เรากับแฟนคบกันมา 5 ปี จนจะถึงปีที่ 6 เราทั้งคู่ อายุ 29 ปีค่ะ
        ระยะเวลาที่คบกันมา ก็มีปัญหาบ้างตามประสาคู่รักทั่วไป ถ้าเรื่องใหญ่ก็คือ มีเรื่องการแอบคุยกับคนอื่น (คุยไปเรื่อยๆ แต่ไม่มีการสานสัมพันธ์กัน)  แต่ปัญหาต่างๆ เราก็ผ่านกันมาได้ หลังจากที่เราจับได้ เขาก็ไม่ได้มีเรื่องแอบคุย(หรือมีแต่เราไม่รู้ เพราะ เราไม่เช็คโทรศัพท์)

        ช่วง 2 ปีหลัง เราเจอกันน้อยมาก คุยกันวันนึงไม่ถึง 10 นาที  เจอกันเดือนนึง 2-3 วัน ทุกครั้งที่เจอกันไม่เกิน 3 ชม. ไม่เคยมานอนค้างหรือใช้ชีวิตร่วมกัน ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง แต่ถ้าเราเดือนร้อนหรือมีปัญหาอะไร เขาก็ช่วยเหลือเราเต็มที่ จนล่าสุดเขามาถามว่า เรารู้สึกยังไง คิดยังไง เขาพูดกับเราว่า เขามองไม่เห็นภาพเราในอนาคต(ภาพครอบครัว พ่อ แม่ ลูก) เขาไม่รู้ว่าจะต้องรักเราให้มากขึ้นได้ยังไง มันไม่สามารถพัฒนาต่อได้ เขาเลยบอกไม่อยากให้เราเสียเวลา ไม่อยากยื้อให้มันนานไปมากกว่านี้ เขาบอกยังรักและยังเป็นห่วงเรา แต่เขาสับสนว่าความรู้สึกตอนนี้ มันคือความรัก หรือความผูกพันธ์ 

          เราก็พลาดเองที่ปล่อยให้ความห่างเหินมันเกิดขึ้น ที่ผ่านมาไม่ยอมกระชับความสัมพันธ์ให้มันดีขึ้น เราเลยคุยกับเขา งั้นเรามาปรับกันใหม่ หาเวลาให้กันมากขึ้น ปรับรูปแบบการคบกันลองใช้ชีวิตด้วยกัน เราก็บอกเขาไปว่า เราอยากปรับเเปลี่ยนในตอนที่ยังรักกันอยู่ แต่ปัญหาคือตอนนี้เขาไม่แน่ใจว่ายังรักเราไหม หรือที่ผ่านมาอยู่ด้วยกันพราะความผูกพันธ์ เขาบอกถ้าเรากลับมาคบกันตอนนี้ผลลัพธ์มันก็เหมือนเดิม เราเลยถามเขาไปว่าจะให้คำตอบเราได้ตอนไหน ว่ายังรักเราไหม ซึ่งเขาบอกก็ไม่รู้เหมือนกัน 

         เพื่อนและครอบครัว แนะนำว่าให้เลิกเพราะเราอายุเริ่มเยอะขึ้นแล้ว ควรจะเริ่มต้นใหม่กับคนที่มีความชัดเจน บางคนก็บอกว่าเขาน่าจะมีคนอื่น (เราก็ถามเขาตรงๆนะคะว่ามีไหม ถ้ามีคนอื่นก็พูดตรงๆ เราจะไม่โกรธ และเราจะได้ไม่เสียเวลากันทั้ง 2 ฝ่าย เขาก็ยืนยันว่าไม่มี)

          เราอยากได้คำแนะนำว่าควรทำอย่างไรต่อดี กำหนดเวลารอคำตอบจากเขา หรือจบไปและทำใจตั้งแต่ตอนนี้เลย