สวัดดีค่ะทุกคนนี้เป็นกระทู้แรกของเราอยากมาขอระบายชีวิตที่แสนรันทดของเรา
อยากรู้ว่ามีใครมีชีวิตแบบเราไหม
เรามีพ่อแม่แต่เค้าไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเราและแม่ก็เคยเอาเราไปทิ้ง2ครั้งตอนเราอายุ5ขวบ ส่วนพ่อก็สำมะเลเทเมา หากินแต่ตัวเองเราไม่เคยไปขอความช่วยเหลืออะไรจากแกเลย เราโตมาจากตายายญาติๆช่วยกันเลี้ยง แต่มันอาจเป็นกรรมของเรา ถูกเลี้ยงมาโดยไม้และคำด่าตลอดเราจำภาพนั้นได้ดี เราไม่มีของเล่น
ไม่ได้กินขนมของดีๆเหมือนลูกหลานคนอื่นเราคิดตลอดว่าถ้าเราโตทำงานได้เมื่อไหร่จะออกจากตรงนี้และจะไม่วนกลับไปจุดนั้นอีก แต่เรามีอาที่รักเราค่อย ปกป้องเราเท่าที่เค้าจะทำได้ส่งเราเรียนจนเราอายุ14อาเราป่วยและจากไปหลังจากนั้นเราเริ่มไม่อยากเรียนและเห็นเพื่อนข้างบ้านเค้าได้ไปทำงานเราเลยขอเค้าไปทำด้วย หลังจากนั้นมาอายุ14จนถึงตอนนี้เรา31แล้วมีหลายครั้งเรารู้สึกท้อแท้ช่วงหลังๆมานี้เราร้องไห้คนเดียวบ่อยนั้งคิดไปว่าทำไมชีวิตเรามันถึงได้แย่ขนาดนี้ทุกวันนี้เราไม่มีใครเลยเวลาเจอเรื่องแย่ๆหรือเหนื่อยๆมาก็ไม่มีใครให้พูดด้วยเราน้ำตาไหลทุกครั้งเวลาเห็นเพื่อนในเฟสลงรูปกับครอบครัว เราเคยมีแฟนแต่ตอนนี้เลิกกันแล้วและก็ไม่ได้คิดหาเพื่อนๆที่เคยมีเยอะก็เริ่มหายกันไป อยากจะบอกว่าเรารู้สึกโดดเดี่ยวมากทุกวันนี้ทำงานกลับห้องอยู่คนเดียววนไปแบบนี้มาจะปีนึงแล้ว 31ปีแล้วมีแค่มอไซค์เวฟ1คันกับงานที่ต๊อกต๋อยลืมบอกช่วงที่เราออกจากบ้านไปเราก็ได้ไปเรียนต่อ กศน.จนได้วุฒิ ม.6/มาไว้สมัคงานเราสู้ชีวิตมากไม่เคยไปขอความช่วยเหลือจากใครเลยนะเราสู้มาคนเดียวตลอดแต่วันนี้เรารู้สึกดิ่งเหลือเกินเราไม่รู้ว่าเราจะใช้ชีวิตนี้อยู่ไปเพื่อใคร ยิ่งโตก็ยิ่งหดหู่ลงทุกวันไม่มีพ่อแม่ปู่ย่าตายายให้ไปหายามท้อใจเราไม่รู้ว่าเราจะใช้ชีวิตเน่าๆนี้ได้ถึงเมื่อไหร่ เราเหนื่อยอ่ะทุกคนมีใครมีชีวิตที่รันทดกว่าเราอีกไหม😭 แต่เราก็จะพยายามมีความสุขกับชีวิตเน่าๆของเราไปให้ได้ทุกคนรู้ไหมกว่าเราจะใช้ชีวิตมาได้ถึงทุกวันนี้เราเจอเรื่อง เลวร้ายมาสารพัดเลย แต่เราเริ่มหมดแรงแล้วอ่ะเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เราจะชดใช้กรรมนี้หมดไปสักที ถ้าวันนี้เรามีพ่อแม่มีครอบครัวเหมือนคนอื่นชีวิตเราคงจะดีกว่านี้ ที่จริงยังมีอีกเยอะที่เรายังเล่าไม่หมด แต่ขอเขียนไว้เท่านี้ละกันถึงไม่มีใครอ่านแต่ก็ได้ระบาย เราเป็นคนไม่ค่อยพูดและเขียนไม่ค่อยเก่งอ่านแล้วอาจจะสับสนต้องขออภัยนะคะ🙏🏻
#ถ้าเรามีเงินทุกคนจะต้อนรับเราจะรักเรา
#ชีวิตอิสระ #หากินด้วยลำแข้ง #ตัวคนเดียว
