สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากจะมาเล่าความคิดถึงที่มันเต็มเปี่ยมจะล้นออกมา
อาจจะฟังดูน้ำเน่านิดนึง แต่มันมาจากใจของเราล้วนๆเลย ขอใช้พื้นที่ระบายนิดนึงนะคะ
ทุกคนเคยมีช่วงเวลาที่ไม่ได้ชอบใคร รักใครเลยมั้ยคะ เราเป็นอย่างนั้นมาเกือบ5ปี จนเราอยู่ช่วงปิดเทอมแรกของปี4 ซึ่งเรากลับบ้านอยู่บ้านรอไปฝึกงาน ทุกอย่างก็ปกติเลยเราใช้ชีวิตเหมือนทุกครั้งที่เรากลับมาอยู่บ้าน
จุดเริ่มต้นของคิดถึงคือช่วงเช้าบ่อยครั้งแม่เราจะสั่งของจาก711แล้ว711ก็จะมีพนง.มาส่ง ซึ่งก็จะเป็นพนง.คนเดิมๆนี่แหละมาส่ง เราก็เห็นเค้ามาส่งบ่อยๆ ปกติ ไม่มีอะไรเลย จนวันนึง สั่งของปกติเราก็ออกไปรับปกติ แต่วันนั้นเราบังเอิญสบตากับคุณเค้าแล้วรู้สึกแปลกๆมันดูใจหวิวๆยังไงบอกไม่ถูก เราก็รีบเดินกลับเข้ามาในบ้าน จู่ๆแม่ก็พูดขึ้น พนง.คนนี้น่ารักมาก นิสัยดี เวลามาส่งของมารยาทก็ดีด้วยแม่ชอบ… แล้วเหตุการณ์แบบนี้ก็เกิดขึ้นบ่อยๆจนก่อนนอนเราเริ่มจะคิดว่าตื่นเช้าเราจะสั่งอะไรดีเพราะถ้าเราอยากเจอเค้าเราก็ต้องสั่งของ มีบางครั้งแอบไปหาที่ร้านแต่คุณเค้าก็ออกไปส่งของไม่เจอกันเลย🥹ชอบคุณเค้าแหละทรงนี้ เราก็เริ่มรู้สึกตัวแล้ว ว่าเราเริ่มสนใจคุณเค้า นึกแล้วใจเต้นตึกๆๆ
บางวันไม่เจอคุณเค้าเลยแต่พระเจ้าคงสงสารเลยโปรดปรานมาให้เจอกัน วันเสาร์น้องชายเรามีเรียนพิเศษซึ่งเรามีหน้าที่ไปรับ-ส่งน้อง ที่เรียนก็อยู่ใกล้ๆบ้านเนี่ยแหละ เราก็แว้นมอไซค์ไปรับ แต่เอ๊ะ รถคันสุดลูกตามันคุ้นๆนะ ใช่เลยคุณเค้าคนนั้น
ขับไปดีใจไปเถอะ55555ขับไม่ทันเขาอยู่ดี😂 แต่ก็อย่างว่าแหละพระเจ้าสงสาร พวกแกคุณเค้าไปส่งที่เรียนพิเศษน้องฉันนนน โอ้ยยยย ตอนขับไปแล้วเจอคุณเค้าจอดอยู่ นี่คือยิ้มหน้าบานละ เห็นแค่นี้ก็ชื่นใจละเห้อออ😊 ไอ้เราก็ใจกากสะด้วยสิ อยากทักอยากคุยแหละ แต่ไม่กล้าทำไม่เป็น ลงรถไปมองหน้าเค้าละโอ๊ะเอ่ยปากทักเขาเฉย : มาส่งของหรอคะ แล้วฉันก็เดินหนีเขาไปโอ้ยยย ทำไมฉันไม่รอเค้าตอบอ่าาา 555555 ละไอ้น้องชายสุดเลิฟพอเดินออกมา มันก็ทักเลยรถโคตรเท่ โห้วรถเท่มาก (ปกติครอบครัวเราจะชอบพวกรถอะไรแบบนี้อยู่แล้ว)ฉันก็เนียนๆ ใช่มั้ยเท่เนาะ(ฉันหมายถึงคนจ่ะ😂) พอเราขับออกมาก็นึกได้ว่า ร้านเค้าอยู่ทางนี้ ต้องกลับเส้นเดียวกันนิ อะจ้า แดดร้อนๆบิดมอไซค์ 30รอคุณเค้า555555 นานมากเถอะขับจนจะถึงปากซอยบ้านฉันละ แต่วันนี้ลูกรักพระเจ้า เสียงซิ่งรถคุณเค้ามาแต่ไกล แน่นอนพอฉันกำลังจะเลี้ยวเข้าซอยบ้าน เค้าก็ขับผ่านฉัน คิคิ ฟีลพระเอกขับรถมาส่งเว่อ55555
