ตื่นตี3 ขับรถออกจากบ้านตี4 ถึงจุดนัดพบทางขึ้นห้วยคอกหมู อ.สวนผึ้งตี5 เพื่อนๆที่นัดกันไว้16คน และมีอีกกลุ่มราว8คน เป็น จนท รพ จะตามาทีหลัง เราอาศัยบริเวณบ้านของชาวบ้านจอดรถไว้ ตี4กว่าๆเกือบตี5
อากาศเย็นๆจากฝนที่กระหน่ำลงมาช่วงกลางดึก เจ้าของบ้านเขาหลับสบาย ไม่สนใจพวกเราเลย ทีมงานทุกคนต่างสารวนกับการเตรียมสัมภาระส่วนตัวที่จำเป็นใส่เป้สะพายหลัง เช่น น้ำดื่ม ขนม อาหาร และอุปกรณ์ที่จำเป็น เช่น head lamp, trekking pole
ตามเวลาที่เราวางแผนเอาไว้ เริ่มเดินทางตี5 เช็คจำนวน ชื่อสมาชิก ครบแล้ว พร้อมก็ออกเดินทางได้เลย ระยะทางจากจุดที่เริ่มเดินขึ้น ถึงฐานปฏิบัติการ ตชด137 ราวๆ 7กม. สภาพถนนเป็นทางลูกรัง ลักษณะเดินขึ้นเนินตลอดระยะทาง ระดับความชันสะสมอยู่ที่ 660เมตร คาดการณ์เอาไว้ว่าน่าจะใช้เวลา 1ชั่วโมงครึ่งเดินขึ้นถึง ฐานปฏิบัติการ ตชด ประมาณ06:30น
สภาพเส้นทางลูกรัง แฉะเป็นบางจุด พื้นผิวถนนถูกบดอัดแน่น ไม่เละ
ใครเตรียมพละกำลังไว้ดีก็วิ่งขึ้นได้สบายๆ แต่พวกเราตั้งใจมาเดินขึ้นชิวๆ เดินเกาะกลุ่กันขึ้นไป สนทนาออกรสออกชาติกันไป
บางช่วงของถนนจะถูกธารน้ำบ่าเซาะ บางช่วงมีน้ำใสกลผ่าน ลมหนาวเย็นๆ กับความชื้นในอากาศที่ฝนตกลงมาก่อนในช่วงกลางดึก กอร์ปกับเสียงธารนำไหลอยู่ข้างทางเป็นระยะๆ ทำให้พวกเราเกี่ยวความประทับใจกับบรรยากาศ2ข้างทาง จนไ่ม่สนใจว่าอีกนานแค่ไหนจะถึงจุดหมายปลายทาง
เดินมาได้ราว4กม. ฟ้าเริ่มสาง หมอกก็เริ่มปกคลุมเส้นทาง ยิ่งสายยิ่งหนาขึ้นเรื่อยๆ สภาพถนนตั้งแต่ กม.ที่5ขึ้นไปเริ่มเละเป็นเลนเหนียว เห็นร่องทางวิ่งของรถยนต์ชัดจน อ๋อ..รถยนต์กระบะขับเคลื่อน4ล้อ แหละมอเตอร์ไซด์สามารถขับขึ้นมาได้ แต่ถ้าสถาพถนนแฉะมากๆ ก็ต้องใช้ความระมัดระวัง ฝีมือ และใจคนขับเข้าช่วยด้
ใช้เวลาเดิน ถ่ายภาพ ชมวิว ตลอดทาง ชั่วโมงกว่าๆก็ขึ้นถึงฐานปฏิบัติการ ตำรวจตะเวนชายแดนหน่วยที่137 บรรยากาศคือสุดจริง ทั้งไอฝนและคลื่นหมอกมาเต็มๆ แต่แทนที่เราจะเก็บภาพ ซึมซับกับบรรยากาศ กลิ่นกาแฟ กับมาม่า มาดึงซีนพวกเราเข้าไปในร้านค้า ที่นี่มีร้ารค้ารอต้อนรับทุกคน กาแฟ มาม่า ไข่ต้ม ขนม น้ำ เครื่องดื่ม หวาน ซ่าส์ ดีกรี มีครบ หรือจะเป็นข้าวไข่เจียว ผัดกะเพราก็สั่งได้ ...คอมาม่าอย่าเราไม่พลาดครับ
