คือเราคบกับแฟนมา3ปีกว่าๆแล้ว เราเป็นคนค่อนข้างขี้บ่น ไม่ได้บ่นแค่เขานะคะ แต่จะบ่นอะไรที่ทำให้เรารู้สึกหงุดหงิด ส่วนแฟนเราเป็นพวกชอบช่าง ไม่สนใจ มีบ่นบ้างแต่ก็ไม่มาก ช่วงคบกันปีแรกปีกว่า เวลาเราเจออะไรที่ทำให้รู้สึกหงุดหงิด เหนื่อยเราก็ชอบมาบ่นกับเขา เขาก็รับได้ เขาก็ฟัง สำหรับเราเขาแทบจะเป็นเซฟโซนเดียวที่เรามี เราไม่เคยไปบ่นให้พ่อแม่ฟังเพราะรู้ดีว่าที่บ้านเราเป็นยังไง ถึงเราบ่นเราก็ผิดแถมได้ปรัชญาชีวิตมาอีกเป็นกอง กับเพื่อนบางทีก็บ่นบ้าง แต่บางทีก็เกรงใจเพราะทุกคนก็มีหน้าที่ ส่วนแฟนเราอยู่ด้วยกันตลอด ไม่รู้จะระบายอะไรกับใครก็มาพูดให้เขาฟังดีกว่า ถึงเขาจะไม่สนใจแต่ขอแค่ตอนเราบ่นเขานั่งฟังเราก็พอใจแล้ว หลังๆเรารู้สึกว่าเราบ่นมากไป เราก็ปรับ แต่เขาเองก็ไม่ได้ฟังเราเหมือนเดิม เวลาเราบ่นเขาก็จะชอบพูดแรงๆแบบหงุดหงิดกลับมาว่า จะบ่นอะไรนักหนา บ่นให้ได้อะไร มาบ่นอะไรตอนนี้ จะบ่นไปทั้งวันเลยมั้ย พอเราได้ยินแบบนี้บ่อยๆมันเลยทำให้เรารู้สึกว่าเซฟโซนเดียวที่เรามีมันไม่มีแล้ว เราเลยเงียบ เพราะรู้ว่าบ่นก็ไม่มีคนฟัง บางครั้งก็บ่นให้แมวฟังแทน บ่นลงในแชทของตัวเองให้ตัวเองอ่าน แต่พอเราเงียบเขาก็บอกว่าเราไม่พอใจ เราไม่เหมือนเดิม เพราะอะไรหรอคะ