สวัสดีครับ ผมมีเรื่องจริงจะมาเล่าให้ฟัง เกี่ยวกับสิว
จุดเริ่มต้นที่ผมเป็นสิวและจำได้เลยคือ ตอนผมไป บวช เณรที่วัดป่า ที่ นครศรีธรรมราช ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่มีสิวเลยแม้แต่เม็ดเดียว
แต่หลังจากบวชได้ไม่นานทั้ง สบู่ที่เคยใช้ น้ำที่เคยอาบที่บ้านก็ไม่มี ที่วัดหรืออะไรทั้งสิ้นเพราะบวชหน้าไฟให้ตา ปกติเขาบวชกันแค่ 1-3วันไรงี้ จนคนที่บ้านเขาขอกันว่าให้บวชซัก15วัน นั่นคือจุดเริ่มต้นที่จะทำลายชีวิตและความสุขของผมเอง แต่ตอนนั้นผมยังไม่ทราบเพราะอายุแค่17 เอาละพอบวชมาได้15วันก็รู้สึกว่าอยู่ได้ไม่มีปัญหาอะไรแถมไม่อยากสึกด้วย เพราะมันสงบเงียบ มีพระอยู่แค่1รูปคือ รักษาการณ์เจ้าอาวาสกับเณร แถมผมยังมีวาสนาได้ไปสวดงานศพด้วยเป็นเวลา1คืนนั่งท้ายสุดและใช้ ตาลปัตรมาบังหน้าตัวเองก้มอ่านหนังสือสวดแขกเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แน่นอนเพราะผมไง และแล้วก็บวชมาได้1เดือนกว่าๆ สิ่งที่เกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มบวชคือ สิวเริ่มขึ้นที่แก้ม แน่นอนเลยว่า เพราะสิ่งสกปรกและสบู่ที่ใช้ล้างหน้าประจำกลับไม่ได้ใช้ต้องใช้ นกแก้วแทน ผ้าขนหนูไม่มี น้ำก็อาบไปจากบาดาล แป้งก็ไม่ได้ทา อะไรที่เกี่ยวกับความงามไม่มีทั้งสิ้น จนแม่เฒ่าโทรตามให้ผมสึกกลับบ้าน ผมก็กราบลา จำไว้นะครับว่าตอนนั้นผมอายุ17 แล้วก็กลับมาสิ่งที่เปลี่ยนเลย มีรอยสิวที่แก้ม ภายในเวลาเดือนเดียว แก้มสองข้างช่วงข้างจมูก ใต้ตา โดนสิวกินเรียบและยังทิ้งหลุมสิวไว้ ผมไม่รอช้าสรรหาวิธีรักษามากมาย ช่วงนั้นที่มาแรงสุดคือ วุฒิสักกับ นิติพน หลังจากรักษาด้วยตัวเองไม่หายเข้าใกล้อายุ18 ผมตัดสินใจเดินทางเข้าเมืองแบบไปกลับ 100 กิโลเมตร ระยะทางรวม 200 กิโลเมตร เพื่อไปรักษาที่วุฒิสัก เลือกเป็นคอส สิว 10000+กว่าบาท กดสิวเอย กินยาเอยนวดหน้ามอยเจอไรเซอสารพัด หลังกินยาไปมาๆ เกือบเดือน ปากแห้ง สิวลดไหม ไม่เลย หนักเลยคือสู้แดดไม่ได้หน้าแดง สารพัดปัญหา สรุปไม่หาย ปัจจุบันไม่รู้เจ๊งหรือยัง
