ค่ะ  เราขอเกริ่นก่อนนะคะว่า เรามีครอบครัวที่ไม่ค่อยดีเลย สภาพย่ำแย่ พ่อเรามีคนอื่น แต่ยังคบอยู่กับแม่อยู่ ถึงจะบอกว่าเลิกกันแล้ว แต่แม่กับเราก็ยังอยู่บ้านของพ่ออยู่
  
   เราไม่เคยชอบน้องตัวเองเลยค่ะ ตั้งแต่ที่เกิดมา พ่อแม่ก็สนใจน้องในขั้นที่ว่าละเลยเราทั้งที่เราก็เป็นลูกเหมือนกัน ปล่อยเราอยู่คนเดียว พาน้องออกไปกินข้าวสามคนพ่อแม่ลูก   เราพยายามเข้าใจค่ะ ว่าน้องเป็นน้อง  แต่บางทีก็เเอบน้อยใจค่ะ บางทีเราก็ทำพฤติกรรมเรียกร้องความสนใจนะคะ  แม่เราไม่ค่อยเคร่งครัดอะไรกับน้องชายมากเท่าไหร่ค่ะ ประมาณว่า แม่ไม่อยากให้ลูกชายตัวเองเครียด
ทุกอย่างก็เห็นได้ชัดว่าปฏิบัติกับลูกไม่เท่ากัน อย่างเช่น เราต้องเสียสละทุกอย่างให้น้อง เราเป็นพี่ ค่อยเล่นของเล่นกับน้อง ห้ามตีน้อง แต่พอเวลาโดนน้องตีแล้วเราร้องไห้ แม่ไม่เคยโอ๋เราเลย แม่เราโอ๋น้อง ถามว่าเราได้ทำอะไรรึป่าว (ขออธิบายนิสัยน้องชายเราพูดคำหยาบตั้งแต่เด็กๆเลย มาให้หมดเลยค่ะ สิงห์ศาลาสัตว์  ไอ้เ_ีย ไอค_ย ไอ้สั_  น้องก็จำมาจากแม่นั่นแหละ น้องเราติดโทรศัพท์แบบ ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย เล่นเกมแพ้ก็ทุบโทรศัพท์ โดนแม่ดุก็กรี๊ด เพื่อนของแม่เราก็บอกว่าน้องเราเป็นสมาธิสั้น ไฮเปอร์ แม่เราก็ไปด่าเพื่อนคนนั้นจนเขาไม่คุยด้วยอีก น้องเราก็อยู่นิ่งไม่ได้จริงๆค่ะ ชอบพูดจาไม่มีมารยาท ไม่มีกาลเทศะ พูดเรื่องที่ไม่ควรพูด พูดล้อปมด้อย บูลลี่ร่างกาย ไม่รู้ว่าเคยพูดกับใครบ้างไหม แต่เคยพูดกับเพื่อนเรา ว่าทำไมอ้วนจัง แม่เราก็ไม่ทำอะไรเลย บอกค่อยๆสอนมันไป ยังเด็กอยู่ นิสัยชอบเอาชนะ ชอบกดคนอื่น ไม่ชอบให้คนอื่นบอก ชอบสั่งคนอื่น เหมือนแท่เราเลย )ปกติเราโดนทรีตว่าห้ามพูดคำหยาบจากพ่อตั้งแต่เด็กๆ ได้ยินแล้วก็รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ มีครั้งนึงที่เราทะเลาะกับน้องเรื่องกางเกงของเรา น้องใส่กางเกงของเราค่ะ เราไม่ชอบให้ใส่ เพราะเราไม่ได้ใส่ แถมต้องมาซัก  พอเราไม่ให้ใส่ ขอดีๆแล้วก็ไม่ให้ แถมยังมาว่าเราอีก พอเราได้คืน พอน้องเรารู้สึกว่าตัวเองแพ้ก็เลยหงุดหงิด ตะโกนด่าเราว่า อิสันด_น อิเ_ี้ย ค_ย ต_ยๆไป  อารมณ์ตอนนั้นหมดจะทนจริงๆเราเลยไปตบปากครั้งนึง แล้วน้องก็กรี๊ดลั่นบ้าน แม่เราก็ด่าคำหยาบมาเต็มๆเลย  
บอกว่าเราเห็นแก่ตัว ทุกคนคะ เราไม่รู้ว่าจะแก้ยังไง พยายามปรับความเข้าใจกับตัวเองแล้ว เราโทษตัวเองว่าเราอาจจะไม่ดีเอง เฉยเเล้วก็ยังโดนด่า เราไม่รู้จะทำยังไงกับสองแม่ลูกนี้แล้ว เราอยากไปอยู่กับพ่อ แต่เราก็ไม่อยากทิ้งสองคนนี้ไป เราออกจากสภาพเเวดล้อมแบบนี้ไม่ได้ เพราะสิ่งแย่คือแม่กับน้องที่เราเห็นเราโดนกระทำในทุกๆวัน เราทิ้งพวกเค้าไม่ได้จริงๆ เราพยายามเปิดอกคุย แต่ก็โดนตะคอกใส่ เราอยากให้เค้าเข้าใจเราบ้าง เเต่เค้าก็บอกว่า ถ้าไม่อยากฟังก็ไม่ต้องฟัง ปิดหูไป(แม่เราอาจจะไม่รู้ว่าหูคนเราไม่มีระบบปิด) บางทีเราก็ไม่อยากฟังหรอกค่ะ แต่มันทำไม่ได้ เราโดนประนามว่าเป็นคนเนรคุณเพราะเราไปคุยกับพ่อกับเมียน้อยพ่อด้วย เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แฝ เราอาจจะเขียนงงๆ แต่เราก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้ทุกคนได้เข้าใจว่าเรารู้สึกยังไง บางทีทุกคนอาจจะคิดว่ามันดูงี่เง่า ที่เรามาน้อยใจพ่อแม่ว่าทำไมถึงรักน้องมากกว่าทั้งที่เค้าก็รักเท่ากัน เราเข้าใจว่าเค้ารักลูกทุกคน แต่เราก็ไม่รู้สึกถึงความรักที่เค้ามีให้เลยค่ะ ตอนนี้ไม่รู้ต้องทำยังไง ไม่อยากเก็บมาใส่ใจแต่มันก็อดไม่ได้ อย่างน้อยอยากให้ทุกคนช่วยพูดอะไรสักหน่อยกับเราหน่อยค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนถึงตอนนี้นะคะ