จริงๆกระทู้นี้ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เราแค่อยากเขียนเล่นๆเฉยๆ ช่วงนี้คิดถึงเพื่อนๆพี่ๆอยู่ค่ายสอวนที่พึ่งผ่านมาเองเลยอยากระบายให้ฟังเฉยๆ หรืออาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้ใครเข้าค่ายสอวนก็ได้นะ555
ก่อนจะเริ่มอ่านขอบอกก่อนว่าเราเคนติดสอวนคอมตั้งแต่ปี2565ค่ะ แต่สารภาพเลยว่ากาเดาเข้า5555 ก็เลยจะขอเล่าตอนสอบปีนี้[2566]นะคะ
เราเริ่มติวเข้าค่ายสอวนตอนเดือนมีนาจนถึงสอบประมาณ6เดือนๆ(ติวที่ว่าคือเริ่มปูเนื้อหามอปลายตั้งแต่แรกเริ่มเลยเพราะก็พึ่งเรียนจบเนื้อหามอต้นไปไม่นาน)บอกเลยว่าตอนติวเราก็กังวลว่าปีนี้จะสอบไม่ติดเหมือนกันเพราะเราก็ไม่เคยได้งัดความรู้จริงๆมาสอบเลยเหมือนกัน ปีที่แล้วที่ติดก็กาเดาเข้า เราก็กลัวปีนี้จะเสียฟอร์มเหมือนกันถ้าไม่ติด แต่เราก็ติวมาเรื่อยๆนะ เก็บเนื้อหาไปทีละน้อยๆ เราเรียนพิเศษกับครูคณิตคนเดียวเลยค่ะที่ปูเนื้อหาเรามาเรื่อยๆ ต้องขอบคุณครูที่สอนเรามามากจริงๆ เพราะวันที่เหลือเราลงเรียนวิชาอื่นแล้ว แล้วครูคณิตคนอื่นที่เราเรียนก็พาทำโจทย์มอต้นวนๆไป
ก่อนสอบอาทิตย์นึงเราก็พึ่งได้มาทำโจทย์จริงจังเอง แต่ตอนนั้นกดดันตัวเองมากเลยอ่ะ คาบไหนครูให้ว่างก็เอาข้อสอบมาปั่นๆเลย คุยกับเพื่อนตัวเองยังไม่ค่อยคุยด้วยเลย ตอนเที่ยงไปนั่งข้อสอบอยู่ห้องสมุดคนเดียว ตอนกลางคืนก็หาเฉลยข้อสอบ ทำข้อสอบวนไป เรานอนดึกขึ้นเยอะมาก พักผ่อนน้อยมากจริงๆ วันสอบเราก็กลัวๆ อ่านหนังสือก่อนเข้า พยายามไม่อ่านมากกลัวตัวเองเครียดเกิน แต่ก็ตามนั้น 555
เข้าห้องสอบไปเราตั้งนาฬิกาไว้บนโต๊ะ ทำตามบล็อกเวลาที่ตัวเองกำหนดไว้ตาแผน แต่ลนมากๆเลย ชั่วโมงแรกได้30 ต่อมาได้15 ชั่วโมงสุดท้ายเก็บข้อยากๆทำ ในส่วนของวิทยาการคำนวนเราแทบไม่ได้ทำเลย ทำแต่พาร์ทคณิตTT เราทำวิทยาการคำนวนไม่ค่อยได้เลยแหละ รวมๆก็ได้ประมาณ60ข้อนะ ออกมาก็แอบเฟลแต่ก็หายกังวลแลัวอะ5555
วันก่อนผลสอวนคอมออก สาขาอื่นผลออกก่อนแล้วเพราะสาขาคอมที่ศูนย์มขแยกออกไป5555 เราเห็นเพื่อนเราติดสอวนคณิตคนนึงเราก็ดีใจด้วย เราไม่ติดคณิต เราก็ไม่ได้เฟลไรหรอก ปีนี้หวังคอม แต่หลังจากวันนั้นก็จิตตกอยู่อิอิ
