มันแปลกหรอครับที่คนคนนึงจะสามารถรูว่าตัวเองเป็นโรคจิตชนิดต่างๆ จริงๆผมไม่รู้ครับ แต่ผม ชอบสังเกตุพฤติกรรมตัวเองอยู่บ่อยๆ เพราะผม ใช้ชีวิตแตกต่างจากคนอื่น ผมเลยอยากรู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองเป็นคนแบบชนิดไหน
ผมชอบอยู่คนเดียว แล้วผมชอบใช้ชีวิตกลางคืนมากกว่าตอนเช้า เพราะรู้สึกดีเวลาฟ้ามืด เวลากลางคืนผมใช้ชีวิตแบบสบายใจมากๆ เวลาออกไปเจอสังคม ผมรู้สึกอึดอัดหมดพลัง ผมเลยเอาไปเทียบกับ Introvert ดูแล้วมันก็ใช่จริงๆ
แต่นิสัยอื่นๆ ที่มันไม่มีใน introvertเลย คือ ปกติผมเป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียวง่าย ผมอ่อนไหวทางความรู้สึก
เวลา โดนด่า ผมจะรู้สึกโกรธเขา ทำให้จิตใจผมรู้สึกตื่นเต้น
อารมณ์ร้อน แล้วเวลาตื่นเต้น ผมจะชอบท้าทายความเสี่ยง ยิ่งผมตื่นเต้นมากเท่าไหร่ ผมเริ่มไม่มีสติ หายใจแรง ถ้ายิ่งโดนด่าแบบไม่หยุด หรือ ความตื่นเต้น จากการโดนกระตุ้นไม่หาย ผมจะหลุด ใช้ความรุนแรง แล้วผมอ่ะพยายามหานิสัยตัวเองมาตลอดแต่ผมไม่รัว่าตัวเองกำลังเป็นโรคจิตเวชไปเพราะ ปัญหาครอบครัว ที่ผมพยายามหา เพราะผม มีนิสัยที่Toxicเวลาโดนด่านิดหน่อยผม รู้สึก โกรธ ยิ่งโดนด่าเรื่อยๆผมจะรู้สึก หายใจแรง ไม่มีสติ ตื่นเต้น เมื่อ2-3วันที่ผ่านมาผมไปเจอกับโรคทางจิตเวช โรคนึงเข้า คือโรคต่อต้านสังคม
แล้วผมกดเข้าไปอ่าน โอ่โห่คือเป๊ะเลย แล้วผมเคยทำนิสัยที่ในข้อมูลบอกไว้ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน มันเป๊ะจริงๆสาเหตุ คือใช่เลย ผมเคยโดนคนในครอบครัวทุบตีแบบโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ตอนนั้น เลือดซึมทั้งตัวตามแขนตามขาที่หลัง เป็นรอยไม้ แล้วผมเคยโดนครูจับแก้ผ้าแล้วเอาไปห้อยบนต้นไม้ทั้งที่มีเด็กนักเรียนมองอยู่เต็มผมได้แต่ร้องไห้ตอนอยู่ประถมต้นๆ ปกติผมก็เจอปัญหาครอบครัวแบบหนักๆ พ่อผมเมาแล้วทะเลาะกับแม่อยู่บ่อยๆ เมาแบบ2-3อาทิตย์ หยุดเมา1-2อาทิตย์ วนลูปอย่างนี้ตั้งแต่ผมจำความได้จนผมโตไม่เคยหยุดเหล้าเกิน3เดือน เวลาแกกินจะทะเลาะกับแม่ตลอดแล้วด้วยความที่ผมติดบ้านมีงานทำแค่ไปทำแล้วกลับบ้านผมเจอแบบนั้นผมรู้สึกเศร้าอึดอัดกว่าตอนเด็กๆเพราะมันกลายเป็นปมไปแล้ว ตอนเด็กๆผมเก็บกดมาตลอด ร้องไห้เวลาพ่อเมาแล้วทำลายข้าวของ ในครอบครัว ตอน14-16ปี ผมแสดงอาการของโรคนี้ แบบสุดมากๆ ผมทารุนเด็กแบบโหดมากและวิปริต ตอนนี้ผมอายุ19 แต่ผมรู้สึกผิด ตอนผมย่างเข้าอายุ17 ผมรู้สึกผิดกับที่ผมทารุนเด็กมาที่สุดเลย มองย้อนไป คือเหี้ยมมากจริงๆ
ตอนนี้ผมรู้สึกว่า อาการของโรคนี้ บางนิ้สัยมันแก้ได้แต่เรื่องจิตใจ และนิสัยอื่นๆแก้ไม่ได้เลย ผมน่าจะเป็นสมาธิสั้น ร่วมด้วย เพราะผมขี้ลืม ลืมแล้วลืมอีก อาการอื่นๆ
