สวัสดีค่ะทุกคน เรามีเรื่องจะปรึกษาค่ะ คือ เราเลิกคบกับเพื่อนกลุ่มที่เราสนิทค่ะ ก่อนเลิกคบก็คือทะเลาะกันมาหลายรอบมากๆแต่เราก็ขอโทษเขาก่อนเพราะเราไม่อยากเลิกคบ ตอยเราเลิกคบเราเสียใจมากๆเลยค่ะ มันดิ่งสุดๆๆๆ แต่เรายีงพอมีเพื่อนบ้างคะตอนนั้น แต่คือตอนนี้เพื่อนกลุ่มนั้นเขาเอาเราไปนินทากับเพื่อนหลายคนมากๆๆๆ แล้วเขาก็เชื่อกันหมดเลย ทำให้เรามีเพื่อนน้อยมากตอนนี้มีที่สนิทแค่คนเดียวค่ะ อยู่คนละห้องด้วยแต่ในห้องไม่มีเลยค่ะ คือเพื่อนคนนี้เมื่อก่อนเคยสนิทกับกลุ่มที่เราเลิกคบไป แต่เขาโดนทิ้งเหตุการณ์ประมาณเราเลยค่ะ เขาไม่มีเพื่อนเลยแต่ยังโชคดีที่เข่มีเพื่อนที่สนิทกันมากๆแต่คือ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นค่ะทุกคน ถ้ามีปัญหาอะไรเราก็จะคุยกับเขาตลอด  เรื่องมันเกิดที่ว่า เราเคยบอกเพื่อนสนิทคนนึงในกลุ่มว่า คุณป้าของเรารวยมากค่ะ แล้วเขามีรถหรู แบบแลมโบกินี่ สีเขียวสะท้อนแสงอะไรประมานนี้ค่ะ ตอนคบกันอยู่ก็ไมไ่ด้อะไร แต่ช่วงนี้หนักมากจริงๆค่ะ เขาบอกว่าเราโกหกบ้าง  แต่เขาพูดภาษาคำหยาบนะคะ สำออยบ้าง นู่นบ้างนี่บ้าง เอาเรื่องแลมโบไปบอกกับทุกคนว่าเราสร้างเรื่อง แล้วทุกคนก็แซะเราเรื่องนี้แทบจะทั้งวันเลยค่ะ แซะแบบบางทีเรานั่งเรียนอยู่ ก็พูดว่าสีเขียว สะท้อนแสง หรือแบบแลมโบ บางทีเขาก็ทำเป็นเสียงเหมือนขับรถ เขาแซะลงสตอรี่ด้วยค่ะ เราปรึกษาพ่อกับแม่ พ่อแม่เราบอกให้ปล่อยไป  เราพยายามปล่อยแล้วค่ะ แต่เขาทำตลอดทั้งวันเลยจริงๆ จนเราแทบไม่อยากจะมาโรงเรียน ตอนนี้คือมาโรงดรียนเพราะเป็นหน้าที่ค่ะ แม่เราบอกให้เราตั้งใจเรียนให้มากกว่าเดิมเพื่อตัวเอง เราก็เรียนทั้งวันเลยค่ะ กับตอนเลิกเรียน เราเครียดมากๆๆมันอึดอัด เขาทั้งด่าว่าเราสารพัด แต่เราเอาเรื่องเขาไมไ่ด้เลยค่ะ เพราะเขาไมไ่ด้ระบุชื่อ แต่มันดูก็รู้ว่าแซะเรา เราระบายกับเพื่อนที่สนิท เขาก็เข้าใจและพยายามให้กลัวใจเราค่ะ คือที่ผ่านมาที่เขาด่าเราเราไม่เคยตอบโต้เลยค่ะ ไม่เคยเลยจริงๆ นิ่งมาตลอด เพราะแม่เราบอกว่าถ้าเรานิ่งเราจะชนะ เราก็ทำมาตลอดเลย แต่วันนี้เป็นวันที่เรารู้สึกมันหนักมากจริงๆ คือ เราว่ามันเริ่มเกินไปมากแล้วอ่ะวันนี้ คือเหมือนกลุ่มเพื่อนที่เราเลิกคบไปเขาเขียนกระดาษนินทาเราแล้วเขาก็ส่งไปให้คนทั้งห้องเลย แบบส่งไปเรื่อยๆๆ คือทุกคนพอได้อ่านกระดาษเขาหันมามองที่เราหมดเลยแล้วเขาก็ขำกัน แม่เราอยากเรียกพบอ.ประจำชั้นมากๆค่ะ แต่เรากลัวว่ามันจะหนักกว่าเดิม แถมเราไมไ่ด้มีพยานมากกว่ากลุ่มเขา เขามีเพื่อนเป็นสิบคนเลยค่ะ คือเขาเคยบอกว่า ถ้าเราขับรถแลมโบมาให้เขาดูที๋โรงเรียนได้เขาจะหยุด แต่มันไม่ใช่ของเราค่ะ มันของป้าเรา เราทำไมไ่ด้จริงๆ เราเลยเลือกที่จะส่งรูปให้เขาแทน แต่เขาก้หาว่าเราไปถ่ายที่ศูนย์แรมโบหรือเช่ามาถ่ายบ้าง เราเครียดมากๆๆๆ มันปล่อยวางได้เยอะมากแล้วแต่เราอึดอัดตลอดเลย เวลาที่มีคนมาพูดหรือทำท่า เรานอยมากค่ะ มันทำให้เราต้องมรนั่งจัดการความรู้สึกของตัวเอง ซื่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย เราอยากรู้ว่าถ้าเป็นพวกคุณคุณจะทำยังไงคะ เลือกทำยังไง ถ้าเราเป็นผู้ถูกกระทำ ไม่มีหลักฐานอะไรเลย พยานน้อย หรือเราต้องทนต่อไปคะ แต่เราไมไ่หวแล้วจริงๆค่ะ ฮือออTT เราอยากหลุดพ้นจากวงจรนี่มากๆ เขาแซะเรามาตั่งแต่เดือนที่แล้วแล้วแซะไม่หยุดทั้งวัน แล้วนับวันมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นค่ะ ตอนแรกพ่อเราบอกว่าเดียวคนเขาก็ลืม ไม่มีใครมาแซะเราได้ตลอดชีวิตหรอก เราก็เชื่อค่ะ แต่นับวันมันยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆไม่มีท่าทีจะเบาลงเลย จนตอนนี้เราเหมือนเป็นโรคจิตเลยค่ะ ไม่ว่าเราจะทำอะไรเราจะพะวงตลอดเวลาว่าเขาจะด่าเรามั้ยหรือยังไง หรือ เขาจะคิดยังไงกับเรา เวลาต้องเดินไปเรียนต่างห้อง ก็จะกลัวๆค่ะ ไม่มีความมั่นใจเลย เราขอบคุณทุกคนที่ให้คำแนะนำค่ะ ทุกคนเป็นคนสำคัญในการตัดสินใจของเรา ใครมีปัญหาเหมือนกันมาแชร์กันได้นะคะ ขอบคุณจริงๆจากใจค่ะ