จนวันนีงเรารู้สึกนอนไม่หลับมากๆ เราก็นอนเล่น ตื่นมาเช็คเว็บประกาศผลวนไป สุดท้ายก็ตื่นรอบสุดท้ายน่าจะเกือบเที่ยงคืนเลยนะ เราก็ตื่นมาเช็คผลอีกรอบก็คิดว่ารอบสุดท้ายก่อนนอน และใช่ ผลก็ออก เราเลื่อนเลยเกินไปดูศูนย์ที่สองก็แห้วเลยไม่เห็นชื่อตัวเอง แต่เห็นชื่อเพื่อนนะ555 เราเลยดูใหม่ ปรากฎว่ายังไม่เช็คของศูนย์หนึ่ง เราก็กลับไปดู แล้วก็ติดเย้5555555 ร้องไห้ ฟูมฟาย กรี้ดจนทั้งบ้านตื่น พ่อเราอยู่เกาหลีเราก็ลั่นโทรมือถือไปหา5555 โทรหาแม่ด้วย5555
หลังจากนั้นช่วงปิดเทอมเราก็หาไรเรียนๆเล่นๆฝึกเขียนโค้ดด้วยแต่ก็ไม่คิดว่าหนักขนาดนั้นเตรียวตัวเข้าค่าย4555
เราก็ได้ทวีตลงทวิตเตอร์หาเพื่อนนอนด้วยตอนอยู่ค่าย เพราะคนที่เคยเข้าค่ายปีก่อนที่เรารู้จักเป็นผู้ชายหมดเลย5555 และก็คนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันก็ผู้ชาย เศร้ามั้ย555 เราก็ได้รู้จักพี่คนนึงมาจากขอนแก่น
พอถึงวันเข้าค่ายวันแรก เราก็ไปลงชื่อรายชื่อเสร็จ ก็ได้รับรู้ว่าในค่าย35คนนั้น มีผู้หญิง6คน!!!55555555 เราก็เลยทำหน้าที่extrovertท่านนึงเข้าไปเมคเฟรนเลย555 ตอนแรกก็แอบๆกลัวๆพี่ด้วยนะ(เราเป้นรุ่นเด็กสุดในค่ายเลย555) กลัวเขาจะรำคาญเรา แต่ให้ทำไงได้เราก็อยากรู้จักคนเยอะๆ ก็แลกไอจีอะไรใดๆเสร็จก็จับบัดดี้ แล้วเราก็ได้พี่ผู้หญิงที่เราพึ่งเมคเฟรนมาเป็นบัดดี้55555555
อ่อละก็ สามวันแรกที่ค่ายจะได้เรียนที่หอประชุม เป็นวิชาคณิตก่อน แล้วค่อยย้ายไปห้องคอมวันที่เหลือเพื่อเขียนโค้ด
มาต่อวันแรก เย็นวันนั้นก็ต้องขนสัมภาระกลับโรงแรม เราเกือบยกกระเป๋าเดินทางเราขึ้นรถโรงเรียนไม่ได้แล้วมีพี่จากค่ายปีที่แล้วคนนึงมาช่วยเรายกกระเป่าขึ้นรถโรงเรียน ขอบคุณพี่เขามากจริงๆที่ทำให้เราไม่ล้มคะมำ5555 เย็นวันนั้นก็กลับโรงแรมนอนเล่นเขียนโค้ดเล่น ยังไม่ได้เริ่มสนิทกับคนในค่ายมากเท่าไหร่ นอนเล่นแต่กับรูมเมทตัวเอง ซุ่มฝึกเขียนโค้ดไว้ก่อน
วันต่อๆมาก็คล้ายๆเดิมเรียนกลับมาหาไรกินเขียนโค้ดนอนวนไปวันๆไม่ค่อยได้สร้างสัมพันธมิตรระหว่างห้องมากเท่าไหร่
จนผ่านมา 4-5 วันมั้งเราก็เริ่มได้สนิทกับคนในค่ายมากขึ้นแล้ววว ตอนเย็นหลังจากเรียนที่โรงเรียนเสร็จเราก้เริ่มได้ออกนอกห้องไปเล่นกีฬาบ้าง ไปคุยกับคนอื่นๆบ้างแล้ว ช่วงหาเพื่อนมากๆเลย ก็มีพี่มานอนเล่นมาคุยกันที่ห้อง สั่งของกินมากินบ้าง ตอนกลางคืนก็ได้เริ่มไปเล่นบอร์ดเกมบ้างแล้วที่ห้องรุ่นพี่ ที่ค่ายคอมก็มีรุ่นพี่จัดcontestให้ด้วย เราก็นั่งทำ บางทีไปทำห้องที่เล่นบอร์ดเกมก็ได้ฟีลอีกแบบ ไปทำห้องที่ตั้งใจมากๆก็ได้ฟีลอีกแบบ แต่ทุกคนก็supportทุกๆคนนะ มันอบอุ่นมากๆเลย
