เราย้ายมาเรียนที่อิตาลีตั้งแต่อายุ 13  เพราะแม่อาศัยอยู่ที่นี่, ตอนมาไหม่ๆ เราต้องไปเรียนกันนักเรียนที่อายุเด็กกว่าเราสองปี เพราะเราไม่รู้ภาษาอิตาลี่เลย
เพราะไม่รู้ภาษา พูดกับคนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็เลยทำไห้เราไม่มีเพื่อน พูดไม่เก่ง เพราะกลัวพูดแล้วผิดแกรมม่า หรือเพื่อนล้อ ครูก็หาว่าเราเป็นคนขี้อาย แต่เราแค่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ไปโรงเรียนก็แค่ฟังครูเวลาสอน แล้วก็กลับบ้าน. การไม่รู้ภาษามันทำไห้เราพูดน้อย จนตอนนี้อายุ 19 ยังเรียนอยู่เพราะช้ำซั้น ก็คุยกับเพื่อนในห้องอยู่ ถามเรื่อง การบ้าน รายงาน แค่นั้น บางครั้งต้องทำงานกลุ่ม  เราก็รู้สึกว่าเป็นส่วนเกิน เพราะเพื่อนๆมักจะคิดว่าเราพูดภาษาเขาไม่คล่อง ก็เลยคิดว่าเราอาจจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ครูบอก หรือทำอะไรไม่เป็นเลย บางนารั้งก็โดนเอาเปรียบบ้าง แต่เราก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะพวกเขาเด็กกว่าเรา  ตอนนี้ก็ไม่มีเพื่อน แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะมี หรือ ไม่มี มันก็ไม่ได้สำคัญกับเราเลย แต่ทำไมเขาถึงต้องคิดว่าเราด้วยกว่าพวกเขาดัวย  ตอนนี้เป้าหมายคือเรียนไห้จบ และหางานทำ เราแค่อยากรู้ว่าคนอื่นเป็นแบบเรารึเปล่า
( ถ้าเราเขียนคำไทยผิดหรือ วรรคผิดจุด ต้องขอโทษด้วยน้า ลืมหมดแล้ว)