จนลากยาวมาถึง ปัจจุบัน ผมใช้ โฟมล้างหน้ามา ไม่ต่ำกว่า 30 ญี่ห้อ นิเวียแดง ฟ้า แดง โฟมล้างหน้า เคทา ฟิวหรือ ไอที่สีแดงๆ ที่ คนเป็นสิวต้องเสิร์จหา ก็ไม่ได้ผลเลยสำหรับผมเหมือนเลี้ยงไข้มากกว่าเพราะทุกครั้งที่ใช้ พวกนี้ล้างหน้า จะรู้สึกได้เลยว่าไม่สะอาดพอผ่านไปซักชั่วโมงเริ่มคัน ส่วนครีมที่ใช้โฆษณาว่าคุมมันดีสำหรับคนเป็นสิว ผมไล่ไปตั้งแต่บ้านๆยัน ยูเซอรีนขวดละ800 ทาไปทีเดียวไม่ถึง ชม มันเยิ้มหนักกว่าเก่า ไม่ว่าจะ ดิฟเฟิรีน เบนเซ็ต อีพีดูโอ้ หรืออะไรก็แล้วแต่ ไม่ได้ทำให้หายขาด ผมเหล้าไม่กิน ผมหยุดทุกอย่างเพื่อร่างกายและสิว ทั้งของหวาน บุหรี่ กระท่อม หยุดหมดเลย จนปัจจุบัน ผมอายุ27-28 ช่วงเวลา10ปีที่เป็นสิวมา มันทำลายชีวิตผมไปช่วงที่ผมเคยสนุกเฮฮาเที่ยวกับเพื่อน ไปนั่งเล่นตามสถานที่ต่างๆขี่รถชมวิว อยู่กับแฟน หม้อสาวไปเรื่อย ไปทำงานเจอคนมากมายเข้าสังคม ผมเป็นคนอัธยาศัยดีมากและเป็นคนตลกเข้ากับคนอื่นง่าย ไม่ข่มเหงรุ่นน้อง จาก17 จนถึง27 ทุกสิ่งที่เคยทำมาก่อนหน้าล้วนพังทลายลง แฟนก็ค่อยๆห่างจนเลิกลากันไป จะไปหาใหม่ก็จะหาได้ยังไงในเมื่อ หน้าตาตัวเองยังรักษาไม่ได้ (นั้นคือความคิดของผม) สังคมที่เข้า เพื่อนฝูงที่เคยเที่ยวผมก็ถอยห่าง ทำงานโชคดีที่บ้านค้าขาย ผมเลยทำงานเสร็จก็กลับบ้าน งานที่ทำก็ไม่ส่งผลดีต่อความสะอาดเลยเพราะทำในตลาดสด แถมต้องตื่นตั้งแต่ ตี4.30 ตั้งแต่อายุ17จนถึง27 นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้สิวไม่หายก็ได้ใครจะรุ้ แม้ผมจะนอนก่อน4ทุ่ม ก็ไม่ได้ช่วยอะไร จนปัจจุบัน สิวไม่ได้ขึ้นอีกแล้วที่แก้มแต่พแอที่แก้มหายมันกลับไปขึ้นหน้าผากแทน จนวันนี้ สิวหายหรือยัง คำตอบคือยัง แม้ผมจะอายุ28แล้วสิวก็ยังขึ้นอยู่ และยังขึ้นมากจนผมไม่มีกระจิตกระใจจะออกไปทำงาน ไปเจอผู้คน ไม่ใช่ผมกลัวหรืออะไรนะ แต่อายุ28แล้วสิวยังขึ้นอย่างวันนี้ ขึ้นทีเดียวพร้อมกัน10กว่าเม็ดแถวหน้าผาก เขาบอกว่าสิวฮอร์โมนเดี๋ยวก็หาย ผมอยากแนะนำว่าอย่าไปเชื่อ แล้วผมก็ไม่รู้ทางออกด้วยว่าจะรักษายังไง แถมคนในครอบครัวไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกเราได้เพราะ เราเป็นสิวไม่ใช่เขา และต้องขอบอกเลยว่า ผมรู้ตัวเลยว่าเป็นซึมเศร้า เพราะในขณะที่นั่งพิมพ์ ผมคิดอย่างเดียวคือถ้าเกิดใหม่ผมคงจะหายเป็นสิว