คือเรื่องมีอยู่ว่าแม่เราอะค่ะ เขาบอกว่าให้เราหัดไปไหว้พระทำบุญบ้าง แล้วเขาก็ยกเหตุผลมาว่าที่หัวเรา(เป็นเซบเดริม์)ไม่หายก็เพราะเราไม่ไหว้พระทำบุญ ทั้งที้เขาก็รู้ว่ามันเป็นเพราะเราเป็นภูมิแพ้ต่อมไขมันหรืออะไรสักอย่างนี่แหละอักเสบ เหมือนเขาเอาเรื่องเรื่องกรรมบุญอะไรมาพูดเยอะแยะมาก แบบเวลาเขานอนแล้วเราเผลอข้ามแล้วไม่ได้ขอโทษเพราับางทีเราก็ไม่เห็นว่าเขานอนอยู่แต่ถ้าเห็นก็จะขอโทษตลอด แล้วเขาก็เหมือนแบบว่าเราไม่เคารพเขาเลย ทั้งๆที่เราก็รักแล้วก็เคารพ แล้วก็ชอบพูดแบบนรกจะกินกะบาลนู่นนี่นั่น อันไหนเรารู้ว่าผิดเราก็ผิดขอโทษ แต่เขาก็จะแบบมันบาปรู้มั้ยว่ามันอย่างนู่นนี่ คือเขาเป็นคนที่ก็หัวโบราณแหละแต่ก็สมัยใหม่อยู่ เราก็รู้ว่าเขารักเราแต่เรางงมากเหมือนเขาชอบมาบังคับให้เราต้องเขื่ออะไรแบบนี้ไปด้วย เราไม่นับถืออะไรหรือไม่ได้เชื่ออะไรขนาดนั้นค่ะ ถึงเชื่อก็แค่คำสอนพระพุทธเจ้าก็สอนไม่ให้งมงายเขื่อก็ได้ไม่เชื่อก็ได้ แต่แม่เราค่ะ พอเราบอกว่าเราไม่ได้เชื่อไม่ได้นับถือไปวัดก็ไปงั้นๆทำบุญบ้างบางครั้งที่อยากทำ เขาก็จะแบบโมโหแล้วก็จากเป็นคนดีๆก็มาขึ้นเสียงใส่ ว่าแบบไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ เราก็แบบอืมก็ไม่เชื่อไง เรานำแค่คำสอนมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันโลกปัจจุบัน แต่เขาก็แบบเด็กสมัยนี้คิดแต่เรื่องบลาๆๆๆแล้วไอ้การไม่เชื่อไม่ทำบุญเข้าวัดมันทำให้เราไม่สบาย พอเข้าวัดทำบุญแล้วหายงี้หรอ? ครั้งนึงไปหาหมอแล้วเราหายละแม่ก็เหมือนขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เราเห็นหน้าหมอแบบเอือมเลยอ่ะ ไม่ขอบคุณหมอขอบคุณยาหน่อยหรอ *เราไม่ได้แอนตี้นะเพราะมันเป็นความเชื่อส่วนบุคคล* เขาแนะนำก็คงอยากให้เราได้ดีแต่มันก็ออกแนวบังคับเราให้ต้องเชื่อตามไปด้วย สรุปแล้วเราผิดมั้ย พอไม่เชื่อ ไม่ทำก็ดูจะเป็นลูกเลวทรพีเนรคุณอีก รักและเคารพแม่มากแต่การไม่ทำบุญเข้าวัดมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ?? 😅😅😂