เรื่องอะไรลองฟังกันนะคะ    ช่วยคิดหน่อยว่าเรื่องอะไรเราเป็นผู้หญิงตอนนี้อายุ 43 เราแต่งงานตอนอายุ 24 มีแฟนคนแรกมีลูกคนแรกตอนอายุ 25 หลังจากนั้นเราก็เลิกกันแล้วเราแต่งงานใหม่อีกครั้งตอนอายุ 29 แล้ว แล้วเราก็เลิกกันตั้งแต่อายุ 30 จนถึงอายุ 43  เราทำงานและเลี้ยงลูกสองคนเป็น single mom ร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่มีใครช่วยเหลือหรือแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายใดใดทั้งสิ้นไม่ใช่แค่ต้องเลี้ยงลูกหาเงินแต่เรายังต้องใส่ใจแล้วก็ดูแลเรื่องเพื่อนเรื่องของการเติบโต  ลูกคนโตเป็นผู้หญิงลูกคนเล็กเป็นผู้ชายตอนนี้ลูกคนโตเข้ามหาลัยแล้วเก่งมากทำให้เราภูมิใจเค้าได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศส่วนลูกชายคนเล็กตอนนี้ก็มุ่งมั่นที่จะเป็นนักกีฬาซึ่งเราก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากกับลูกทั้งสองคน  
         หมดเวลาการเลี้ยงลูกแล้วเพราะเค้าไปใช้ชีวิตของตัวเอง  ทีนี้ก็มีปัญหาอยู่ที่ตัวเราเพราะตลอดเวลาที่เราเลี้ยงลูกมาคนเดียวมักจะมีผู้ชายหลายรูปแบบที่เข้ามาข้องเกี่ยวกับเรางานเราเป็นงานอิสระที่สามารถดูแลตัวเองได้ไม่ต้องพึ่งพาค่าใช้จ่ายจากใครเราหาเงินเองผู้ชายมาในหลายรูปแบบบางรูปแบบก็อยากให้เราเลิกทำงาน  แล้วก็ไปเป็นนกน้อยในกรงทองซึ่งเค้าจะดูแลเราและลูกแต่เงื่อนไขคือเราก็ต้องทำงานในกงสีของเค้าเพื่อช่วยบริหารงาน
           
       รูปแบบที่สองก็มาในคราบของเด็กน้อยที่รู้สึกว่าอยากมีความอบอุ่นอยากให้เราดูแลอยากให้เราเป็นห่วงอยากร่วมมาเป็นครอบครัวเดียวกับเราอยากจะเป็นกำลังใจอยากจะสนับสนุนเราแบบอ่อนโยน

รูปแบบที่สามผู้ชายโสดแสนดียอมรับได้ทุกสิ่งอัน

ผู้ชายอีกประเภทหนึ่งก็คือมีครอบครัวอยู่แล้วมีเมียอยู่แล้วรักสนุกเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นโฉบเฉี่ยวหมายอกไก่หยอกได้ก็เอาหยอกไม่ได้ก็ไม่เอารู้สึกว่าผู้ชายพวกเนี่ยสกปรกมากแล้วก็นิสัยไม่ดีเรารู้สึกว่าเค้าเลวทรามมากแล้วก็ไม่ให้เกียรติผู้หญิงเราก็เลยตั้งกฎหลายอย่างในการที่จะรู้จักผู้ชายสักหนึ่งคน
   
           
        เราเป็นคนขี้หงุดหงิดเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงเป็นคนช่างเลือก   เชื่อมั่นในตัวเองทำ เชื่อมั่นในตัวเองทำอะไรรวดเร็วตัดสินใจเร็ว  มาถึงตรงนี้ไม่เถียงเลยเพราะว่าเราเป็นผู้หญิงเก่งถึงขั้นเก่งมากทั้งในสายงานในอาชีพการใช้ชีวิตทำให้เรารูปแบบที่สามผู้ชาย  ทำให้เรามีอีโก้ความเป็นตัวเองอย่างสูงเพราะเราไม่ต้องรอใครไม่ต้องพึ่งพาใคร 

   ปัญหามันอยู่ตรงนี้พอมาในวันนี้ชีวิตมันอยู่ในจุดที่สมบูรณ์ลูกให้ใช้ชีวิตของตัวเองเรากลับไม่เหลือใครเลยผู้ชายโสดแสงที่คนหนึ่งที่เคยคบกันมาห้าปีเราก็บอกเลิกลาเข้าไปเพื่อให้เค้าไปมีครอบครัวไปมีลูกไม่มีภรรยาที่แสนดีแต่เรารักเค้ามากเลยนะเราก็มีความสุขที่เขามีชีวิตครอบครัวที่ดี  วันนั้นเราไม่เลือกเขาก็เรารู้ว่าเราไม่สามารถจะมีลูกให้เขาได้เนื่องจากเราตัดมดลูก แล้ว  รารู้ว่าครอบครัวเค้าต้องมีทายาทเขาต้องมีคนดูแลเราไม่สามารถจะเอาเราไปเป็นภาระให้เขาได้

       แต่วันเนี่ยเราต้องการใครสักคนมันมีคนเข้ามาหาเราแต่เราก็ไม่สามารถจะเลือกเขาได้เรามีไม่รู้ว่าเพราะอะไรเราไม่สามารถยอมรับคนอื่นเข้ามาในชีวิตเราได้เลยเรามีความกลัวเรามีความกังวลไปทั้งหมด  เรากลัวการเริ่มต้นใหม่เรากลัวที่จะต้องแบ่งปันความรู้สึกกับคนอื่นเรากลัวว่าเราจะไม่สามารถยอมรับคนอื่นได้กลัวไปทุกอย่างเลยจนเราเข้าใจแล้วว่า
        สุดท้ายเราจะข้ามผ่านอะไรไปไม่ได้เลยหรือจริงๆแล้วเราอาจจะรอใครสักคนหนึ่งเพื่อพาเราออกไปจากกำแพง หรือ เราจะพังกำแพงนี้ออกไป   หรือเราไม่มีวันออกจากกำแพงนี้ได้เลย 😒😒😒😒
 ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