ฝน ๆ ไอ้สีแก้วแหลงเรื่องเงินหมื่น หมันว่า ถ้าจพให้เกิดประโยชน์สูงสุด ต้องจ่ายกับผู้ผลิตโดยตรง หมันว่า ถ้าไปซื้อของตามร้านค้าปลีก หรือร้านโชว์ห่วย ไหน ๆ กะซื้อของคนอื่นมาขายเพกำไร ร้านพวกนั้นได้หิดเดี่ยว ร้านค้าปลีกไม่ต้องแหลงถึง เราไปจ่ายถึงตางส์เข้า ธนาคารออกนอกอำเภอทันที

แล้วไอ้สีแก้ว กะตั้งปุจฉา ขึ้น

หลายคน วิสัจนา ว่า ชื้อกับชาวนาเพราะชาวนาดำนา สีข้าวขายเอง

บางคนทำหมูหุ้นเพราะหมูชื้อจากคนเลี้ยงไม่ได้ชื้อจากพ่อค้า

ชื้อปลากับชาวประมง เพราะปลามาจากเล

หลายคนตอบ..กะยังไม่ถูก

ไอ้สีแก้ว...ซดน้ำร้อนดังวูด น่าว่าหวนท่อมกัน...
เอาผ้าขาม้าเช็ดปากหิดหนึ่ง

แล้วว่า
เอาไปตีหม้อ หมุนเวียนมากที่สุด ดีที่สุด..

ไอ้สีแก้ว อธิบายต่อ
ชื้อข้าวจากชาวนา ชื้อปลาจากชาวประมง ซื้อหมูมาทำหุ้น ชื้อผักจากคนปลูกผัก คนเหล่านี้ล้วนมีต้นทุนแฝงเรื่องของค่าปุ๋ย เรื่องของค่าน้ำมัน ค่ายา ฯ  ที่ต้องจ่าย ไม่ต้องแหลงถึงพวกร้านค้าปลีกร้านโชว์ห่วย ต้นทุนยิ่งมาก..

ตีหม้อ สู้คิดแล ดี ๆ ต้นทุนเค้ามีไหร เราได้เงินหมื่นมาต้องจ่ายให้เกิดประโยชน์ สูงสุด..

จริงหม้าย! ไอ้สีแก้วสำทับ แล้วเดินออกจากวงน้ำชาไป

ปล่อยให้เพื่อนร่วมวงน้ำชานั่งเถียงกันต่อ..

ว่าจริงหม้าย...