ฐานปฏิบัติการ ตชด. ที่137 มี จนท ประจำ5นาย เป็นจุดเชื่อมต่อ
เขตแดนกับประเทศเพื่อนบ้าน เมียนมาร์ บนฐานแห่งนี้ เปิดรองรับนักท่องเที่ยวขึ้นมาชมได้ทุกวัน หรือจะขึ้นมากางเต้นท์นอนค้างแรม อาบหมอก นับดาวก็ได้ มีห้องน้ำและร้านค้าไว้บริการ แต่ร้านค้ารับเฉพาะเงินสดนะครับ จะแสกนจ่าย หรือโอนเงินดิจิตัล ยังไม่ได้นะครับ
เพราะว่าสัญญาณโทรศัพท์มีเฉพาะค่ายสีเขียว ค่ายสีอื่นดับสนิท
และเมื่อถึงที่นี่แล้ว เวลาบนนาฬิกาสมาร์ท วอทช์ และบนโทรศัพท์ที่มีสัญญาณจะเปลี่ยนเป็นเวลาเพื่อนบ้าน เวลาของเมียร์มาจะเร็วกว่าบ้านเรา30นาที
หลังจากซดความอร่อยของมาม่าหมดแล้ว พวกเราออกเดินเที่ยวชม เก็บภาพ เก็บบรรยากาศสถานที่ รอบๆฐาน
..ขอปล่อยภาพบรรยากาศให้ชมแบบจุๆเลยนะครับ..
ปล..ขอบคุณที่เข้ามาติดตาม ติชมได้นะครับ
ุ
แหวกม่านหมอก ขึ้นห้วยคอกหมู แอบดูเพื่อนบ้าน ณ ฐานปฏิบัติการ ตชด.ที่137
ตื่นตี3 ขับรถออกจากบ้านตี4 ถึงจุดนัดพบทางขึ้นห้วยคอกหมู อ.สวนผึ้งตี5 เพื่อนๆที่นัดกันไว้16คน และมีอีกกลุ่มราว8คน เป็น จนท รพ จะตามาทีหลัง เราอาศัยบริเวณบ้านของชาวบ้านจอดรถไว้ ตี4กว่าๆเกือบตี5
อากาศเย็นๆจากฝนที่กระหน่ำลงมาช่วงกลางดึก เจ้าของบ้านเขาหลับสบาย ไม่สนใจพวกเราเลย ทีมงานทุกคนต่างสารวนกับการเตรียมสัมภาระส่วนตัวที่จำเป็นใส่เป้สะพายหลัง เช่น น้ำดื่ม ขนม อาหาร และอุปกรณ์ที่จำเป็น เช่น head lamp, trekking pole
ตามเวลาที่เราวางแผนเอาไว้ เริ่มเดินทางตี5 เช็คจำนวน ชื่อสมาชิก ครบแล้ว พร้อมก็ออกเดินทางได้เลย ระยะทางจากจุดที่เริ่มเดินขึ้น ถึงฐานปฏิบัติการ ตชด137 ราวๆ 7กม. สภาพถนนเป็นทางลูกรัง ลักษณะเดินขึ้นเนินตลอดระยะทาง ระดับความชันสะสมอยู่ที่ 660เมตร คาดการณ์เอาไว้ว่าน่าจะใช้เวลา 1ชั่วโมงครึ่งเดินขึ้นถึง ฐานปฏิบัติการ ตชด ประมาณ06:30น
สภาพเส้นทางลูกรัง แฉะเป็นบางจุด พื้นผิวถนนถูกบดอัดแน่น ไม่เละ
