ตอนนี้อยู่นิวยอร์กมาเรียนป.โท แต่มีความเครียดมากเพราะเรื่องที่เรียนเราไม่ได้ชอบจริงๆ แต่เป็นสาขาที่พ่อแม่และคนรอบๆตัวดูแล้วว่ามันจะบูมแน่ในอนาคต
เกี่ยวกับคณิต แต่ตัวเองไม่ได้ชอบคณิตเลยมาตั้งแต่เด็กสิ่งที่ทำได้ดีคือวาดรูป แต่ก็หยุดเลิกวาดรูปไปตั้งนานแล้ว ช่วงป.ตรีก็เป็นสาขาที่ไม่ได้ชอบเหมือนกัน

ส่วนตัวผมเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่งมากเรื่องที่เราไม่ไหวมีแค่แฟนที่รู้เลยแต่กว่าจะบอกเขาได้ก็ประมาณ 6 ปี ถ้ารวมกับไม่บอกใครเลยก็ตั้งแต่มัธยม 
ตอนนี้มีความเครียดมากๆ ช่วงนี้คิดฆ่าตัวตายหลายรอบมากๆแต่ก็คิดว่าถ้ามาเสียที่นี่ที่บ้านคงต้องเสียเงินส่งร่างผมกลับไปอีก ผมไม่รู้จะบอกความรู้สึกให้คนอื่นรู้ยังไงเพราะไม่ค่อยหรือแทบจะไม่เคยบอกเรื่องที่ทุกข์ใจให้เพื่อนๆหรือคนรอบตัวฟังเลย เคยมีช่วงนึงเรียนเสร็จกลับบ้านมาแล้วนั่งอยู่หน้าจอโน๊ตบุ้คตัวเองอยู่หลายชั่วโมงเลย แล้วก็ตัดสินใจแพคกระเป๋ากลับว่าจะหนีไปไม่ให้ใครรู้แต่ว่าสุดท้ายก็จบที่นอนคิดอยู่บนเตียงจนถึงเช้า แล้วก็ไม่ได้ซื้อตั๋วกลับ

ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนผมบ้างมั้ย ผมควรจะทำยังไงดี เพราะไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่เรียกว่าซึมเศร้าได้มั้ย