ลาออกจากงานประจำตอนอายุ 50 ปี ตั้งใจจะเกษียณ ก็มานั่งเขียนนิยาย ได้เงินบ้างไม่ได้บ้าง ทำคอนเท้นท์บทความบนเฟส เรียนวาดรูปมาทำปกนิยายของตัวเอง รับเป็นกรรมการอิสระบางบริษัทเพราะจะได้ไม่ขาดจากโลกธุรกิจจนเกินไป ฯลฯ แต่สุดท้ายได้รับทำเป็นที่ปรึกษาทางธุรกิจแบบพาร์ทไทม์ให้กับบริษัทที่เคยทำงาน/ทำโปรเจ็กด้วย พบว่าชีวิตมีอะไรทำตลอดเวลา ไม่ว่างไม่เหงาเลย มีซีรีส์ดองไว้หลายเรื่อง หนังสือดองไว้อีกหลายเรื่องที่ซื้อมาแล้วยังไม่ได้อ่าน ยังอยากทำอะไรอีกตั้งหลายอย่าง

ตอนที่ตัดสินใจเกษียณ คือคำนวนแล้วว่ารายจ่ายรายเดือนมีเท่าไหร่ กันงบท่องเที่ยว งบบำรุงรักษาบ้าน งบเผื่อป่วยหนัก งบใช้จ่ายฉุกเฉิน ฯลฯ แล้วก็ประมาณการรายรับแบบน้อยๆ แล้วดูว่าอยู่ได้กี่ปีกับเงินออมที่มีและรายรับที่จะได้ในอนาคต คิดว่าพอไหวแล้วจึงออกจากงานค่ะ  โชคดีที่ไม่มีหนี้เหลือแล้ว ภาระในชีวิตไม่มากเกินรับไหว มีบ้านซุกหัวนอน และเป็นคนไม่ติดของหรู ไม่ชอบออกนอกบ้านบ่อย ช้อปเท่าที่จำเป็น

คงบอกได้แต่ว่า เรื่องเงินเป็นปัจจัยหลัก วางแผนดีๆ เพราะอะไรๆ ก็เกิดได้ในชีวิต  แต่ชีวิตหลังเกษียณไม่ต้องกลัวเหงาค่ะ ตราบใดที่สุขภาพยังอำนวย