เราวนกับกิจวัตรแบบนี้ จากที่นอน3ทุมก็เริ่มขยีบไปเรื่อยๆจนนอนเที่ยงคืน ตีหนึ่ง ตีสองแล้ว มันก็สนุกดีนะการได้ออกจาก้ห้องพักตัวเอง ไปหาเพื่อนๆพี่ๆบ้าง
พูดจริงๆในเวลา15วันนี้เราได้อะไรหลายๆมากเลยนะ ใน15วันที่เราสนิทกับหลายๆคนมากขึ้น เราได้เจอคนที่เรานิสัยคล้ายๆฟังเพลงคล้ายๆกัน ชอบอะไรเหมือนๆกันทั้งๆที่ไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่ชอบอะไรเหมือนกันขนาดนี้เลย
วันสุดท้ายคือวันสอบเข้าค่าย2คือวันที่23 เราตื่นมาก็เตรียมตัวออกเดินทางไปสอบ เราได้ไปแวะเข้าโลตัสก่อนเข้ามอ เราซื้อของให้พี่ๆที่เราสนิท ได้ของจากพี่ที่เราสนิท ก็เราก็เข้าไปรอในมอก่อนสอบตื่นเต้นมากๆ ก่อนเข้าห้องสอบก็เตือนสติตัวเองไม่ให้กระเจิดมากไป
ตอนอยู่ในห้องสอบก็กังวลกับโจทย์อยู่5555 ข้อแรกทำอยู่45นาทีมั้ง ตอนรันเสร็จก็ได้คะแนน100เราดีใจมากๆถ้าไม่คุมตัวเองดีๆอาจจะโดนตัดสิทธิ์สอบไปละมั้ง5555 แล้วเราก็ทำข้อ2ต่อไป ก็ได้100มาเพิ่มอีกโคตรดีใจ555 ข้อสอบมีทั้งหมด5ข้อ เราได้200/500ก็รู้สึกภูมิใจมากๆละนะพูดตรงๆ แล้วเราทำข้อต่อไปต่อ แต่ก็รันไม่ไ้ดคะแนน เราก็ทำจนจบเวลาเลย ตอนออกมาก้มีพี่ๆมาถามคะแนนกัน บางคนก็ได้ 40 100 200 300 บางคนก็ได้ 0 ด้วยซ้ำ
สุดท้ายเวลาสุดท้ายก่อนทุกคนจะแยกย้ายกันกลับบ้านไป ก็ได้ถ่ายรูปรวม กล่าวอำลากัน ตอนนั้นเราเศร้ามากๆที่ต้องจากจากพี่ที่เรารักมากๆไป ถึงแม้เราจะได้สะสมความสนิทแค่15วันนั้น แต่มันเหมือนเราได้สร้างความทรงจำร่วมกันมานานมากเลย เราอาจจะได้ หรือไ่ได้เจอกันอีกเลยก็ได้ เราอาจจะจำกันได้หรือลืมกันไปแล้วในอนาคตโดยไม่สามารถรู้ได้เลย เราก็ร้องไห้ฟูมฟายตาแดงไปรอบนึง กอดทุกๆคนที่เราสนิท
ตอนเย็นระหว่างทางกลับโรงแรม(ครอบครัวเราจะอยู่ต่ออีกวันนึงก่อนกลับจังหวัที่เราอยู่)เราก็เปิดเฟรนชิพมาอ่านในรถ อ่านไปร้องไห้ไป ร้องไห้หนักมาก นั่งเคลิ้ม นั่งดูถนน ดูต้นไม้ไปเรื่อยๆ คิดถึงบรรยากาศเดิมๆที่เคยอยู่ทุกวันจริงๆ
มีคำพูดนึงที่อาจารย์พูดที่เราชอบมากจับใจความได้ว่า เราจะไม่มีการจากลากันเพราะสุดท้ายเราก็จะได้กลับมาเจอกันเหมือนเดิม
ขอบคุณคนที่มาอ่านจนจบกระทู้นี้นะคะ5555 ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีคนมาอ่านรึเปล่าเหมือน ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะคะ ในที่อยากติดสอวนขอให้ติด ใครหวังค่ายสองขอให้ติดเหมือนกัน อยากถามไรหรือคุยเล่นๆก็ส่วนตัวหรือคุยใต้กระทู้เลยก็ได้นะคะ555555
