คือว่าเรามีแฟนก็ตามประสาวัยรุ่น เราคบกันปี63ช่วงเดือนธันวา ก็ช่วงโควิดเราสองคนก็ไม่ได้ออกไปไหน ก็คุยกันตลอดโทรกันตลอด
1.ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรค่ะ เหมือนคนบ้ามากแบโรคจิตหรือประสาทเลย เราตอดแฟนมาก ติดจนแบบไม่รู้จะพูดยังไง เขาไปไหนเราก็ต้องไปด้วย ไม่อยาดให้เขาไปกับเพื่อน ถ้าไปเราจะโกรธ มันเป็นอารมณ์ยังไงหรือจะอธิบายยังไงก็ไม่ออกค่ะ เราเกลียดทุกคนคนรอยข้างเขาที่ชอบมาชวนแฟนเราออกไปด้วย ตอนแรกเขาไม่เคยไปไหนกับเพื่อนเลยตอนนี้ปัจจุบันเขาออกไป เราพูดกับเขาว่า ทำไมทีเราไม่เห็นไป เมื่อก่อนก็ไม่เห็นออกไปไหนเลยนิทำไมตอนนี้ถึงไป เขาก็บอกว่าก็อยากไปทำไม ทุกคนว่าเราเป็นคนติดแฟนมากเกินไปไหมคะ แก้ไขยังไงดี
2.เราพลาดท้องค่ะ ตอนนี้น้องเกิดมาแล้วครบเดือนพอดี เรารู้สึกว่าเราไม่รักลูกเป็นเพราะอะไรคะ เราร้องไห้ตลอดเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอดเลยค่ะ เราอยากฆ่าตัวตายตั้งแต่ตั้งท้องเพราะพ่อของเขาทำอะไรไม่ดีกับเราไว้เยอะมากค่ะ ตอนนี้เด็กเกิดมาแล้วเราไม่มีคงามผูกพันเลย พ่อของเด็กหรือแม่ของผู้ชายที่บ้านของเขา หาว่าเราไม่รักลูก เราก็คิดว่างันค่ะไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ใรหัวเรามีแต่เรื่องอยากฆ่าตัวตาย
คงเป็นเพราะเราเจออะไรมาเยอะมั้งคะ ตอนท้องเขาไม่เคยสนใจเราสนใจแต่เพื่อร แม่ผช.ก็ไม่ชอบเราพอรู้เราท้องก็ดีกับเราเราคลอดก็ทำไม่ดีกับเรา เราเรียนอยู่ม.4นะคะ ตั้งแต่ท้องเราไปเรียนตลอดแบกท้องไปเรียนจนสอบเสร็จปิดเทอมโชคดีน้องคลอดตอนปิดเทอมพอดี เปิดเทอมเราก็ไปเรียนปกติ แต่ที่นี้ลูกเราต้องเอาไปให้ที่บ้านแฟนเลี้ยง เราก็โอเคค่ะ แฟนต้องออกไปทำงานเราก็ไปด้วย บ้านแฟนพูดว่าเราจะไปทำไมตามเป็นผี ไม่อยู่เลี้ยงลูก เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไม เราท้องก็ไม่ได้ไปไหนเหมือนกันไปก็แค่ไปเรียนแล้วกลับบ้าน เราคลอดแล้วเราก็อยากไปมั้งตเนนี้แทบจะอยุ่แต่ในห้อง คือไม่ได้ออกไปไหนเลยเราก็อยากไปเปิดหูเปิดตามั้งจันทร์-ศุกร์ก็ไปเรียนเสาร์อาทิตย์ก็อยสกไปมั้ง เราไม่มีความผูกพันกับลูพเลย้ป็รเพราะอะไรคะ