความที่บ้านผมมีปัญหาทางการเงินจนผมเกือบจะไม่ได้เรียน แต่ก็ยังโชคดีที่คุณอายื่นมือมาช่วยตลอด แต่พอมันไม่จบครบ 4 ปีนี่สิ ผมเลยเกรงใจมากๆ เพราะมาจนถึงทุกวันนี้ได้ก็เพราะแกช่วยจริงๆ ก็เลยบอกกับคุณอาไปว่า ค่าเรียนที่เกินมาผมขอหาเองนะครับ

ทีนี้ยังเรียนไม่จบละจะหาเงินยังไงล่ะ โชคดีที่ตอนนั้นยังมีรับงานเขียนโปรแกรมจากอังกฤษมาอยู่ก็เลยได้ค่ากิน แล้วค่าเทอมล่ะเงินเป็นก้อนเด็กน้อยจะหายังไง สุดท้ายโชคดีอีกที่มีอาจารย์และเพื่อนเขามาชวนไปทำงานด้วยกัน ด้วยการรับเหมาติดตั้งระบบสายแลนในโรงแรม

ทางเจ้าของโรงแรมกำลังหาผู้รับเหมาอยู่พอดีแต่ อาจารย์ก็มีคอนเน็คชั่น และมีนักศึกษาร้อนวิชาอยากลองของอยู่ 2 คน เมื่อ demand มาเจอกับ supply ก็กลายเป็นว่าเราได้โปรเจคแรกมาทำครับ รอดแล้ว!!

โปรเจคนั้น ได้เรียนรู้อะไรมาเยอะมาก ได้ดีลกับคน ดีลกับเจ้าของร้านขายของ คำนวณต้นทุน คำนวนค่าแรง ออกแบบงาน ร่างแผนผัง เพื่อหาว่าจะใช้อุปกรณ์ กี่ตัว สายแลนกี่เมตร จากนั้นก็บวกกำไรลงไป พอมองย้อนกลับมาจากตอนนี่ถึงกับอุทานว่า โชคดีแค่ไหนแล้วที่โปรเจคนั้นไม่ขาดทุน 555 ยังเหลือกำไรพอเรียนต่อจนจบ

พอโปรเจคโรงแรมจบ เพื่อนที่ทำมาด้วยกันก็จำเป็นต้องบวชให้แม่ ที่วัดพระปฐมเจดีย์ อาจารย์ที่ทำโปรเจคก็มาอนุโมทนาด้วย เป็นงานที่เพื่อนมากันเยอะมากๆ เพราะเพื่อนเอฟเป็นที่รักของทุกคน ไม่เชื่อถามเพื่อนทุกคนดูได้ 😏

เราอยู่ช่วยงานกันเสร็จจนกลับ แต่ใจผมยังคงอยู่ที่วัด เพราะรู้สึกว่าอยากบวชด้วยเหมือนกัน อันที่จริงผมบวชเณรมา 2 ครั้งได้แล้วมั่ง รู้สึกสงบดีเหลือเกิน ครั้งแรกก็ตอน 10 ขวบ ฟังธรรมครั้งแรกเรื่อง อริยสัจสี่ รู้สึกทราบซึ้งกินใจอย่างไรก็บอกไม่ถูก ความรู้สึกอยากบวชก็เลยมีมาตั้งแต่วันนั้น

พอโปรเจคโรงแรมจบบวกกับแก้ F เสร็จเรียบร้อย เลยลาอาจารย์กลับบ้านที่ระยอง ในใจก็ได้แต่คิดวนเวียนอยู่ในใจว่า กลับไปก็ต้องทำงาน ถ้าไม่ได้บวชตอนนี้ ก็ไม่รู้จะได้บวชเมื่อไหร่แล้วนะ อย่ากระนั้นเลย เอาวะบวชเลยแล้วกัน ก็เลยกลับไปปรึกษาพ่อกับแม่ที่บ้าน

ฝั่งพ่อน่ะไม่มีปัญหาหร่อก แต่แม่นี่แหละที่กลัวว่าผมจะบวชไม่สึก ก็บวชเณรคราวก่อนก็เคยบอกทีนึงแล้วว่าอยากอยู่ต่อ จนพ่อมาบอกว่าแม่แกร้องไห้ ก็เลยสึกออกมา พอคราวนี้บอกจะบวชพระ จะให้แม่แกเห็นทีจะยากเสียหน่อย แต่ก็เข้าใจหัวอกแกเหมือนกัน

ผมก็เลยบอกกับแม่ไปว่า ขอบวชวัดใกล้ๆ นี่ก็ได้ สัก 3 เดือนก็พอ บวช 3 วัน 7 วันมันแทบไม่ได้อะไร อยากบวชแล้วศึกษาปฏิบัติให้เต็มที่ไปเลย สึกออกมา รับปริญญาแล้วก็ทำงานต่ออีก มันจะได้ไม่มีอะไรให้ค้างคาใจอะไร แม่ก็เลยอนุญาตไป ก็ต้องกราบขออนุโมทนามา ณ โอกาสนี้ด้วย

ได้อนุมัติแล้ว ทีนี้ก็เหลือแต่หา ฤกษ์หาสถานที่ที่จะบวชกันล่ะทีนี้ ใจผมนะตอนนั้นก็อยากบวชวัดหนองสนมที่เดิมเนี่ยแหละ มันอยู่ไม่ไกลบ้านมาก ยายเองก็แก่แล้วอยากอยู่ใกล้ๆ จะได้โปรดยายได้สะดวก ก็เลยไปปรึกษากับพ่อดู

พอก็บอกว่า จะบวชทั้งที ญาติเราส่วนใหญ่ก็อยู่ที่ใต้กันหมดนะลูก อาที่ส่งเสียเราก็อยู่ที่นั้น นครศรีธรรมราชญาติเราเยอะ ไปบวชที่นั้นละกันจะได้โปรดญาติเป็นหมู่คณะได้ ส่วนพอใกล้ๆ จะสึก ก็กลับมาอยู่ระยองแล้วกัน ลูกจะได้โปรดยาย ณ ตอนนั้น ผมก็คิดๆ ฟังๆ ก็ถือว่าเป็นแผนที่ดี สุดท้ายก็ได้ฤกษ์บวชช่วงสงกรานต์ ที่ทุกคนกลับบ้านกัน

ก็ประมาณนี้ล่ะครับสำหรับช่วงแรก เกริ่นมาซะยาวเลย การผจญภัยของพระหนุ่มจากระยอง แต่ต้องไปบวชที่นครศรีฯ แหลงทองแดงก็ไม่ใช่ชับ พระที่นั่นเขาจะต้อนรับรึเปล่า จะเกิดอะไรขึ้นอีกไม่ ขอได้โปรดติดตามรับชมกันนะครับ

สวัสดี