เรื่องรักของผมเกิดตอนอุบัติเหตุ
เปรต! รถชนกัน
พี่ชายตายพลัน
ขณะนั้นนำส่ง รพ.

ส่วนผมรอดหวุดหวิด
ขาแขนหักติดพิการพอ
นอนติดเตียงปีกว่าพ่อ
จึงต่อเอ็นแขนขาเดิน(1)

วันนั้นเมื่อแปดปีก่อน
โฉมบังอรผู้ขาดเขิน
มายืมมอเตอร์ไซค์พ่อแทนเดิน
แล้วเหาะเหินไปต่อบัตรประชาชน

หล่อนเป็นใครล่ะหรือ?
คือผมไม่รู้หรอก?รู้แต่เป็นคน
รูปร่างอ้อนแอ้นแน่นน่ายล
มีเส้นขนบนหัวยาวหยักศก(2)

โฉมเอ๋ยพี่จะบอก
มิกลับกลอกว่าตลก
ความรักคู่ครองเป็นเรื่องรก
ออกแบบไม่ได้หม่ำจ๊กมกว่าไว้

เปรียบเรื่องของผม
คนนิยมกลับไม่ได้
ส่วนหล่อนมิรู้มาจากไหน
จึงรักใคร่ผัวเมียกัน(3)

แต่ก่อนรู้อยู่
พบปะอุดอู้ผมไร้หฤรรษ์
หัดเดินได้ตอนเช้านั้น
หล่อนสำคัญว่าผมบ้าบอ(4)

ตอนนี้น่าจะชื่อ *เริ่มส่อรักปักผัวเมีย