เจ็บกับความสัมพันธ์ไม่มีชื่อเรียกบทสุดท้ายคือเราต้องไป

กระทู้คำถาม
เริ่มจากเราตอบกลับสตอรี่คนนึงไปแต่ทีแรกไม่ได้คิดอะไรนะคะ เราแค่สงสัยว่าเขาอยู่ขอนแก่นรึปล่าวเราเลยตอบกลับไปว่า" อ้าวทำไมมาโผล่นี้ " นี่คือจุดเริ่มต้นเรื่องราวของเราค่ะ พอคุยอะไรเสร็จเลยชวนเขาไปดูหนังก็ตอบตกลง แล้วเราคุยกันได้สักพักวันนั้นนางก็เลยชวนมาอยู่ห้องด้วย เราก็เอ๊ะใจนะว่าจะ one nigth รึปล่าวแต่เราก็ไม่คิดอะไรเพราะเราก็พอจะชอบความสัมพันธ์แบบนี้ แต่พอมาห้องนางแล้วนางไม่ได้ทำอะไรเกินเลย เลยค่ะ เราก็คิดไปอีกว่าเขาอาจจะเอาใจเราไปก่อนค่อยเอาเรารึปล่าว555 และก็มาส่งไปเรียนตามปกติแล้วเราก็คุยกันปกติ แล้วมีช่วงนึงที่นางจะกลับบ้านนางเลบเอากุญแจห้องกับรถไวัให้ขับ มันเลยทำให้เราตกใจแบบพึ่งคุยนะไว้ใจขนาดนี้หรอ และนางก็มาให้จริงๆค่ะ ช่วงนางกลับบ้านเราก็มาอยู่ห้องนาง แล้วก็เอารถนางขับไปเรียนแต่เติมน้ำมันให้ตลอด พอนางกลับจากบ้านเราก็อยู่มาอยู่ด้วยกันทุกอย่างกำลังไปได้สวย เราดูแลนาง นางดูแลเรา แล้วมาวันนี้เราเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไปแค่นิดเดียว มันทำให้นางโกรธแล้วเดินออกจากห้องไป เราเลยทักไปขอโทษในแชท แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือนางบอกอยากอยู่คนเดียว แล้วให้เราอยู่ห้องนางไปก่อนก็ได้จนกว่าจะเปิดเทอม เพราะเพื่อนเรากลับบ้านแล้วนางจะไปอยู่ห้องเพื่อนมันทำให้เรากำลังถูกไล่ทางอ้อม แต่เรายังทำอะไรไม่ถูกเลยตอนนี้เรายังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันเร็วมากจนเราทำใจไม่ทันพยุงตัวเองไม่อยู่เราเอาแต่นั่งไห้ละคอลกับเพื่อน ตอนนี้เราอยู่ห้องนางเราเก็บของหมดแต่ไม่เยอะมีแค่เสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัว เราเก็บไปร้องไห้ไปคือตอนนี่เราเคว้งเราไม่มีใคร ถ้ากลับห้องก็ไม่มีคนอยู่(หอใน) เราเอาแต่ร้องไห้พยายามลุกเพื่อจะกลับ แต่เราไม่ไหวเราเลยว่าจะกลับพรุ่งนี้ มันทำให้เราช้ำใจมาก T-T เราต้องเริ่มจากไหนยังไง ตอนนี้สมองมันตันไปหมด ถ้ากลับบ้านก็ไม่ได้เราไม่อยากให้ครอบครัวเป็นห่วงเพราะอาทิตย์ก่อนเราก็มีเรื่องไม่สบายใจแล้วกลับบ้านมันทำใหัแม่เราห่วงเรามาก เราไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ เราขอแค่อยากผ่านจุดนี้อยากออกจากห้องนี้ เขาไม่เห็นใจเราเลยสักนิด 😢
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
อย่ายอมไปอยู่ในความสัมพันธุ์ที่ไม่มีชื่อเรียกค่ะ เริ่มต้นที่ตัวเองก่อน ต้องฝึกสร้างมาตรฐานให้ตัวเองค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่