หลังจะรับพลังงานฟินๆนั่นอยู่ไปได้2,3วันก็คิดถึงคุณเค้าอีกละ วันนี้ก็สั่งของเค้าสะหน่อย แต่วันนี้เกินความคาดหมายมากแกกกกก เค้าคุยกับฉัน เค้าถามฉัน : เอ่อออ วันนั้นไปรับลูกหรอครับ แป่วววว โถ่พ่อคูน5555 เราก็แก้ข่าวก่อน :อ่อน้องชายค่า+ขำนิดๆกลบเกลื่อน5555 แต่นะแกลองคิดดู ถ้าเค้าไม่ชอบฉันเค้าจะเก็บคำถามมาถามฉันมั้ยตั้ง2,3วัน เอ่ออออ มโนเข้าข้างตัวเองไปเลย55555 เดินเข้าบ้านแอบมองเค้าจนเค้ากลับ รีบเอาหน้ามุ่งใส่ผ้าห่มเลยจ้า กรี๊ดดดดดด เขินบิดตัวไปดิคุณเค้าน่ารักมากแกกก มีกำลังใจอยู่ได้อีกหลายวันเลย5555
เนี่ยคุณเค้าจะขับรถสีดำ หมวกกันน็อกจะมีเลข93 ซึ่งนั้นคือเลขของมาร์กมาร์เกซ!!! แกขนาดนักแข่งยังชอบคนเดียวกันเลยยย งื้ออออ แล้วช่วงที่ฉันคลั่งรักคุณเค้านี้ มีแข่งที่ไทยพอดี ก่อนวันไปบุรีรัมย์นี่กะสั่งของแล้วจะทักคุณเค้าเลยว่าชอบนักแข่งหรอ ได้ไปมั้ยงี้ แต่ พ่อฉันดันออกไปรับของค่ะจบ แบบคุณเค้าจอดรถปุ๊บพ่อฉันเดินไปรับของปั๊บ ดับฝันเว่อ555556 พ่อ!!!! แต่ฉันก็ยังหวังนะว่าจะเจอคุณเค้าที่งานคือฉันก็กะละถ้าเจอในงานจะไปชวนเค้านั่งดูด้วยกัน หรือถ้าไม่เจอฉันจะหาลายเซ็นหรือของนาๆเกี่ยวกับนักแข่งไปฝากคุณเค้า แต่ก็นะ ฉันไม่ได้อะไรมาเลยจ้ะ จบกลับบ้าน
แต่แล้วช่วงเวลาความสุขมันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ อีกสัปดาห์ ฉันต้องย้ายของไปฝึกงานแล้ว หึหึ ขอรับพลังใจจากคุณเค้าสะหน่อยนะ แต่พระเจ้าน่าจะเข้าใจผิดไปนิสนึง เราได้รับไข้หวัดใหญ่มาแทน โห้หนักหน่วงเลย กักตัวบนห้องทั้งวันแต่แม่ฉันไม่ติดค่ะ ความพยายามที่อยากจะเจอคุณเค้าก็ฮึกเหิมขึ้นอีก ฉันสั่งของแล้วให้แม่รับแทน แล้วฉันก็วิ่งไปรอที่หน้าระเบียงเพื่อเจอคุณเค้า แต่ฝันสลายมาก ใจเราตกอยู่ตาตุ่ม ใจหักป๊าบบ คนที่มาส่งกับไม่ใช่คุณเค้า เราแบบน้ำตาคลอละ คุณเค้าไปไหนอะ…🥺
เป็นการมาฝึกงานที่ท้อแท้ห่อเหี่ยวมาก ไม่สบายก็ใจไม่ดีอยู่แล้ว ไหนจะคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ แล้วยังคิดถึงคุณเค้าอีก
ทำไมเช้าวันจันทร์ถึงได้นานขนาดนี้!!เมื่อไหร่จะวันศุกร์