ประสบการณ์ค่ายสอวน
ก่อนจะเริ่มอ่านขอบอกก่อนว่าเราเคนติดสอวนคอมตั้งแต่ปี2565ค่ะ แต่สารภาพเลยว่ากาเดาเข้า5555 ก็เลยจะขอเล่าตอนสอบปีนี้[2566]นะคะ
เราเริ่มติวเข้าค่ายสอวนตอนเดือนมีนาจนถึงสอบประมาณ6เดือนๆ(ติวที่ว่าคือเริ่มปูเนื้อหามอปลายตั้งแต่แรกเริ่มเลยเพราะก็พึ่งเรียนจบเนื้อหามอต้นไปไม่นาน)บอกเลยว่าตอนติวเราก็กังวลว่าปีนี้จะสอบไม่ติดเหมือนกันเพราะเราก็ไม่เคยได้งัดความรู้จริงๆมาสอบเลยเหมือนกัน ปีที่แล้วที่ติดก็กาเดาเข้า เราก็กลัวปีนี้จะเสียฟอร์มเหมือนกันถ้าไม่ติด แต่เราก็ติวมาเรื่อยๆนะ เก็บเนื้อหาไปทีละน้อยๆ เราเรียนพิเศษกับครูคณิตคนเดียวเลยค่ะที่ปูเนื้อหาเรามาเรื่อยๆ ต้องขอบคุณครูที่สอนเรามามากจริงๆ เพราะวันที่เหลือเราลงเรียนวิชาอื่นแล้ว แล้วครูคณิตคนอื่นที่เราเรียนก็พาทำโจทย์มอต้นวนๆไป
ก่อนสอบอาทิตย์นึงเราก็พึ่งได้มาทำโจทย์จริงจังเอง แต่ตอนนั้นกดดันตัวเองมากเลยอ่ะ คาบไหนครูให้ว่างก็เอาข้อสอบมาปั่นๆเลย คุยกับเพื่อนตัวเองยังไม่ค่อยคุยด้วยเลย ตอนเที่ยงไปนั่งข้อสอบอยู่ห้องสมุดคนเดียว ตอนกลางคืนก็หาเฉลยข้อสอบ ทำข้อสอบวนไป เรานอนดึกขึ้นเยอะมาก พักผ่อนน้อยมากจริงๆ วันสอบเราก็กลัวๆ อ่านหนังสือก่อนเข้า พยายามไม่อ่านมากกลัวตัวเองเครียดเกิน แต่ก็ตามนั้น 555
เข้าห้องสอบไปเราตั้งนาฬิกาไว้บนโต๊ะ ทำตามบล็อกเวลาที่ตัวเองกำหนดไว้ตาแผน แต่ลนมากๆเลย ชั่วโมงแรกได้30 ต่อมาได้15 ชั่วโมงสุดท้ายเก็บข้อยากๆทำ ในส่วนของวิทยาการคำนวนเราแทบไม่ได้ทำเลย ทำแต่พาร์ทคณิตTT เราทำวิทยาการคำนวนไม่ค่อยได้เลยแหละ รวมๆก็ได้ประมาณ60ข้อนะ ออกมาก็แอบเฟลแต่ก็หายกังวลแลัวอะ5555
วันก่อนผลสอวนคอมออก สาขาอื่นผลออกก่อนแล้วเพราะสาขาคอมที่ศูนย์มขแยกออกไป5555 เราเห็นเพื่อนเราติดสอวนคณิตคนนึงเราก็ดีใจด้วย เราไม่ติดคณิต เราก็ไม่ได้เฟลไรหรอก ปีนี้หวังคอม แต่หลังจากวันนั้นก็จิตตกอยู่อิอิ
จนวันนีงเรารู้สึกนอนไม่หลับมากๆ เราก็นอนเล่น ตื่นมาเช็คเว็บประกาศผลวนไป สุดท้ายก็ตื่นรอบสุดท้ายน่าจะเกือบเที่ยงคืนเลยนะ เราก็ตื่นมาเช็คผลอีกรอบก็คิดว่ารอบสุดท้ายก่อนนอน และใช่ ผลก็ออก เราเลื่อนเลยเกินไปดูศูนย์ที่สองก็แห้วเลยไม่เห็นชื่อตัวเอง แต่เห็นชื่อเพื่อนนะ555 เราเลยดูใหม่ ปรากฎว่ายังไม่เช็คของศูนย์หนึ่ง เราก็กลับไปดู แล้วก็ติดเย้5555555 ร้องไห้ ฟูมฟาย กรี้ดจนทั้งบ้านตื่น พ่อเราอยู่เกาหลีเราก็ลั่นโทรมือถือไปหา5555 โทรหาแม่ด้วย5555