ถ้าวันนั้นผมไม่บวชเณรที่วัดป่าผมจะเป็นสิวไหม ถ้าผมเถียงคนในครอบครัวแทนที่จะทำตามใจคือคนตายเราต้องบวชให้เขา เพื่อชี้ทางไปสวรรค์ กลับกันเป็นผมเองที่ต้องใช้ชีวิตกับสิวเหมือนผมตกนรกทั้งเป็น ผมยอมแลกเงินทุกบาทในบัญชี ถ้าขอแค่สิวหายไปจากชีวิตผม ทั้งที่ผมเป้นคนสำอางค์ ตอนนี้ ผมมองเข้าในกระจกผมเห็นดวงตาของตัวเองที่ไร้จิตวิญญาณ ผมเหม่อลอย ผมนั่งเฉยๆ โดยคิดแค่ว่าผมทำอะไรผิดไปผมถึงมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ บางคนคิด ไม่ได้ตาบอด ไม่ได้พิการ แค่เป็นสิว สำหรับผมแล้ว ผมก็อยุ่ในจุดที่เข้าใจคนตาบอด เข้าใจคนพิการ ว่าทำไมเราต้องมาเจอเรื่องนี้ ใครจะบอกผมไม่สู้ มันไม่ใช่นะ ผมสู้มา10ปีแล้ว ผมมีครอบครัวนะ แต่ครอบครัวทักผมแค่สิวขึ้นแล้วแนะนำผมอย่างงุ้นอย่างงี้ เป้นวิธีที่ผมลองมาตั้งแต่ปีแรกๆ ไม่ได้ช่วยอะไร ถามใครก็ไม่มีใครให้คำตอบได้ ไปหาหมอก็ได้ยาแก้อักเสบมากินแถมแนะนำ โฟมล้างหน้าเดิมๆครีมแต้มสิวเดิมไม่ถึง15นาทีเสีย800 ได้ยาแก้อักเสบเม็ดละ5บาทมากิน20เม็ด ปัจจุบันขณะที่พิมพ์ไปน้ำตาคลอไป ผมว่าผมคงพอแล้ว
เรื่องสิวๆที่ไม่ใช่สิว
จุดเริ่มต้นที่ผมเป็นสิวและจำได้เลยคือ ตอนผมไป บวช เณรที่วัดป่า ที่ นครศรีธรรมราช ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่มีสิวเลยแม้แต่เม็ดเดียว
แต่หลังจากบวชได้ไม่นานทั้ง สบู่ที่เคยใช้ น้ำที่เคยอาบที่บ้านก็ไม่มี ที่วัดหรืออะไรทั้งสิ้นเพราะบวชหน้าไฟให้ตา ปกติเขาบวชกันแค่ 1-3วันไรงี้ จนคนที่บ้านเขาขอกันว่าให้บวชซัก15วัน นั่นคือจุดเริ่มต้นที่จะทำลายชีวิตและความสุขของผมเอง แต่ตอนนั้นผมยังไม่ทราบเพราะอายุแค่17 เอาละพอบวชมาได้15วันก็รู้สึกว่าอยู่ได้ไม่มีปัญหาอะไรแถมไม่อยากสึกด้วย เพราะมันสงบเงียบ มีพระอยู่แค่1รูปคือ รักษาการณ์เจ้าอาวาสกับเณร แถมผมยังมีวาสนาได้ไปสวดงานศพด้วยเป็นเวลา1คืนนั่งท้ายสุดและใช้ ตาลปัตรมาบังหน้าตัวเองก้มอ่านหนังสือสวดแขกเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แน่นอนเพราะผมไง และแล้วก็บวชมาได้1เดือนกว่าๆ สิ่งที่เกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มบวชคือ สิวเริ่มขึ้นที่แก้ม แน่นอนเลยว่า