ก่อนจะเลิกคือเรามีเรื่องจุกจิกกันนิดหน่อยครับ คือผมเป็นนักดนตรีกลางคืนด้วยและก็เรียนไปด้วย ซึ่งผมเรียนฟิล์มเวลาทำโปรเจกต์ใดโปรเจกต์นึงผมแทบจะไม่ว่างเลย บวกกับต้องซ้อมดนตรีบ้างอะไรบ้าง เขาก็จะบ่นๆผมหน่อย แต่ผมก็บอกเขาตลอดนะครับว่าไปไหนมาไหน ตอนผมว่างๆก็หาโอกาสพาเขาไปกินข้าว ดูหนัง ก็เดือนนึงไม่ต่ำกว่า2-3ครั้ง แต่จุดเปลี่ยนมาอยู่ที่ปู่ของเขาเสีย เขาต้องกลับต่างจังหวัดทำธุระทางบ้านทำให้ไม่ค่อยได้คุยกัน ช่วงนั้นแชทหนักฝั่งผมมาก แต่ผมก็เข้าใจเขาอาจจะกำลังเสียใจอยู่ ผมให้เวลาเขาทำใจ คอยคุยกับเขาเรื่อยๆ จนเขากลับมา ผมก็เห็นเขาลงสตอรี่ว่าไปไหนมาบ้าง แต่ไม่ได้ตอบผม ผมก็เลยถามเขาไปประมาณว่า ทำไมไม่ค่อยตอบเลย เขาก็ตอบมาว่ารู้สึกไม่เหมือนเดิม มันห่างกันเกินไปแล้ว เขาบอกว่าพอเขามีเรื่องอะไรอยากเล่าอยากปรึกษาผทก็มักไม่ว่างบ่อยๆ จนเขาหมดเรื่องอยากคุยกับผม ก่อนหน้าที่เขาจะตอบแชทน้อยลง เราปกติกันมากเหมือนคู่รักทั่วไปเลย บอกรัก บอกฝันดีกันทุกวัน หยอกล้อกัน ไปหากันปกติ ซึ่งตอนเลิกก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลย แต่ผมเองที่เป็นคนที่ปล่อยเขาหลุดมือไป ซึ่งตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมพลาดมากที่ปล่อยเขาหลุดมือไปง่ายๆ เลยอยากหาวิธีทำยังไงให้มีโอกาสกลับมาคบกันมั้ยครับ ผมรู้สึกกับเขามากจริงๆ