ถึง หลานบง

คางอุ่นๆ  มาหนุนแขน  ทุกคืนกอด
ต้องหอมฟอด  ลูบหัว  ลูบตัวให้
จวบวันหนึ่ง  แขนไร้คาง  เจ้าร้างไป
กลับแดนไกล  ดาวหมา  จากลากัน

คงเกลือกกลิ้ง  หนุนนอนบน  ก้อนเมฆ
ขากะเผลก  คงหายดี  เหมือนที่ฝัน 
คงวิ่งเล่น  ไล่งับ  เดือนดาวจันทร์
สุขทั้งวัน  ไม่หอบเหนื่อย ปวดเมื่อยตัว

แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่