เสียงนาฬิกาปลุกของเช้าวันศุกร์นี่มันสุขจริงๆเว้ยยยย เลิกงานเสร็จจะไปขึ้นรถกลับบ้านนนน
5555และในที่สุดฉันก็ได้กลับบ้าน ถึงแม้ว่าฉันเกือบไม่ทันรถรอบสุดท้ายก็เถอะ สู้มากกกก พ่อมารับที่บขส.ปุ๊บ
บอกพ่อก่อนเลยขอแวะ711ก่อนถึงบ้านนะ ทั้งๆที่นั่งรอ711หน้าบขส.ตั้งนานอะนะ พอดีเราเลือกสาขาคุณเค้าหน่ะ โทษทีนะสาขานี้5555
จังหวะที่พ่อจอดให้ลง711เราแบบพกความคิดถึงที่เต็มเปี่ยมมาหาคุณเค้าเลย ลงรถเรามองหารถคุณเค้าก่อนเลย ใจเริ่มไม่ดีละไม่เจอรถคุณเค้า แต่ก็ให้ความหวังตัวเองเดินเข้าร้านเผื่อเจอ แต่ก็ไม่เจอคุณเค้าที่เคาน์เตอร์เลย…🥺 แต่เข้ามาแล้วอะจะออกไปเฉยๆไม่ซื้ออะไรก็กลัวมีพิรุธ5555 เลยเดินไปซื้อนมกลัวย แก จังหวะมันเหมือนในละครมาก คือจังหวะที่ฉันก้มหยิบนมแล้วหันหลังมาจะไปจ่ายตัง คุณเค้า!!! แกทุกอย่างตอนนั้นเหมือนภาพสโลว์ แบบพื้น เท้า ขา ช่วงตัว ใช่ๆๆๆๆ มองขึ้นมาที่ตา
แก เหมือนคนสาดน้ำแห่งความชื่นใจ ดีใจ กำลังใจ ถาโถมมาที่ฉันเลย ใจฉันแบบโอ้คุณเค้า แบบอธิบายไม่ถูกงื้ออออ
แต่ความอิหยังวะของฉันนั่นคือหลบหน้า ทำเป็นไม่เห็น ทั้งที่ใจฉันแบบ อยากมองคุณเค้าใจจะขาด โอ้ยนยยยย ฉันก็ยังไม่เข้าใจตัวเองอะ แล้วเราก็เดินผ่านกันฟีลเหมือนฉากเป็นละครพระเอกนางเอกเดินผ่านกันหน่ะแก แต่ฉันก็ออกมาเช็คนะว่าคุณเค้าจริงๆมั้ย ใช่เลยรถคุณเค้าาาา แต่ฉันก็ทำได้แค่เดินกลับมาขึ้นรถ พยายามมองเข้าไปในร้านก็ไม่เจอคุณเค้าแล้ว…
ไม่เป็นไรรีบกลับไปนอนพรุ่งนี้ตื่นเช้ามาสั่งของแต่ฉันก็ผิดหวังที่คนมส่งไม่ใช่คุณเค้า คุณเค้าไปไหนนะ
และแล้วก็ตอกย้ำไปอีกเลื่อนเฟซไปเจอโพสต์711นั้นประกาศรับสมัครพนง.ส่งของ แกใจฉันสลายมาก คือที่ทำงานคุณเค้าเป็นที่เดียวที่ฉันจะเจอคุณเค้าได้ ชื่อก็ไม่รู้จัก หน้าก็เคยเห็นแค่ครึ่งเดียวคุณเค้าจะใส่แมสตลอดเลย ถ้าไปเจอข้างนอกแล้วคุณเค้าถอดแมสออกใส่แว่นมาฉันจะจำคุณเค้าได้มั้ย ช่องทางติดต่อก็ไม่มี เศร้ามากแกเอ้ยยย เวลาฉันขับผ่านร้านฉันก็จะมองหารถคุณเค้าตลอดนะเผื่อคุณเค้ามาซื้อของ
แต่แล้วฉันก็ต้องกลับมาทำงานต่อแบบที่ห่อเหี่ยวสุดๆ คิดถึงเค้าอ่าหื้อ ทรมานจัง แต่ยังนะพระเจ้ายังตอกย้ำกันอีกอยู่ พอกลับมาที่พัก มีรถคล้ายๆรถคุณเค้าแบบมากๆแต่หมวกกันน็อกเป็น12346 โห้อีกนิดนึงจะเหมือนอยู่ละ เข้าออกขึ้นลงที่พักเจอทีไรก็คิดถึงคุณเค้าหื้ออออไกล้จะวันศุกร์แล้ว หวังว่ากลับไปเราจะได้เจอกันอีกนะ
