เรื่องก็คือผมมูฟออนจากแฟนเก่าไม่ได้ทุกวันนี้ก็ยังแอบส่องแอบมองเขาอยู่ทั้งที่เขาไปไกลแล้วไปกับคนอื่นแล้วมีคนใหม่แล้วมีแต่เราอยู่ที่เดิม ซึ่งผมมีแฟนเป็นเพื่อนในห้องครับซึ่งแฟนคนนี้ผมคบมา1ปี5เดือนก็คืออยู่ห้องเดียวกันมาตลอดและมันดูไปได้สวยมากๆและผมก็รักเขามากๆเราสองคนเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งแฟนเพราะอยู่ห้องเดียวกันผมก็รู้สึกสบายใจ เพราะเขาอยู่ในสายตาผม เขาเป็นคนดีมากๆและเป็นคนที่มีวุฒิภาวะสูงมีความเป็นผู้ใหญ่ตอนช่วง5เดือนแรกเป็นช่วงที่ผมอยู่ม.3ผมทำไม่ดีกับเขาเยอะมากจนเขาเหมือนจะไม่รักผมแล้วผมก็ถามกับตัวเองว่าผมต้องการเขาจริงไหม เหมือนเขาจะสนใจผมน้อยลงและผมรู้สึกได้ว่าชีวิตที่ไม่มีเขาเหมือนครึ่งชีวิตผมหายไปเลยผมเลยเปลี่ยนตัวเองพยายามเซฟคำพูดเซฟทุกอย่างเขาบอกไม่ชอบใครไม่ให้คุยกับใครผมทำให้ผมผมยอมเขาผมรักเขามากและผมอยากมีเขาซึ่งมันทำให้เราสองคนกลับมารักกันมากขึ้นในแบบที่มากขึ้นกว่าเดิมเรารักกันมากๆจนปิดเทอมโรงเรียนได้พาไปเที่ยวผมก็ได้เตรียมของวันครบรอบไปให้เขา เขาดูชอบมันและผมก็ชอบ ตลอดเวลาปิดเทอมเราคุยกันดูรักกันโดยปกติจนเปิดเทอมผมขึ้นม.4 ซึ่งใช่ครับผมเลือกเรียนสายเดียวกับเขาห้องเดียวกับเขา เปิดเทอมมาเราก็คุยกันเดินกลับบ้านด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันจนวันหนึ่งผมโดนเขาบอกเลิกซึ่งผมไม่รู้เลยว่าเพราะอะไรทำไมเขาถึงบอกเลิกผมเมื่อวานเขายังบอกรักผมอยู่เลย ผมเลือกที่จะยื้อครับเพราะผมขาดเขาไม่ได้และเขาก็ไม่ได้เลิกกับผมจนผ่านมาเรื่อยเราก็ยังรักกันอยู่เขาก็ยังแสดงความรักให้ผมเห็นอยู่ ผมเริ่มกระตือรือร้นเพราะผมกลัวที่จะเสียเขาไปวันครบรอบผมเลือกที่จะซื้อของให้เขาก็คือตุ๊กตาเพราะเขาบ่นอยากได้ตุ๊กตาตัวใหญ่เพราะก่อนหน้านี้ผมซื้อตัวเล็กให้ ผมเลยเลือกจะซื้อให้เขาพร้อมให้ตังค์อีกจำนวนหนึ่งเพราะผมคิดว่าให้เขาซื้อเองน่าจะถูกใจกว่าเขาก็ดูรักผมมากขึ้นนะครับผมก็รู้สึกอุ่นใจ ผ่านมาอีกหนึ่งเดือนเขาอยากได้เสื้อแน่นอนครับผมซื้อให้เพราะผมคิดว่าต้องทำแต้มเพราจะเสียเขาไปไม่ได้ หลังจากนั้นมาประมาณ2สัปดาห์เขาได้บอกเลิกผมครับซึ่งผมยื้อเขาจนสุดความสามารถแต่ผมก็ยื้อไว้ไม่ได้ จนเลิกกันมาผมก็ยังพยายามตามตื้อเขาเพราะชีวิตที่ไม่มีเขาผมเศร้าหมองมากไม่เป็นตัวเอง และมันอึดอัดมากที่มาเจอเขาที่โรงเรียนแต่ผมต้องเลือกที่จะหลบหน้าเพราะผมสู้หน้าเขาไม่ไหว แต่ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์เขามีคนคุยใหม่แล้ว เขากินข้าวด้วยกันไปซื้อของด้วยกันซึ่งผมเจ็บปวดมากๆทนมองไม่ได้เลยผมได้ร้องไห้ออกมาทั้งที่ผมเป็นคนที่ร้องไห้ยากมากๆตัวผมไม่เคยร้องไห้เพราะความรักเลยนี่เป็นครั้งแรกที่ผมร้องไห้ จนตอนนี้ผ่านมา2เดือนแล้วครับผมเห็นหน้าเขาแล้วผมยังรู้สึกเหมือนเดิมอยู่เลยยังอยากไปอยู่ตรงนั้นอีกครั้งแต่ว่าเขาไปกับคนอื่นแล้วนะครับเขามีคนอื่นแล้วมีแต่ผมที่ยังอยู่กับที่จนตอนนี้ผมยังร้องไห้เป็นครั้งเป็นคราวเห็นเขาอยู่ด้วยกันแล้วคิดไรไม่ออกเลยครับหัวผมคิดมากไม่หยุดเลยน้ำตาซึมออกมาตลอด เรื่องคร่าวๆมันก็มีประมาณนี้ครับ ผมควรทำยังไงดีครับผมยังรักและยังอยากให้เขากลับมาแต่อีกใจก็อยากมูฟเพราะมันดูเป็นไปไม่ได้ครับ ขอบคุณครับ