หลังจากนั้นช่วงปิดเทอมเราก็หาไรเรียนๆเล่นๆฝึกเขียนโค้ดด้วยแต่ก็ไม่คิดว่าหนักขนาดนั้นเตรียวตัวเข้าค่าย4555
เราก็ได้ทวีตลงทวิตเตอร์หาเพื่อนนอนด้วยตอนอยู่ค่าย เพราะคนที่เคยเข้าค่ายปีก่อนที่เรารู้จักเป็นผู้ชายหมดเลย5555 และก็คนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันก็ผู้ชาย เศร้ามั้ย555 เราก็ได้รู้จักพี่คนนึงมาจากขอนแก่น
พอถึงวันเข้าค่ายวันแรก เราก็ไปลงชื่อรายชื่อเสร็จ ก็ได้รับรู้ว่าในค่าย35คนนั้น มีผู้หญิง6คน!!!55555555 เราก็เลยทำหน้าที่extrovertท่านนึงเข้าไปเมคเฟรนเลย555 ตอนแรกก็แอบๆกลัวๆพี่ด้วยนะ(เราเป้นรุ่นเด็กสุดในค่ายเลย555) กลัวเขาจะรำคาญเรา แต่ให้ทำไงได้เราก็อยากรู้จักคนเยอะๆ ก็แลกไอจีอะไรใดๆเสร็จก็จับบัดดี้ แล้วเราก็ได้พี่ผู้หญิงที่เราพึ่งเมคเฟรนมาเป็นบัดดี้55555555
อ่อละก็ สามวันแรกที่ค่ายจะได้เรียนที่หอประชุม เป็นวิชาคณิตก่อน แล้วค่อยย้ายไปห้องคอมวันที่เหลือเพื่อเขียนโค้ด
มาต่อวันแรก เย็นวันนั้นก็ต้องขนสัมภาระกลับโรงแรม เราเกือบยกกระเป๋าเดินทางเราขึ้นรถโรงเรียนไม่ได้แล้วมีพี่จากค่ายปีที่แล้วคนนึงมาช่วยเรายกกระเป่าขึ้นรถโรงเรียน ขอบคุณพี่เขามากจริงๆที่ทำให้เราไม่ล้มคะมำ5555 เย็นวันนั้นก็กลับโรงแรมนอนเล่นเขียนโค้ดเล่น ยังไม่ได้เริ่มสนิทกับคนในค่ายมากเท่าไหร่ นอนเล่นแต่กับรูมเมทตัวเอง ซุ่มฝึกเขียนโค้ดไว้ก่อน
วันต่อๆมาก็คล้ายๆเดิมเรียนกลับมาหาไรกินเขียนโค้ดนอนวนไปวันๆไม่ค่อยได้สร้างสัมพันธมิตรระหว่างห้องมากเท่าไหร่
จนผ่านมา 4-5 วันมั้งเราก็เริ่มได้สนิทกับคนในค่ายมากขึ้นแล้ววว ตอนเย็นหลังจากเรียนที่โรงเรียนเสร็จเราก้เริ่มได้ออกนอกห้องไปเล่นกีฬาบ้าง ไปคุยกับคนอื่นๆบ้างแล้ว ช่วงหาเพื่อนมากๆเลย ก็มีพี่มานอนเล่นมาคุยกันที่ห้อง สั่งของกินมากินบ้าง ตอนกลางคืนก็ได้เริ่มไปเล่นบอร์ดเกมบ้างแล้วที่ห้องรุ่นพี่ ที่ค่ายคอมก็มีรุ่นพี่จัดcontestให้ด้วย เราก็นั่งทำ บางทีไปทำห้องที่เล่นบอร์ดเกมก็ได้ฟีลอีกแบบ ไปทำห้องที่ตั้งใจมากๆก็ได้ฟีลอีกแบบ แต่ทุกคนก็supportทุกๆคนนะ มันอบอุ่นมากๆเลย
เราวนกับกิจวัตรแบบนี้ จากที่นอน3ทุมก็เริ่มขยีบไปเรื่อยๆจนนอนเที่ยงคืน ตีหนึ่ง ตีสองแล้ว มันก็สนุกดีนะการได้ออกจาก้ห้องพักตัวเอง ไปหาเพื่อนๆพี่ๆบ้าง