คิดถึงนะคุณ❤️
คิดถึงนะคุณ
อาจจะฟังดูน้ำเน่านิดนึง แต่มันมาจากใจของเราล้วนๆเลย ขอใช้พื้นที่ระบายนิดนึงนะคะ
ทุกคนเคยมีช่วงเวลาที่ไม่ได้ชอบใคร รักใครเลยมั้ยคะ เราเป็นอย่างนั้นมาเกือบ5ปี จนเราอยู่ช่วงปิดเทอมแรกของปี4 ซึ่งเรากลับบ้านอยู่บ้านรอไปฝึกงาน ทุกอย่างก็ปกติเลยเราใช้ชีวิตเหมือนทุกครั้งที่เรากลับมาอยู่บ้าน
จุดเริ่มต้นของคิดถึงคือช่วงเช้าบ่อยครั้งแม่เราจะสั่งของจาก711แล้ว711ก็จะมีพนง.มาส่ง ซึ่งก็จะเป็นพนง.คนเดิมๆนี่แหละมาส่ง เราก็เห็นเค้ามาส่งบ่อยๆ ปกติ ไม่มีอะไรเลย จนวันนึง สั่งของปกติเราก็ออกไปรับปกติ แต่วันนั้นเราบังเอิญสบตากับคุณเค้าแล้วรู้สึกแปลกๆมันดูใจหวิวๆยังไงบอกไม่ถูก เราก็รีบเดินกลับเข้ามาในบ้าน จู่ๆแม่ก็พูดขึ้น พนง.คนนี้น่ารักมาก นิสัยดี เวลามาส่งของมารยาทก็ดีด้วยแม่ชอบ… แล้วเหตุการณ์แบบนี้ก็เกิดขึ้นบ่อยๆจนก่อนนอนเราเริ่มจะคิดว่าตื่นเช้าเราจะสั่งอะไรดีเพราะถ้าเราอยากเจอเค้าเราก็ต้องสั่งของ มีบางครั้งแอบไปหาที่ร้านแต่คุณเค้าก็ออกไปส่งของไม่เจอกันเลย🥹ชอบคุณเค้าแหละทรงนี้ เราก็เริ่มรู้สึกตัวแล้ว ว่าเราเริ่มสนใจคุณเค้า นึกแล้วใจเต้นตึกๆๆ
บางวันไม่เจอคุณเค้าเลยแต่พระเจ้าคงสงสารเลยโปรดปรานมาให้เจอกัน วันเสาร์น้องชายเรามีเรียนพิเศษซึ่งเรามีหน้าที่ไปรับ-ส่งน้อง ที่เรียนก็อยู่ใกล้ๆบ้านเนี่ยแหละ เราก็แว้นมอไซค์ไปรับ แต่เอ๊ะ รถคันสุดลูกตามันคุ้นๆนะ ใช่เลยคุณเค้าคนนั้น
ขับไปดีใจไปเถอะ55555ขับไม่ทันเขาอยู่ดี😂 แต่ก็อย่างว่าแหละพระเจ้าสงสาร พวกแกคุณเค้าไปส่งที่เรียนพิเศษน้องฉันนนน โอ้ยยยย ตอนขับไปแล้วเจอคุณเค้าจอดอยู่ นี่คือยิ้มหน้าบานละ เห็นแค่นี้ก็ชื่นใจละเห้อออ😊 ไอ้เราก็ใจกากสะด้วยสิ อยากทักอยากคุยแหละ แต่ไม่กล้าทำไม่เป็น ลงรถไปมองหน้าเค้าละโอ๊ะเอ่ยปากทักเขาเฉย : มาส่งของหรอคะ แล้วฉันก็เดินหนีเขาไปโอ้ยยย ทำไมฉันไม่รอเค้าตอบอ่าาา 555555 ละไอ้น้องชายสุดเลิฟพอเดินออกมา มันก็ทักเลยรถโคตรเท่ โห้วรถเท่มาก (ปกติครอบครัวเราจะชอบพวกรถอะไรแบบนี้อยู่แล้ว)ฉันก็เนียนๆ ใช่มั้ยเท่เนาะ(ฉันหมายถึงคนจ่ะ😂) พอเราขับออกมาก็นึกได้ว่า ร้านเค้าอยู่ทางนี้ ต้องกลับเส้นเดียวกันนิ อะจ้า แดดร้อนๆบิดมอไซค์ 30รอคุณเค้า555555 นานมากเถอะขับจนจะถึงปากซอยบ้านฉันละ แต่วันนี้ลูกรักพระเจ้า เสียงซิ่งรถคุณเค้ามาแต่ไกล แน่นอนพอฉันกำลังจะเลี้ยวเข้าซอยบ้าน เค้าก็ขับผ่านฉัน คิคิ ฟีลพระเอกขับรถมาส่งเว่อ55555