มีเยอะมากแต่ผมพูดไม่หมด ผมเลยคิดว่าตัวเองควรไปพบจิตแพทย์ใช่มั้ย
ผมเป็นโรคไซโคพาธ ต่อต้านสังคม
ผมชอบอยู่คนเดียว แล้วผมชอบใช้ชีวิตกลางคืนมากกว่าตอนเช้า เพราะรู้สึกดีเวลาฟ้ามืด เวลากลางคืนผมใช้ชีวิตแบบสบายใจมากๆ เวลาออกไปเจอสังคม ผมรู้สึกอึดอัดหมดพลัง ผมเลยเอาไปเทียบกับ Introvert ดูแล้วมันก็ใช่จริงๆ
แต่นิสัยอื่นๆ ที่มันไม่มีใน introvertเลย คือ ปกติผมเป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียวง่าย ผมอ่อนไหวทางความรู้สึก
เวลา โดนด่า ผมจะรู้สึกโกรธเขา ทำให้จิตใจผมรู้สึกตื่นเต้น
อารมณ์ร้อน แล้วเวลาตื่นเต้น ผมจะชอบท้าทายความเสี่ยง ยิ่งผมตื่นเต้นมากเท่าไหร่ ผมเริ่มไม่มีสติ หายใจแรง ถ้ายิ่งโดนด่าแบบไม่หยุด หรือ ความตื่นเต้น จากการโดนกระตุ้นไม่หาย ผมจะหลุด ใช้ความรุนแรง แล้วผมอ่ะพยายามหานิสัยตัวเองมาตลอดแต่ผมไม่รัว่าตัวเองกำลังเป็นโรคจิตเวชไปเพราะ ปัญหาครอบครัว ที่ผมพยายามหา เพราะผม มีนิสัยที่Toxicเวลาโดนด่านิดหน่อยผม รู้สึก โกรธ ยิ่งโดนด่าเรื่อยๆผมจะรู้สึก หายใจแรง ไม่มีสติ ตื่นเต้น เมื่อ2-3วันที่ผ่านมาผมไปเจอกับโรคทางจิตเวช โรคนึงเข้า คือโรคต่อต้านสังคม
แล้วผมกดเข้าไปอ่าน โอ่โห่คือเป๊ะเลย แล้วผมเคยทำนิสัยที่ในข้อมูลบอกไว้ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน มันเป๊ะจริงๆสาเหตุ คือใช่เลย ผมเคยโดนคนในครอบครัวทุบตีแบบโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ตอนนั้น เลือดซึมทั้งตัวตามแขนตามขาที่หลัง เป็นรอยไม้ แล้วผมเคยโดนครูจับแก้ผ้าแล้วเอาไปห้อยบนต้นไม้ทั้งที่มีเด็กนักเรียนมองอยู่เต็มผมได้แต่ร้องไห้ตอนอยู่ประถมต้นๆ ปกติผมก็เจอปัญหาครอบครัวแบบหนักๆ พ่อผมเมาแล้วทะเลาะกับแม่อยู่บ่อยๆ เมาแบบ2-3อาทิตย์ หยุดเมา1-2อาทิตย์ วนลูปอย่างนี้ตั้งแต่ผมจำความได้จนผมโตไม่เคยหยุดเหล้าเกิน3เดือน เวลาแกกินจะทะเลาะกับแม่ตลอดแล้วด้วยความที่ผมติดบ้านมีงานทำแค่ไปทำแล้วกลับบ้านผมเจอแบบนั้นผมรู้สึกเศร้าอึดอัดกว่าตอนเด็กๆเพราะมันกลายเป็นปมไปแล้ว ตอนเด็กๆผมเก็บกดมาตลอด ร้องไห้เวลาพ่อเมาแล้วทำลายข้าวของ ในครอบครัว ตอน14-16ปี ผมแสดงอาการของโรคนี้ แบบสุดมากๆ ผมทารุนเด็กแบบโหดมากและวิปริต ตอนนี้ผมอายุ19 แต่ผมรู้สึกผิด ตอนผมย่างเข้าอายุ17 ผมรู้สึกผิดกับที่ผมทารุนเด็กมาที่สุดเลย มองย้อนไป คือเหี้ยมมากจริงๆ
ตอนนี้ผมรู้สึกว่า อาการของโรคนี้ บางนิ้สัยมันแก้ได้แต่เรื่องจิตใจ และนิสัยอื่นๆแก้ไม่ได้เลย ผมน่าจะเป็นสมาธิสั้น ร่วมด้วย เพราะผมขี้ลืม ลืมแล้วลืมอีก อาการอื่นๆ
มีเยอะมากแต่ผมพูดไม่หมด ผมเลยคิดว่าตัวเองควรไปพบจิตแพทย์ใช่มั้ย