เพราะสิ่งสกปรกและสบู่ที่ใช้ล้างหน้าประจำกลับไม่ได้ใช้ต้องใช้ นกแก้วแทน ผ้าขนหนูไม่มี น้ำก็อาบไปจากบาดาล แป้งก็ไม่ได้ทา อะไรที่เกี่ยวกับความงามไม่มีทั้งสิ้น จนแม่เฒ่าโทรตามให้ผมสึกกลับบ้าน ผมก็กราบลา จำไว้นะครับว่าตอนนั้นผมอายุ17 แล้วก็กลับมาสิ่งที่เปลี่ยนเลย มีรอยสิวที่แก้ม ภายในเวลาเดือนเดียว แก้มสองข้างช่วงข้างจมูก ใต้ตา โดนสิวกินเรียบและยังทิ้งหลุมสิวไว้ ผมไม่รอช้าสรรหาวิธีรักษามากมาย ช่วงนั้นที่มาแรงสุดคือ วุฒิสักกับ นิติพน หลังจากรักษาด้วยตัวเองไม่หายเข้าใกล้อายุ18 ผมตัดสินใจเดินทางเข้าเมืองแบบไปกลับ 100 กิโลเมตร ระยะทางรวม 200 กิโลเมตร เพื่อไปรักษาที่วุฒิสัก เลือกเป็นคอส สิว 10000+กว่าบาท กดสิวเอย กินยาเอยนวดหน้ามอยเจอไรเซอสารพัด หลังกินยาไปมาๆ เกือบเดือน ปากแห้ง สิวลดไหม ไม่เลย หนักเลยคือสู้แดดไม่ได้หน้าแดง สารพัดปัญหา สรุปไม่หาย ปัจจุบันไม่รู้เจ๊งหรือยัง
จนลากยาวมาถึง ปัจจุบัน ผมใช้ โฟมล้างหน้ามา ไม่ต่ำกว่า 30 ญี่ห้อ นิเวียแดง ฟ้า แดง โฟมล้างหน้า เคทา ฟิวหรือ ไอที่สีแดงๆ ที่ คนเป็นสิวต้องเสิร์จหา ก็ไม่ได้ผลเลยสำหรับผมเหมือนเลี้ยงไข้มากกว่าเพราะทุกครั้งที่ใช้ พวกนี้ล้างหน้า จะรู้สึกได้เลยว่าไม่สะอาดพอผ่านไปซักชั่วโมงเริ่มคัน ส่วนครีมที่ใช้โฆษณาว่าคุมมันดีสำหรับคนเป็นสิว ผมไล่ไปตั้งแต่บ้านๆยัน ยูเซอรีนขวดละ800 ทาไปทีเดียวไม่ถึง ชม มันเยิ้มหนักกว่าเก่า ไม่ว่าจะ ดิฟเฟิรีน เบนเซ็ต อีพีดูโอ้ หรืออะไรก็แล้วแต่ ไม่ได้ทำให้หายขาด ผมเหล้าไม่กิน ผมหยุดทุกอย่างเพื่อร่างกายและสิว ทั้งของหวาน บุหรี่ กระท่อม หยุดหมดเลย จนปัจจุบัน ผมอายุ27-28 ช่วงเวลา10ปีที่เป็นสิวมา มันทำลายชีวิตผมไปช่วงที่ผมเคยสนุกเฮฮาเที่ยวกับเพื่อน ไปนั่งเล่นตามสถานที่ต่างๆขี่รถชมวิว อยู่กับแฟน หม้อสาวไปเรื่อย ไปทำงานเจอคนมากมายเข้าสังคม ผมเป็นคนอัธยาศัยดีมากและเป็นคนตลกเข้ากับคนอื่นง่าย ไม่ข่มเหงรุ่นน้อง จาก17 จนถึง27 ทุกสิ่งที่เคยทำมาก่อนหน้าล้วนพังทลายลง แฟนก็ค่อยๆห่างจนเลิกลากันไป จะไปหาใหม่ก็จะหาได้ยังไงในเมื่อ หน้าตาตัวเองยังรักษาไม่ได้ (นั้นคือความคิดของผม) สังคมที่เข้า เพื่อนฝูงที่เคยเที่ยวผมก็ถอยห่าง