เรารู้สึกน้อยใจมากเหมือนพ่อแม่รักพี่มากกว่าพี่อยากได้อะไรเขาซื้อให้หามาให้ตลอดอย่างเช่นพี่อยากได้ไอแพดเขาก็ซื้อให้มันอาจจะสมแล้วที่เขาได้ใช้ของดีๆเพราะพี่เขาเป็นคนเรียนเก่งตัดมาที่เราการเรียนอยู่กลางๆแต่เราพยายามทำให้ดีแล้วเราเป็นน้องสึดไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพ่อแม่ได้เลยแม้แต่เสื้อผ้าเรายังใช้ต่อจากแม่เลยเราเป็นคนอ่อนแอคำพูดนิดๆหน่อยก็ร้องไห้มีเรื่องให้คิดเยอะแต่ไม่สามารถพูดกับครอบครัวได้เลยกลัวเขามองว่าเรียกร้องความสนใจเราเคยคิดที่จะไปอยู่โรงเรียนประจำเพราะเหนื่อยมากโดนพี่ด่าทุกวันบางวันก็ทุบหลังเราบ้างผลักเราบ้างพ่อแม่ก็ทะเลาะกันแทบจะทุกวันกลัวมากกลัวจะใช้ชีวิตต่อไม่ได้นอนร้องไห้ทุกวันกลับบ้านมาจากโรงเรียนยังต้องมานิ่งข้าวล้างถ้วยเอาน้ำเข้าห้องน้ำอีกเราเคยขอเขาไปอยู่โรงเรียนประจำเขาก็ไม่ยอมให้ไปเราคิดว่าไปใช้ชีวิตในโรงเรียนประจำดีกว่าต้องมาเจออะไรแบบนี้ทุกวัน