เรากระทำการผิดพลาดครั้งใหญ่เลยค่ะ.. ตือเรื่องมันมี อยู่ว่าเราพึ่งจบค่ะจิงๆก็อยากเรียนต่อค่ะเเต่ที่บ้านบอกลองออกมาหาประสบการณ์ทำงานดูไหม..
เราก็ครึ่งๆค่ะเเต่เราตัดสินใจลองมาทำงานเพราะอยากเเเบ่งเภาภาระพ่อค่ะที่บ้านเรามีน้องอีก3คนค่ะต้องส่งเรียนถ้าเราออกมาทำงานเค้าก็น่าจะเบามาอีกหย่อย เพราะไม่ต้องส่งค่าเรียนค่ากินอะไพวกนี้
เราทำงานได้4เดือนค่ะจิงๆก็อยากทำนานกว่านี้..
เเต่เราดันไม่ซื่อสัตย์ต่องานค่ะเป็นความผิดพลาดใหญ่มากค่ะ..ก่อนจะได้ทำงานคือเราก็หางานอยู่ค่ะว่างอยู่ประมาณ2เดือนก่อนจะได้งานนี้..จิงๆงานนี้คืลุงเราช่วยหาให้ค่ะ....เราเเอบยิบเงินจากที่ทำงานไปค่ะช่วงเเรกๆก็หยิบไปเเล้วคืนค่ะ ..พอช่วงหลังไม่ได้คืนจนเรื่องมันเรื่องเเดงขึ้นมา..ประมาน1100ค่ะ..สาเหตุคือเราเเบบเงินหมดช่วงสิ้นเดือนเราเป็นคนขี้เกรงใจค่ะไม่ค่อยพูดบอกอะไรใครเวลามีปัญหาค่ะทั้งกับที่บ้านเเละคนรอบข้างค่ะเรา
ขอพ่อได้ค่ะถ้าเรามีปัญหาจิงๆเเต่เราไม่อยากขอค่ะเราเคยขอค่ะประมาน200ซึ่งมันไม่พอจิงๆความผิดก็อยู่ที่การใช้เงินของเราด้วยค่ะ อย่างที่บอกไปน่ะค่ะเราเป็นคนขี้เกรงใจเเละไม่กล้าขอไม่กล้าพูดกลัวนั้นนี่ เราชอบคิดมากค่ะอารมณ์ประมาณเขาต้องบ่นต้องว่าเราแน่เลย ทำให้เราหลงผิดคิดไม่ได้ถ้าตอนนั้นเรากล้าบอกเขาไปตรงๆหรือขอความช่วยเหลือจากญาติเราเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้ค่ะ
ตอนนี้เราออกจากงานแล้วค่ะจริงๆเรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่มากโดยเฉพาะเรื่องเงินดีที่ที่ทำงานเราเห็นแบบความจริงใจของเราค่ะตอนเรื่องมันแดงเราก็สารภาพกับเขาไปตรงๆเขาก็เลยให้ลาออกแบบดีๆไม่มีประวัติแต่ตอนนี้เรารู้สึกผิดมากค่ะคือแบบลุงเราอุตส่าห์หางานให้เราได้แต่เรากลับมาทำนิสัยแบบนี้เราก็รู้สึกผิดกับพ่อมากๆเลยเขาต้องเสียใจมากแน่ๆถ้าตอนนั้นเราคิดให้ถี่ถ้วนคิดให้ดีกว่านี้เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้
ตอนนี้เราจะจำเรื่องครั้งนี้เป็นบทเรียนในชีวิตครั้งใหญ่ของเราเลยค่ะว่าเราไม่ควรเอาของคนอื่นคะถึงเราจะลำบากขนาดไหนอีกข้อก็คือเราไม่ควรคิดไปเองนู่นนี่นั่นว่าเขาจะด่าจะว่าเราเราควรบอกเขาตรงๆถึงปัญหาที่เรามีค่ะ
การผิดพลาดครั้งใหญ่
เราก็ครึ่งๆค่ะเเต่เราตัดสินใจลองมาทำงานเพราะอยากเเเบ่งเภาภาระพ่อค่ะที่บ้านเรามีน้องอีก3คนค่ะต้องส่งเรียนถ้าเราออกมาทำงานเค้าก็น่าจะเบามาอีกหย่อย เพราะไม่ต้องส่งค่าเรียนค่ากินอะไพวกนี้
เราทำงานได้4เดือนค่ะจิงๆก็อยากทำนานกว่านี้..
เเต่เราดันไม่ซื่อสัตย์ต่องานค่ะเป็นความผิดพลาดใหญ่มากค่ะ..ก่อนจะได้ทำงานคือเราก็หางานอยู่ค่ะว่างอยู่ประมาณ2เดือนก่อนจะได้งานนี้..จิงๆงานนี้คืลุงเราช่วยหาให้ค่ะ....เราเเอบยิบเงินจากที่ทำงานไปค่ะช่วงเเรกๆก็หยิบไปเเล้วคืนค่ะ ..พอช่วงหลังไม่ได้คืนจนเรื่องมันเรื่องเเดงขึ้นมา..ประมาน1100ค่ะ..สาเหตุคือเราเเบบเงินหมดช่วงสิ้นเดือนเราเป็นคนขี้เกรงใจค่ะไม่ค่อยพูดบอกอะไรใครเวลามีปัญหาค่ะทั้งกับที่บ้านเเละคนรอบข้างค่ะเรา
ขอพ่อได้ค่ะถ้าเรามีปัญหาจิงๆเเต่เราไม่อยากขอค่ะเราเคยขอค่ะประมาน200ซึ่งมันไม่พอจิงๆความผิดก็อยู่ที่การใช้เงินของเราด้วยค่ะ อย่างที่บอกไปน่ะค่ะเราเป็นคนขี้เกรงใจเเละไม่กล้าขอไม่กล้าพูดกลัวนั้นนี่ เราชอบคิดมากค่ะอารมณ์ประมาณเขาต้องบ่นต้องว่าเราแน่เลย ทำให้เราหลงผิดคิดไม่ได้ถ้าตอนนั้นเรากล้าบอกเขาไปตรงๆหรือขอความช่วยเหลือจากญาติเราเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้ค่ะ
ตอนนี้เราออกจากงานแล้วค่ะจริงๆเรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่มากโดยเฉพาะเรื่องเงินดีที่ที่ทำงานเราเห็นแบบความจริงใจของเราค่ะตอนเรื่องมันแดงเราก็สารภาพกับเขาไปตรงๆเขาก็เลยให้ลาออกแบบดีๆไม่มีประวัติแต่ตอนนี้เรารู้สึกผิดมากค่ะคือแบบลุงเราอุตส่าห์หางานให้เราได้แต่เรากลับมาทำนิสัยแบบนี้เราก็รู้สึกผิดกับพ่อมากๆเลยเขาต้องเสียใจมากแน่ๆถ้าตอนนั้นเราคิดให้ถี่ถ้วนคิดให้ดีกว่านี้เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้
ตอนนี้เราจะจำเรื่องครั้งนี้เป็นบทเรียนในชีวิตครั้งใหญ่ของเราเลยค่ะว่าเราไม่ควรเอาของคนอื่นคะถึงเราจะลำบากขนาดไหนอีกข้อก็คือเราไม่ควรคิดไปเองนู่นนี่นั่นว่าเขาจะด่าจะว่าเราเราควรบอกเขาตรงๆถึงปัญหาที่เรามีค่ะ