หลังจะรับพลังงานฟินๆนั่นอยู่ไปได้2,3วันก็คิดถึงคุณเค้าอีกละ วันนี้ก็สั่งของเค้าสะหน่อย แต่วันนี้เกินความคาดหมายมากแกกกกก เค้าคุยกับฉัน เค้าถามฉัน : เอ่อออ วันนั้นไปรับลูกหรอครับ แป่วววว โถ่พ่อคูน5555 เราก็แก้ข่าวก่อน :อ่อน้องชายค่า+ขำนิดๆกลบเกลื่อน5555 แต่นะแกลองคิดดู ถ้าเค้าไม่ชอบฉันเค้าจะเก็บคำถามมาถามฉันมั้ยตั้ง2,3วัน เอ่ออออ มโนเข้าข้างตัวเองไปเลย55555 เดินเข้าบ้านแอบมองเค้าจนเค้ากลับ รีบเอาหน้ามุ่งใส่ผ้าห่มเลยจ้า กรี๊ดดดดดด เขินบิดตัวไปดิคุณเค้าน่ารักมากแกกก มีกำลังใจอยู่ได้อีกหลายวันเลย5555
เนี่ยคุณเค้าจะขับรถสีดำ หมวกกันน็อกจะมีเลข93 ซึ่งนั้นคือเลขของมาร์กมาร์เกซ!!! แกขนาดนักแข่งยังชอบคนเดียวกันเลยยย งื้ออออ แล้วช่วงที่ฉันคลั่งรักคุณเค้านี้ มีแข่งที่ไทยพอดี ก่อนวันไปบุรีรัมย์นี่กะสั่งของแล้วจะทักคุณเค้าเลยว่าชอบนักแข่งหรอ ได้ไปมั้ยงี้ แต่ พ่อฉันดันออกไปรับของค่ะจบ แบบคุณเค้าจอดรถปุ๊บพ่อฉันเดินไปรับของปั๊บ ดับฝันเว่อ555556 พ่อ!!!! แต่ฉันก็ยังหวังนะว่าจะเจอคุณเค้าที่งานคือฉันก็กะละถ้าเจอในงานจะไปชวนเค้านั่งดูด้วยกัน หรือถ้าไม่เจอฉันจะหาลายเซ็นหรือของนาๆเกี่ยวกับนักแข่งไปฝากคุณเค้า แต่ก็นะ ฉันไม่ได้อะไรมาเลยจ้ะ จบกลับบ้าน
แต่แล้วช่วงเวลาความสุขมันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ อีกสัปดาห์ ฉันต้องย้ายของไปฝึกงานแล้ว หึหึ ขอรับพลังใจจากคุณเค้าสะหน่อยนะ แต่พระเจ้าน่าจะเข้าใจผิดไปนิสนึง เราได้รับไข้หวัดใหญ่มาแทน โห้หนักหน่วงเลย กักตัวบนห้องทั้งวันแต่แม่ฉันไม่ติดค่ะ ความพยายามที่อยากจะเจอคุณเค้าก็ฮึกเหิมขึ้นอีก ฉันสั่งของแล้วให้แม่รับแทน แล้วฉันก็วิ่งไปรอที่หน้าระเบียงเพื่อเจอคุณเค้า แต่ฝันสลายมาก ใจเราตกอยู่ตาตุ่ม ใจหักป๊าบบ คนที่มาส่งกับไม่ใช่คุณเค้า เราแบบน้ำตาคลอละ คุณเค้าไปไหนอะ…🥺
เป็นการมาฝึกงานที่ท้อแท้ห่อเหี่ยวมาก ไม่สบายก็ใจไม่ดีอยู่แล้ว ไหนจะคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ แล้วยังคิดถึงคุณเค้าอีก
ทำไมเช้าวันจันทร์ถึงได้นานขนาดนี้!!เมื่อไหร่จะวันศุกร์
เสียงนาฬิกาปลุกของเช้าวันศุกร์นี่มันสุขจริงๆเว้ยยยย เลิกงานเสร็จจะไปขึ้นรถกลับบ้านนนน
