ตอนเช้าเราก็ตื่นมาตามปกติค่ะ.. ตื่นมาตอนประมาณตีสามห้าสิบเพราะต้องเตรียมตัวไป รร. แต่แม่เรายังไม่ไปทำงานก็เลยนอนรอในห้องเพราะเวลาเตรียมตัวไปโรงเรียนก็มักจะชอบทำคนเดียว เราเบื่อค่ะ ก็เลยเล่นโทรศัพท์รอเหมือนที่ทำทุกๆวัน แต่ปกติตื่นตีสี่สามสิบนะคะเลื่อนนาฬิกาเป็นตีสามเมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์ก่อนหน้านี้  เล่นโทรศัพท์แล้วก็เบื่ออีกแล้วค่ะเลยคิดว่าจะเล่นอะไรดีในโทรศัพท์ก็กดดับหน้าจอโทรศัพท์ไปก่อน พอกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ ภาพก็ตัดแสงไฟจากโคมไฟข้างโต๊ะก็หาย.. ไม่มีแสงอะไรเลย แต่เห็นว่าโทรศัพท์มีแสงไฟสีขาวเหมือนกำลังดูอะไรสักอย่างเหมือนจะเล่นเกมอยู่ค่ะ มันดูสว่างมาก ได้ยินเสียงค่ะ.. เสียงมาก่อนภาพอีก.. เป็นเสียงเพื่อนผู้ชายสมัย ป.6 ค่ะ  เหมือนกำลังเล่นเกมกัน ฟังจากเสียงเกมและการพูดคุยกันก็เหมือนจะเล่นเกมแนว RPG อยู่ค่ะ จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายเสียงเข้มจากเกนของเพื่อนๆ สองคนนั้นว่า I'm coming หรืออะไรสักอย่างค่ะ  ตอนนั้นเสียงเพื่อนก็คุยกันแบบ..  อะไรวะ ? กำลังจะมาอะไรวะ ? อะไรคือกำลังจะมา ?  เสียงก็เหมือนจะใกล้ขึ้นเรื่อยๆ  จู่ๆเสียงเพื่อนก็หายไปแล้วเหมือนออกจากสมองเราไปเลย  ตอนนั้นรู้สึกเหมือนกำลังจะหลับค่ะ เหมือนจู่ๆก็ง่วง จะลุกก็ไม่ได้ขยับตัวไม่ได้เลยมันชา เหมือนจะง่วงแต่ร่างกายบังคับให้ลืมตา แต่พอตาเราเหลือบไปมองทางขวาก็พบว่าเรานอนอยู่ในห้องโถงของบ้านที่ เพชรบูรณ์ ค่ะ แต่เราอยู่ เยอรมนี ค่ะ เสียงมันดังขึ้นเรื่อยๆ เลย จำได้ว่าตอนเด็กๆ ก็ฝันร้ายบ่อยมากโดยในฝันมักจะอยู่ที่บ้านที่ เพชรบูรณ์ ค่ะ  จู่ก็ได้สติค่ะ เหมือนฝันแบบลืมตาหรืออะไรสักอย่างและตัวก็ยังคงชา  คล้ายอาการที่หลายๆ คนเรียกว่าผีอำเลย

ไม่รุว่าเล่นเกมจนกลอนหรือเปล่าค่ะ แต่ที่จริงส่วนตัวก็ชอบอะไรน่ากลัวๆ น่าขนลุกอยู่นะ เช่นชอบภาพวาดที่มันน่ากลัวๆ หรืออยากลองมีเพื่อนเป็นวิญญาณอ่ะค่ะ แต่มันแค่จินตนาการไม่ได้ต้องการเห็นจริงๆ แต่เราก็นอน ทุ่มสองทุ่ม นะ ไม่ได้นอนดึกก

ยังคงชาและขยับตัวไม่ได้จนกระทั่งแม่เปิดประตูเข้ามาค่ะ  ตอนนั้นคือระบบประสาททำงานดีทันที สงสัยกลัวแม่5555