คืองี้ค่ะเรามีเพื่อนอยู่3คนรวมเราสมมุตินะคะเพื่อนเราชื่อหนึ่งกับสอง เราสามคนอยู่ด้วยกันตลอดขออนุญาตเล่าอะไรสักนิดนะคะคือส่วนตัวเราแล้วเราจะใช้คำว่าเพื่อนกับคนที่เราไว้ใจและเชื่อใจได้มากที่สุดเพื่อนคือคนที่ไม่นินทาหลับหลัง ไม่โกหกไม่ทิ้งกันใช่มั้ยคะแล้วอีกอย่างเราอ่ะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดจะนั่งฟังเขาสะส่วนใหญ่พูดง่ายๆคือเราเป็นคนน่าเบื่อค่ะ อ่ะเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าหนึ่งกับเราสนิทกันในระดับหนึ่งค่ะแต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่สนิทกับสองนะคะเราสนิทกันค่ะแต่เราไม่ได้สนิทกันเท่าหนึ่งพอหนึ่งไปสนิทกับสองมากขึ้นเราก็เส้าหน่อยๆแต่ไม่ได้คิดอะไรเห็นมาเป็นเพื่อนก็เบยปล่อยเขาไปเพราะหนึ่งอยู่กับเราแล้วมันน่าเบื่อค่ะ55 แล้วอยู่ดีๆสองก็หายไปค่ะเริ่มไม่ได้อยู่กับเราเริ่มออกจากกลุ่มไปกลายเป็นว่สองหักหลังเราค่ะเรารู้สึกแย่มากๆค่ะเขาบอกว่าเราตอแห*ค่ะแอ๊บเสียงชอบขึ้นเสียงคือเรามีเหตุผลค่ะที่ขึ้นเสียงเราเป็นหัวหน้าห้องเราต้องคอยเตือนเพื่อนๆแล้วที่เราแอ๊บเสียงเพราะตอนเราอารมณ์ดีสุดๆเราจะทำขึ้นโดยไม่รู้ตัวค่ะ แล้วคราวนี้เราก็เริ่มถูกเมินขึ้นเรื่อยๆเพราะแก็งเราเนี่ยอยู่ประมาท11-12คนจนตอนนี้เราอยู่กับหนึ่งสองคนค่ะจนสุดท้ายเราแทบจะอยู่คนเดียวมากขึ้นตอนป.6เรามีปัญหาครอบครัว+เพื่อนตอนม.1เราก็มีเหมือนตอนป.6เลยค่ะทั้งเหนื่อยทั้งท้อเราไม่รู้จะทำไงเลยรค่ะเราเลยลือกจะอยู่คนเดียวดีกว่า