ใครเตรียมพละกำลังไว้ดีก็วิ่งขึ้นได้สบายๆ แต่พวกเราตั้งใจมาเดินขึ้นชิวๆ เดินเกาะกลุ่กันขึ้นไป สนทนาออกรสออกชาติกันไป
บางช่วงของถนนจะถูกธารน้ำบ่าเซาะ บางช่วงมีน้ำใสกลผ่าน ลมหนาวเย็นๆ กับความชื้นในอากาศที่ฝนตกลงมาก่อนในช่วงกลางดึก กอร์ปกับเสียงธารนำไหลอยู่ข้างทางเป็นระยะๆ ทำให้พวกเราเกี่ยวความประทับใจกับบรรยากาศ2ข้างทาง จนไ่ม่สนใจว่าอีกนานแค่ไหนจะถึงจุดหมายปลายทาง
เดินมาได้ราว4กม. ฟ้าเริ่มสาง หมอกก็เริ่มปกคลุมเส้นทาง ยิ่งสายยิ่งหนาขึ้นเรื่อยๆ สภาพถนนตั้งแต่ กม.ที่5ขึ้นไปเริ่มเละเป็นเลนเหนียว เห็นร่องทางวิ่งของรถยนต์ชัดจน อ๋อ..รถยนต์กระบะขับเคลื่อน4ล้อ แหละมอเตอร์ไซด์สามารถขับขึ้นมาได้ แต่ถ้าสถาพถนนแฉะมากๆ ก็ต้องใช้ความระมัดระวัง ฝีมือ และใจคนขับเข้าช่วยด้
ใช้เวลาเดิน ถ่ายภาพ ชมวิว ตลอดทาง ชั่วโมงกว่าๆก็ขึ้นถึงฐานปฏิบัติการ ตำรวจตะเวนชายแดนหน่วยที่137 บรรยากาศคือสุดจริง ทั้งไอฝนและคลื่นหมอกมาเต็มๆ แต่แทนที่เราจะเก็บภาพ ซึมซับกับบรรยากาศ กลิ่นกาแฟ กับมาม่า มาดึงซีนพวกเราเข้าไปในร้านค้า ที่นี่มีร้ารค้ารอต้อนรับทุกคน กาแฟ มาม่า ไข่ต้ม ขนม น้ำ เครื่องดื่ม หวาน ซ่าส์ ดีกรี มีครบ หรือจะเป็นข้าวไข่เจียว ผัดกะเพราก็สั่งได้ ...คอมาม่าอย่าเราไม่พลาดครับ
ฐานปฏิบัติการ ตชด. ที่137 มี จนท ประจำ5นาย เป็นจุดเชื่อมต่อ
เขตแดนกับประเทศเพื่อนบ้าน เมียนมาร์ บนฐานแห่งนี้ เปิดรองรับนักท่องเที่ยวขึ้นมาชมได้ทุกวัน หรือจะขึ้นมากางเต้นท์นอนค้างแรม อาบหมอก นับดาวก็ได้ มีห้องน้ำและร้านค้าไว้บริการ แต่ร้านค้ารับเฉพาะเงินสดนะครับ จะแสกนจ่าย หรือโอนเงินดิจิตัล ยังไม่ได้นะครับ
เพราะว่าสัญญาณโทรศัพท์มีเฉพาะค่ายสีเขียว ค่ายสีอื่นดับสนิท
และเมื่อถึงที่นี่แล้ว เวลาบนนาฬิกาสมาร์ท วอทช์ และบนโทรศัพท์ที่มีสัญญาณจะเปลี่ยนเป็นเวลาเพื่อนบ้าน เวลาของเมียร์มาจะเร็วกว่าบ้านเรา30นาที
หลังจากซดความอร่อยของมาม่าหมดแล้ว พวกเราออกเดินเที่ยวชม เก็บภาพ เก็บบรรยากาศสถานที่ รอบๆฐาน
..ขอปล่อยภาพบรรยากาศให้ชมแบบจุๆเลยนะครับ..
ปล..ขอบคุณที่เข้ามาติดตาม ติชมได้นะครับ
ุ