ทำงานโชคดีที่บ้านค้าขาย ผมเลยทำงานเสร็จก็กลับบ้าน งานที่ทำก็ไม่ส่งผลดีต่อความสะอาดเลยเพราะทำในตลาดสด แถมต้องตื่นตั้งแต่ ตี4.30 ตั้งแต่อายุ17จนถึง27 นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้สิวไม่หายก็ได้ใครจะรุ้ แม้ผมจะนอนก่อน4ทุ่ม ก็ไม่ได้ช่วยอะไร จนปัจจุบัน สิวไม่ได้ขึ้นอีกแล้วที่แก้มแต่พแอที่แก้มหายมันกลับไปขึ้นหน้าผากแทน จนวันนี้ สิวหายหรือยัง คำตอบคือยัง แม้ผมจะอายุ28แล้วสิวก็ยังขึ้นอยู่ และยังขึ้นมากจนผมไม่มีกระจิตกระใจจะออกไปทำงาน ไปเจอผู้คน ไม่ใช่ผมกลัวหรืออะไรนะ แต่อายุ28แล้วสิวยังขึ้นอย่างวันนี้ ขึ้นทีเดียวพร้อมกัน10กว่าเม็ดแถวหน้าผาก เขาบอกว่าสิวฮอร์โมนเดี๋ยวก็หาย ผมอยากแนะนำว่าอย่าไปเชื่อ แล้วผมก็ไม่รู้ทางออกด้วยว่าจะรักษายังไง แถมคนในครอบครัวไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกเราได้เพราะ เราเป็นสิวไม่ใช่เขา และต้องขอบอกเลยว่า ผมรู้ตัวเลยว่าเป็นซึมเศร้า เพราะในขณะที่นั่งพิมพ์ ผมคิดอย่างเดียวคือถ้าเกิดใหม่ผมคงจะหายเป็นสิว ถ้าวันนั้นผมไม่บวชเณรที่วัดป่าผมจะเป็นสิวไหม ถ้าผมเถียงคนในครอบครัวแทนที่จะทำตามใจคือคนตายเราต้องบวชให้เขา เพื่อชี้ทางไปสวรรค์ กลับกันเป็นผมเองที่ต้องใช้ชีวิตกับสิวเหมือนผมตกนรกทั้งเป็น ผมยอมแลกเงินทุกบาทในบัญชี ถ้าขอแค่สิวหายไปจากชีวิตผม ทั้งที่ผมเป้นคนสำอางค์ ตอนนี้ ผมมองเข้าในกระจกผมเห็นดวงตาของตัวเองที่ไร้จิตวิญญาณ ผมเหม่อลอย ผมนั่งเฉยๆ โดยคิดแค่ว่าผมทำอะไรผิดไปผมถึงมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ บางคนคิด ไม่ได้ตาบอด ไม่ได้พิการ แค่เป็นสิว สำหรับผมแล้ว ผมก็อยุ่ในจุดที่เข้าใจคนตาบอด เข้าใจคนพิการ ว่าทำไมเราต้องมาเจอเรื่องนี้ ใครจะบอกผมไม่สู้ มันไม่ใช่นะ ผมสู้มา10ปีแล้ว ผมมีครอบครัวนะ แต่ครอบครัวทักผมแค่สิวขึ้นแล้วแนะนำผมอย่างงุ้นอย่างงี้ เป้นวิธีที่ผมลองมาตั้งแต่ปีแรกๆ ไม่ได้ช่วยอะไร ถามใครก็ไม่มีใครให้คำตอบได้ ไปหาหมอก็ได้ยาแก้อักเสบมากินแถมแนะนำ โฟมล้างหน้าเดิมๆครีมแต้มสิวเดิมไม่ถึง15นาทีเสีย800 ได้ยาแก้อักเสบเม็ดละ5บาทมากิน20เม็ด ปัจจุบันขณะที่พิมพ์ไปน้ำตาคลอไป ผมว่าผมคงพอแล้ว