5555และในที่สุดฉันก็ได้กลับบ้าน ถึงแม้ว่าฉันเกือบไม่ทันรถรอบสุดท้ายก็เถอะ สู้มากกกก พ่อมารับที่บขส.ปุ๊บ
บอกพ่อก่อนเลยขอแวะ711ก่อนถึงบ้านนะ ทั้งๆที่นั่งรอ711หน้าบขส.ตั้งนานอะนะ พอดีเราเลือกสาขาคุณเค้าหน่ะ โทษทีนะสาขานี้5555
จังหวะที่พ่อจอดให้ลง711เราแบบพกความคิดถึงที่เต็มเปี่ยมมาหาคุณเค้าเลย ลงรถเรามองหารถคุณเค้าก่อนเลย ใจเริ่มไม่ดีละไม่เจอรถคุณเค้า แต่ก็ให้ความหวังตัวเองเดินเข้าร้านเผื่อเจอ แต่ก็ไม่เจอคุณเค้าที่เคาน์เตอร์เลย…🥺 แต่เข้ามาแล้วอะจะออกไปเฉยๆไม่ซื้ออะไรก็กลัวมีพิรุธ5555 เลยเดินไปซื้อนมกลัวย แก จังหวะมันเหมือนในละครมาก คือจังหวะที่ฉันก้มหยิบนมแล้วหันหลังมาจะไปจ่ายตัง คุณเค้า!!! แกทุกอย่างตอนนั้นเหมือนภาพสโลว์ แบบพื้น เท้า ขา ช่วงตัว ใช่ๆๆๆๆ มองขึ้นมาที่ตา
แก เหมือนคนสาดน้ำแห่งความชื่นใจ ดีใจ กำลังใจ ถาโถมมาที่ฉันเลย ใจฉันแบบโอ้คุณเค้า แบบอธิบายไม่ถูกงื้ออออ
แต่ความอิหยังวะของฉันนั่นคือหลบหน้า ทำเป็นไม่เห็น ทั้งที่ใจฉันแบบ อยากมองคุณเค้าใจจะขาด โอ้ยนยยยย ฉันก็ยังไม่เข้าใจตัวเองอะ แล้วเราก็เดินผ่านกันฟีลเหมือนฉากเป็นละครพระเอกนางเอกเดินผ่านกันหน่ะแก แต่ฉันก็ออกมาเช็คนะว่าคุณเค้าจริงๆมั้ย ใช่เลยรถคุณเค้าาาา แต่ฉันก็ทำได้แค่เดินกลับมาขึ้นรถ พยายามมองเข้าไปในร้านก็ไม่เจอคุณเค้าแล้ว…
ไม่เป็นไรรีบกลับไปนอนพรุ่งนี้ตื่นเช้ามาสั่งของแต่ฉันก็ผิดหวังที่คนมส่งไม่ใช่คุณเค้า คุณเค้าไปไหนนะ
และแล้วก็ตอกย้ำไปอีกเลื่อนเฟซไปเจอโพสต์711นั้นประกาศรับสมัครพนง.ส่งของ แกใจฉันสลายมาก คือที่ทำงานคุณเค้าเป็นที่เดียวที่ฉันจะเจอคุณเค้าได้ ชื่อก็ไม่รู้จัก หน้าก็เคยเห็นแค่ครึ่งเดียวคุณเค้าจะใส่แมสตลอดเลย ถ้าไปเจอข้างนอกแล้วคุณเค้าถอดแมสออกใส่แว่นมาฉันจะจำคุณเค้าได้มั้ย ช่องทางติดต่อก็ไม่มี เศร้ามากแกเอ้ยยย เวลาฉันขับผ่านร้านฉันก็จะมองหารถคุณเค้าตลอดนะเผื่อคุณเค้ามาซื้อของ
แต่แล้วฉันก็ต้องกลับมาทำงานต่อแบบที่ห่อเหี่ยวสุดๆ คิดถึงเค้าอ่าหื้อ ทรมานจัง แต่ยังนะพระเจ้ายังตอกย้ำกันอีกอยู่ พอกลับมาที่พัก มีรถคล้ายๆรถคุณเค้าแบบมากๆแต่หมวกกันน็อกเป็น12346 โห้อีกนิดนึงจะเหมือนอยู่ละ เข้าออกขึ้นลงที่พักเจอทีไรก็คิดถึงคุณเค้าหื้ออออไกล้จะวันศุกร์แล้ว หวังว่ากลับไปเราจะได้เจอกันอีกนะ
คิดถึงนะคุณ❤️