คือว่า ตั้งแต่ม.1 ผมไม่ชอบเข้าเรียนออนไลน์ (ช่วงโควิด) แต่ก็ตามงานเกือบหมดเหลือ 2-3 วิชา พอขึ้น ม.2 ต้องไปเรียนที่โรงเรียนแล้วต้องไปตัดผม แต่ผู้ปกครองก็ให้ตัดทรงนักเรียนทำผมหมดความมั่นใจไปเลยอีกอย่างผมมีสิวค่อนข้างเยอะ ในหัวผมตอนไปวันแรกมีแต่คำว่าจะโดนล้อไหม,จะมีเพื่อนคบไหม + ตอนนั้นใจผมสั่นมากๆ แล้วผมก็ยังแก้ 0 ไม่หมดแถมชอบโดดเรียนเวลามีวิชาที่ติด 0 เช่น ศิลปะ(ผมวาดรูปไม่เก่งวาดไม่สวยเลย) และผมก็ทำแบบนั้นเรื่อยๆจนมา ม.3 เนื่องจากผมไม่เคยเข้าเรียนเลยเพราะตอน ม.2 เลยติด 0 ค่อนข้างเยอะเลยไม่กล้าจะไปโรงเรียน ปล.ตอน ม.2 ผมโดดเรียนไปร้านเกมกับโรงหนัง พอ ม.3 ร้านเกมปิดตัวแล้วช่วงนั้นผมไปโรงหนังอย่างเดียวกับนั่งอยู่ศาลาวัดหรือไปนั่งในห้องน้ำโลตัส แต่ตอนนีผมกลับมานั่งทบทวนกับตัวเองว่าทำไปทำไมเรียนก็กำลังจะจบม.3แล้ว คิดได้ตอนสายไปแล้ว ผมยังไม่กล้าบอกผู้ปกครองกลัวทำท่านเสียใจตอนนี้ผมค่อนข้างคิดมากกับเรื่องนี้ทำเอานอนไม่หลับนั่งคิดแต่เรื่องนี้ว่าจะเอาไงต่อ รบกวนขอความคิดเห็นหน่อยครับ