ใช้ชีวิตตัวคนเดียวไม่มีพ่อแม่พี่น้องไม่มีญาติ
อยากรู้ว่ามีใครมีชีวิตแบบเราไหม
เรามีพ่อแม่แต่เค้าไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเราและแม่ก็เคยเอาเราไปทิ้ง2ครั้งตอนเราอายุ5ขวบ ส่วนพ่อก็สำมะเลเทเมา หากินแต่ตัวเองเราไม่เคยไปขอความช่วยเหลืออะไรจากแกเลย เราโตมาจากตายายญาติๆช่วยกันเลี้ยง แต่มันอาจเป็นกรรมของเรา ถูกเลี้ยงมาโดยไม้และคำด่าตลอดเราจำภาพนั้นได้ดี เราไม่มีของเล่น
ไม่ได้กินขนมของดีๆเหมือนลูกหลานคนอื่นเราคิดตลอดว่าถ้าเราโตทำงานได้เมื่อไหร่จะออกจากตรงนี้และจะไม่วนกลับไปจุดนั้นอีก แต่เรามีอาที่รักเราค่อย ปกป้องเราเท่าที่เค้าจะทำได้ส่งเราเรียนจนเราอายุ14อาเราป่วยและจากไปหลังจากนั้นเราเริ่มไม่อยากเรียนและเห็นเพื่อนข้างบ้านเค้าได้ไปทำงานเราเลยขอเค้าไปทำด้วย หลังจากนั้นมาอายุ14จนถึงตอนนี้เรา31แล้วมีหลายครั้งเรารู้สึกท้อแท้ช่วงหลังๆมานี้เราร้องไห้คนเดียวบ่อยนั้งคิดไปว่าทำไมชีวิตเรามันถึงได้แย่ขนาดนี้ทุกวันนี้เราไม่มีใครเลยเวลาเจอเรื่องแย่ๆหรือเหนื่อยๆมาก็ไม่มีใครให้พูดด้วยเราน้ำตาไหลทุกครั้งเวลาเห็นเพื่อนในเฟสลงรูปกับครอบครัว เราเคยมีแฟนแต่ตอนนี้เลิกกันแล้วและก็ไม่ได้คิดหาเพื่อนๆที่เคยมีเยอะก็เริ่มหายกันไป อยากจะบอกว่าเรารู้สึกโดดเดี่ยวมากทุกวันนี้ทำงานกลับห้องอยู่คนเดียววนไปแบบนี้มาจะปีนึงแล้ว 31ปีแล้วมีแค่มอไซค์เวฟ1คันกับงานที่ต๊อกต๋อยลืมบอกช่วงที่เราออกจากบ้านไปเราก็ได้ไปเรียนต่อ กศน.จนได้วุฒิ ม.6/มาไว้สมัคงานเราสู้ชีวิตมากไม่เคยไปขอความช่วยเหลือจากใครเลยนะเราสู้มาคนเดียวตลอดแต่วันนี้เรารู้สึกดิ่งเหลือเกินเราไม่รู้ว่าเราจะใช้ชีวิตนี้อยู่ไปเพื่อใคร ยิ่งโตก็ยิ่งหดหู่ลงทุกวันไม่มีพ่อแม่ปู่ย่าตายายให้ไปหายามท้อใจเราไม่รู้ว่าเราจะใช้ชีวิตเน่าๆนี้ได้ถึงเมื่อไหร่ เราเหนื่อยอ่ะทุกคนมีใครมีชีวิตที่รันทดกว่าเราอีกไหม😭 แต่เราก็จะพยายามมีความสุขกับชีวิตเน่าๆของเราไปให้ได้ทุกคนรู้ไหมกว่าเราจะใช้ชีวิตมาได้ถึงทุกวันนี้เราเจอเรื่อง เลวร้ายมาสารพัดเลย แต่เราเริ่มหมดแรงแล้วอ่ะเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เราจะชดใช้กรรมนี้หมดไปสักที ถ้าวันนี้เรามีพ่อแม่มีครอบครัวเหมือนคนอื่นชีวิตเราคงจะดีกว่านี้ ที่จริงยังมีอีกเยอะที่เรายังเล่าไม่หมด แต่ขอเขียนไว้เท่านี้ละกันถึงไม่มีใครอ่านแต่ก็ได้ระบาย เราเป็นคนไม่ค่อยพูดและเขียนไม่ค่อยเก่งอ่านแล้วอาจจะสับสนต้องขออภัยนะคะ🙏🏻
#ถ้าเรามีเงินทุกคนจะต้อนรับเราจะรักเรา
#ชีวิตอิสระ #หากินด้วยลำแข้ง #ตัวคนเดียว