สวัสดีน้าทุกคน อะ เกิดเรื่องทะเลาะกับแม่นิอหน่อย คือเราอยากรู้ว่ามันผิดมั้ยที่เราพูดอย่างงี้ไป ใครขี้เกียจอ่านสามารถเลื่อนลงจนจบได้เลยมีสรุปให้ (ขอบคุณล่วงหน้า)
เหตุเกิดจาก เราย้ายรร.เข้าไปไหม่ ได้เพื่อนต่างห้องมาแล้วคือ เรากำลังพิมพ์คุยกันอยู่เพราะอยู่ที่บ้าน
แล้วทีนี้ แม่เราเดินมาถามว่า คุยกับใคร
เราตอบไปว่า เพื่อน
แม่:ชื่อ
เราเลือกที่จะไม่ตอบเพราะเราอยากเก็บไว้เป็นความลับ
แม่:บ้านอยู่ไหน เจอกันยังไง
อันนี้เราเริ่มรู้สึกไม่คาอยโอเคลาะ เพราะเหมือนจะเจาะข้อมูล
เรา:เจอกันที่รร.สิ ถามแปลกๆ แล้วแม่จะไปถามยันบ้านเกิดเขาเลยรึไง
อะ อันนี้เริ่มขึ้นเสียงใส่แลล้ว ไม่ชอบให้ใครมายุ่งยากอะไรมาก
แล้วแม่เราพูดประมาณว่า
ก็กูเป็นแม่ก็ต้องรู้อยู่แล้วมั้ย ขนาดตอนนั้นยังบอกคนนู้นคนนี้ให้แม่เลย
ที่พิมพ์กูคือแม่แกพูดออกมาจริงๆ แต่คือแกพูดมาจนชินแล้วไงเลยไม่อะไร เอาง่ายๆ ฟังจนชินล่ะ
แล้วเราก็บอกประมาณแบบ ก็เรื่องของหนู เรื่องส่วนตัวอย่ามายุ่ง ไม่อยากบอก
:ทำไมถึงบอกไม่ได้ก็ต้องรู้กเรื่องเกี่ยวกับลูกตัวเองมั้ย
ขนาดหนูยังไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับแม่ทุกเรื่องเลย ชอบอยากรู้เรื่องของคนอื่นขนาดนั้นเลยรึไง
:ใช่
แล้วพูดเรื่องเกี่ยวกับนี่สักพักแล้วพูดกับเราว่า
:เออ เก่งเนอะ มาเถียงกู
เออเก่งแค่เถียงนี้แหล่ะ
:เก่ง
ทุกเรื่องเลยเนอะอ่ะ
เราก็เงียบไปเว้ย
แล้วคือต้องกินข้าวด้วยกันไง เลยกินไม่พูดไม่จากันจนกินเสร็จ
เราเริ่มคิดล่ะว่าผิดป่าววะที่เถียงไปแต่เอ๊ะ นี้ก็เรื่องส่วนตัวเราไม่ใช่หรอ
สักพักนึง
แล้วเราก็เข้าไปหาแม่ แล้วถามว่า"โกรธหนูหรอ"
แม่แกไม่ตอบอะไร มองมาที่เราด้วยสายตา?? แบบไหนก็ไม่อาจทราบได้
สรุปง่ายๆ :เราเป็นขึ้นเสียงก่อนแม่ถามดีๆแต่ด้วยความอยากมีเวลาส่วนตัวไม่อยากให้ใครมายุ่งเรื่องของตัวเองเลยบอกไป แต่แม่ก็บอกว่าเหตุผลของเราคือการเถียงของแม่
คำถาม ว่าไปแล้วเราผิดมั้ยเถียงแม่เพื่อปกป้องคงามเป็นส่วนตัวเอง
ว่าไปแล้วเราผิดมั้ย
เหตุเกิดจาก เราย้ายรร.เข้าไปไหม่ ได้เพื่อนต่างห้องมาแล้วคือ เรากำลังพิมพ์คุยกันอยู่เพราะอยู่ที่บ้าน
แล้วทีนี้ แม่เราเดินมาถามว่า คุยกับใคร
เราตอบไปว่า เพื่อน
แม่:ชื่อ
เราเลือกที่จะไม่ตอบเพราะเราอยากเก็บไว้เป็นความลับ
แม่:บ้านอยู่ไหน เจอกันยังไง
อันนี้เราเริ่มรู้สึกไม่คาอยโอเคลาะ เพราะเหมือนจะเจาะข้อมูล
เรา:เจอกันที่รร.สิ ถามแปลกๆ แล้วแม่จะไปถามยันบ้านเกิดเขาเลยรึไง
อะ อันนี้เริ่มขึ้นเสียงใส่แลล้ว ไม่ชอบให้ใครมายุ่งยากอะไรมาก
แล้วแม่เราพูดประมาณว่า
ก็กูเป็นแม่ก็ต้องรู้อยู่แล้วมั้ย ขนาดตอนนั้นยังบอกคนนู้นคนนี้ให้แม่เลย
ที่พิมพ์กูคือแม่แกพูดออกมาจริงๆ แต่คือแกพูดมาจนชินแล้วไงเลยไม่อะไร เอาง่ายๆ ฟังจนชินล่ะ
แล้วเราก็บอกประมาณแบบ ก็เรื่องของหนู เรื่องส่วนตัวอย่ามายุ่ง ไม่อยากบอก
:ทำไมถึงบอกไม่ได้ก็ต้องรู้กเรื่องเกี่ยวกับลูกตัวเองมั้ย
ขนาดหนูยังไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับแม่ทุกเรื่องเลย ชอบอยากรู้เรื่องของคนอื่นขนาดนั้นเลยรึไง
:ใช่
แล้วพูดเรื่องเกี่ยวกับนี่สักพักแล้วพูดกับเราว่า
:เออ เก่งเนอะ มาเถียงกู
เออเก่งแค่เถียงนี้แหล่ะ
:เก่งทุกเรื่องเลยเนอะอ่ะ
เราก็เงียบไปเว้ย
แล้วคือต้องกินข้าวด้วยกันไง เลยกินไม่พูดไม่จากันจนกินเสร็จ
เราเริ่มคิดล่ะว่าผิดป่าววะที่เถียงไปแต่เอ๊ะ นี้ก็เรื่องส่วนตัวเราไม่ใช่หรอ
สักพักนึง
แล้วเราก็เข้าไปหาแม่ แล้วถามว่า"โกรธหนูหรอ"
แม่แกไม่ตอบอะไร มองมาที่เราด้วยสายตา?? แบบไหนก็ไม่อาจทราบได้
สรุปง่ายๆ :เราเป็นขึ้นเสียงก่อนแม่ถามดีๆแต่ด้วยความอยากมีเวลาส่วนตัวไม่อยากให้ใครมายุ่งเรื่องของตัวเองเลยบอกไป แต่แม่ก็บอกว่าเหตุผลของเราคือการเถียงของแม่
คำถาม ว่าไปแล้วเราผิดมั้ยเถียงแม่เพื่อปกป้องคงามเป็นส่วนตัวเอง