พูดจริงๆในเวลา15วันนี้เราได้อะไรหลายๆมากเลยนะ ใน15วันที่เราสนิทกับหลายๆคนมากขึ้น เราได้เจอคนที่เรานิสัยคล้ายๆฟังเพลงคล้ายๆกัน ชอบอะไรเหมือนๆกันทั้งๆที่ไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่ชอบอะไรเหมือนกันขนาดนี้เลย
วันสุดท้ายคือวันสอบเข้าค่าย2คือวันที่23 เราตื่นมาก็เตรียมตัวออกเดินทางไปสอบ เราได้ไปแวะเข้าโลตัสก่อนเข้ามอ เราซื้อของให้พี่ๆที่เราสนิท ได้ของจากพี่ที่เราสนิท ก็เราก็เข้าไปรอในมอก่อนสอบตื่นเต้นมากๆ ก่อนเข้าห้องสอบก็เตือนสติตัวเองไม่ให้กระเจิดมากไป
ตอนอยู่ในห้องสอบก็กังวลกับโจทย์อยู่5555 ข้อแรกทำอยู่45นาทีมั้ง ตอนรันเสร็จก็ได้คะแนน100เราดีใจมากๆถ้าไม่คุมตัวเองดีๆอาจจะโดนตัดสิทธิ์สอบไปละมั้ง5555 แล้วเราก็ทำข้อ2ต่อไป ก็ได้100มาเพิ่มอีกโคตรดีใจ555 ข้อสอบมีทั้งหมด5ข้อ เราได้200/500ก็รู้สึกภูมิใจมากๆละนะพูดตรงๆ แล้วเราทำข้อต่อไปต่อ แต่ก็รันไม่ไ้ดคะแนน เราก็ทำจนจบเวลาเลย ตอนออกมาก้มีพี่ๆมาถามคะแนนกัน บางคนก็ได้ 40 100 200 300 บางคนก็ได้ 0 ด้วยซ้ำ
สุดท้ายเวลาสุดท้ายก่อนทุกคนจะแยกย้ายกันกลับบ้านไป ก็ได้ถ่ายรูปรวม กล่าวอำลากัน ตอนนั้นเราเศร้ามากๆที่ต้องจากจากพี่ที่เรารักมากๆไป ถึงแม้เราจะได้สะสมความสนิทแค่15วันนั้น แต่มันเหมือนเราได้สร้างความทรงจำร่วมกันมานานมากเลย เราอาจจะได้ หรือไ่ได้เจอกันอีกเลยก็ได้ เราอาจจะจำกันได้หรือลืมกันไปแล้วในอนาคตโดยไม่สามารถรู้ได้เลย เราก็ร้องไห้ฟูมฟายตาแดงไปรอบนึง กอดทุกๆคนที่เราสนิท
ตอนเย็นระหว่างทางกลับโรงแรม(ครอบครัวเราจะอยู่ต่ออีกวันนึงก่อนกลับจังหวัที่เราอยู่)เราก็เปิดเฟรนชิพมาอ่านในรถ อ่านไปร้องไห้ไป ร้องไห้หนักมาก นั่งเคลิ้ม นั่งดูถนน ดูต้นไม้ไปเรื่อยๆ คิดถึงบรรยากาศเดิมๆที่เคยอยู่ทุกวันจริงๆ
มีคำพูดนึงที่อาจารย์พูดที่เราชอบมากจับใจความได้ว่า เราจะไม่มีการจากลากันเพราะสุดท้ายเราก็จะได้กลับมาเจอกันเหมือนเดิม
ขอบคุณคนที่มาอ่านจนจบกระทู้นี้นะคะ5555 ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีคนมาอ่านรึเปล่าเหมือน ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะคะ ในที่อยากติดสอวนขอให้ติด ใครหวังค่ายสองขอให้ติดเหมือนกัน อยากถามไรหรือคุยเล่นๆก็ส่วนตัวหรือคุยใต้กระทู้เลยก็ได้นะคะ555555