มีความรู้สึกอยากจะเป็นที่หนึ่งในใจของใครซักคน ? มีพ่อมีแม่ครบ มีพี่น้องหนึ่งคน เป็นลูกคนเล็ก ตั้งแต่จำความได้ รู้สึกได้ถึงความใส่ใจและการดูแลเอาใจใส่ที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง ลูกคนนึงได้รับทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งการดูแลและโอกาสต่างๆ อายุห่างกัน 7 ปี แต่เรียนจบมหาลัยพร้อมกัน คนโตเรียนอยากเรียนอะไรได้เรียน เบื่อก็ซิ่วเรียนใหม่จนจบ ส่วนทางนี้ถูกบังคับตั้งแต่เกิด ว่าต้องทำอย่างนั้นต้องเป็นอย่างนี้ จนจบมหาลัยไม่ทราบเลยจริงๆว่าชีวิตชอบทำอะไร อยากเป็นอะไร มีฝันเดียวที่หวังคือมีลูกซักคน และหวังว่าเค้าจะรักเรา " ที่สุด " โดยไม่ทำให้รู้สึกอย่างชัดเจนว่าเราไม่ใช่ที่ 2 ที่3 หรือที่4 เล็กจนโตต่อสู่กับชีวิตที่พ่อย่ำยีแม่และพี่สาวด้วยลำแข้ง จนโตมาพอต่อต้านได้ด้วยกำลังจึงสู้กลับ และจากวันนั้นทั้งพ่อและแม่ก็เปลี่ยนตัวเอง เพราะทนไม่ได้ที่วันนึง " ลูกชายอายุ 11 หยิบมีดขึ้นมา " ตั้งแต่วันนั้นก็เกือบจะลืมชีวิตที่ต้องร้องขอว่าให้หยุดกระทืบแม่ หยุดกระทืบพี่ จนวันนี้อายุ 27 จดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนนึง ก็หวนรู้สึกถึงความรู้สึกเดิมๆ เพราะมีลูกบุญธรรมที่รัก ที่ตัวเค้ามอบให้ทุกสิ่งอย่างแม้กระทั่งชีวิต ผมแค่อิจฉาน่ะ