สวัสดีค่ะ หนูอยากได้หนังสือไว้อ่านคลายความเศร้าในใจน่ะค่ะ
หนูมีกลุ่มเพื่อนมหา‘ลัยนะคะ แต่นิสัยจะไม่ค่อยตรงกัน เพื่อนๆจะนิสัยค่อนข้างตระหนี่ถี่เหนียวน่ะค่ะ หนูไม่ได้ฐานะดีอะไรมาก แต่ถือว่าชีวิตมหา’ลัยปัจจัยภายนอกไม่ได้ขาดอะไรเลยค่ะ พอมีพอใช้แบบไม่ขัดสน มีรถจยย มีหลายอย่างมากกว่าเพื่อนในกลุ่มน่ะค่ะ
หนูเป็นคนที่เห็นใจคนอื่นนะคะ ประเภทเอ็นดูเขาเอ็นเราขาด เพื่อนขอยืมรถไปนั่นนี่ หนูให้ตลอดแต่เพื่อนไม่เคยใส่น้ำมันรถให้เลย หนูมีอุปกรณ์ในหอพร้อมทุกอย่าง เพื่อนๆยืมของหนูแทบทุกอย่างเลยค่ะ กระทั่งตอนนี้ย่างเข้าปี2เทอม2แล้ว ก็ยังแบบเดิมเลยค่ะ เงินทุกบาททุกสตางค์เวลาหารกัน สมมติตกคนละ 5.25 บ. ก็เก็บตามนั้นจริงๆ ถ้าเป็นหนูคงไม่กล้าเก็บหรอกค่ะ 5 บ. หรือบางทีก็เอาแค่ 5 บ. พอ 0.25 ไม่ต้อง
..หนูไม่อยากคิดว่าเพื่อนเป็นแบบนี้เลยค่ะ เพราะก็เข้าใจว่าก็เขาไม่มี ทางบ้านก็บอกให้เพื่อนไปเถอะ ช่วยๆกัน แต่นานวันเข้ายิ่งเข้าเนื้อน่ะค่ะ เวลาขัดสนอะไรหนูช่วยทุกอย่างแต่พอชีวิตปกติ กลับไม่เคยเห็นหนูในสายตาเลย เป็นคนสุดท้ายที่เพื่อนจะนึกถึงน่ะค่ะ จนคุยกับทางบ้าน ครอบครัวบอกว่าก็ปลีกตัวออกมา แค่ไปเรียนด้วยกันก็พอ ชีวิตประจำวันไม่ต้องอยู่ด้วยกันเยอะ จนตอนนี้หนูย้ายออกมาหอนอกแล้วค่ะ เรื่องชีวิตประจำวันการพักผ่อนหลับนอนดีขึ้นมา เพราะไม่มีเสียงดังของเพื่อน (เราเรียนคนละเซคกันน่ะค่ะ วันที่หนูมีเรียนปฏิบัติพวกเขาไม่มีเรียน ทำให้เวลาไม่ตรงกัน) แต่เมื่อออกมาอยู่หอนอกก็ไม่วายรู้สึกเหงา เศร้าน่ะค่ะ ยังอยากได้รับความสนใจ การยอมรับจากเพื่อนเหมือนเดิม
พอจะมีหนังสืออะไรแนะนำไหมคะ ไม่อยากให้จมอยู่กับความรู้สึกนี้นานๆ หรือท่านใดมีคำแนะนำเพิ่มเติมสามารถบอกได้เลยนะคะ ยินดีรับฟังค่ะ
ขอบคุณค่ะ : )
รบกวนแนะนำหนังสือสำหรับวัยรุ่นที่รู้สึกว่าไม่มีเพื่อนมหา’ลัยที่จริงใจหน่อยค่ะ
หนูมีกลุ่มเพื่อนมหา‘ลัยนะคะ แต่นิสัยจะไม่ค่อยตรงกัน เพื่อนๆจะนิสัยค่อนข้างตระหนี่ถี่เหนียวน่ะค่ะ หนูไม่ได้ฐานะดีอะไรมาก แต่ถือว่าชีวิตมหา’ลัยปัจจัยภายนอกไม่ได้ขาดอะไรเลยค่ะ พอมีพอใช้แบบไม่ขัดสน มีรถจยย มีหลายอย่างมากกว่าเพื่อนในกลุ่มน่ะค่ะ
หนูเป็นคนที่เห็นใจคนอื่นนะคะ ประเภทเอ็นดูเขาเอ็นเราขาด เพื่อนขอยืมรถไปนั่นนี่ หนูให้ตลอดแต่เพื่อนไม่เคยใส่น้ำมันรถให้เลย หนูมีอุปกรณ์ในหอพร้อมทุกอย่าง เพื่อนๆยืมของหนูแทบทุกอย่างเลยค่ะ กระทั่งตอนนี้ย่างเข้าปี2เทอม2แล้ว ก็ยังแบบเดิมเลยค่ะ เงินทุกบาททุกสตางค์เวลาหารกัน สมมติตกคนละ 5.25 บ. ก็เก็บตามนั้นจริงๆ ถ้าเป็นหนูคงไม่กล้าเก็บหรอกค่ะ 5 บ. หรือบางทีก็เอาแค่ 5 บ. พอ 0.25 ไม่ต้อง
..หนูไม่อยากคิดว่าเพื่อนเป็นแบบนี้เลยค่ะ เพราะก็เข้าใจว่าก็เขาไม่มี ทางบ้านก็บอกให้เพื่อนไปเถอะ ช่วยๆกัน แต่นานวันเข้ายิ่งเข้าเนื้อน่ะค่ะ เวลาขัดสนอะไรหนูช่วยทุกอย่างแต่พอชีวิตปกติ กลับไม่เคยเห็นหนูในสายตาเลย เป็นคนสุดท้ายที่เพื่อนจะนึกถึงน่ะค่ะ จนคุยกับทางบ้าน ครอบครัวบอกว่าก็ปลีกตัวออกมา แค่ไปเรียนด้วยกันก็พอ ชีวิตประจำวันไม่ต้องอยู่ด้วยกันเยอะ จนตอนนี้หนูย้ายออกมาหอนอกแล้วค่ะ เรื่องชีวิตประจำวันการพักผ่อนหลับนอนดีขึ้นมา เพราะไม่มีเสียงดังของเพื่อน (เราเรียนคนละเซคกันน่ะค่ะ วันที่หนูมีเรียนปฏิบัติพวกเขาไม่มีเรียน ทำให้เวลาไม่ตรงกัน) แต่เมื่อออกมาอยู่หอนอกก็ไม่วายรู้สึกเหงา เศร้าน่ะค่ะ ยังอยากได้รับความสนใจ การยอมรับจากเพื่อนเหมือนเดิม
พอจะมีหนังสืออะไรแนะนำไหมคะ ไม่อยากให้จมอยู่กับความรู้สึกนี้นานๆ หรือท่านใดมีคำแนะนำเพิ่มเติมสามารถบอกได้เลยนะคะ ยินดีรับฟังค่ะ
ขอบคุณค่ะ : )