ต้องย้อนไปเมื่อปีก่อน เพื่อนมันมาสารภาพว่าชอบเรา แต่ตอนนั้นเราไม่ได้หวั่นไหว ไม่รู้สิคือแอบรู้สึกดีนิดหน่อย แต่ตอนนั้นเราคิดกับมันแค่เพื่นคนหนึ่ง เรายังไม่รู้จักคำว่าชอบเลย. เราปฎิเสธเค้า แบบไม่อยากให้เค้าเสีย เราแคร์ความรู้สึกเค้ามากเลยค่ะ คือแบบเค้าดีกับเรามากๆ น่ารักอีก  หลังจากปฏเสธเค้าไปเราก็ไม่คิดไรมากอะ  เราไม่อยากให้เค้าเสียใจกับเรา เราเลยพูดกับเค้าดีๆ แต่ไม่รั้งเค้าไว้ ไม่อยากให้เค้าเสียใจ คือเค้านะตอนนั้นก็เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเลยค่ะ. หลังจากเราก็ไม่ได้เล่นด้วยกันเลย เพื่อนเกือบทั้งห้องไม่เล่นกับเค้าเลยเราก็ไม่เข้าใจ แอบปวดใจมากๆ ที่ไม่มีใครเล่นกับเค้า เราไม่กล้าเข้าไปคุยกับเค้า    
    แต่เราพึ่งมารู้ตัวก็ตอนที่มันสายเกินไปแล้วค่ะ เราเริ่มมารู้ว่าเราก็ชอบเค้าเหมือนกัน ชอบแอบมองเค้าตอนเรียน
หรือไม่ก็แอบได้ยินเค้าพูดถึงเรื่องคนอื่น มันทำให้เราโกรธอะ คือตอนนั้นไม่รู้ด้วยซั้มว่าเราชอบเค้าไปแล้ว
  แต่อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงได้เนาะ
เค้าก็น่าจะทำใจได้ ชอบคนอื่นได้

ถ้ารู้ถึงความสึกของตัวเองก็คงไม่เป็นแบบนี้
คือเค้าเป็นผู้หญิง เค้าเป็นเพื่อนที่สนิทมากๆๆ
เราน่าจะไม่มีหวังแล้วแหละ เค้าก็มีเพื่อนไหม่ สังคมไหม่
อยากจะบอกกับทุกคน ว่าคนที่มาสารภาพรักคุณ    ถ้าคุณรู้สึกดีกับเค้า อย่าปล่อยเค้าไปนะ อาจมาเสียใจทีหลังเหมือนเรา