เรามั้ย คือตอนเรา4ขวบเราอยากมีน้องมากๆเราเหงาอยากมีเพื่อนเล่นเพื่อนคุย แล้วแม่ก็มีน้องให้เราจริงๆ เราดีใจมากๆที่ได้มีน้อง ตั้งแต่น้องเกิดมาเราเราห่างกัน5ปีเรารักน้องมากน้องเราน่ารักพูดเพราะ จนเราได้ย้ายมาต่างจังหวัดกับตายาย พอน้องเราเริ่มเข้าโรงเรียนประถมตอนป.1น้องเราก็เริ่มนิสัยเปลี่ยนเริ่มพูดคำหยาบ
จะน้อง ป.2-3 เริ่มนิสัยเสียนิสัยไม่ดี เอาแต่ใจ
 (พ่อของเราเสียตอน พ.ศ.2560 และแม่เราก็แต่งงานใหม่ตอน2ปีที่ผ่านมา พ่อใหม่ตามใจเราสองคนมาก
และน้องเราแค่บอกว่าอยากได้พ่อใหม่ก็หามาให้งี้เรื่อยๆ
จนน้องเราเคยตัว) ตอนนี้น้องเราขึ้น ป.4 เอาแต่ใจมาก
อยากได้ไรต้องได้ พูดไม่เพราะกับยาย แค่ยายบอกให้เก็บเสื้อของตัวเองก็พูดกับยายไม่ดี เช่น อย่ายุ่ง เรื่องของหนู ก็ทำเองสิ เป็นแบบนี้มานานจนเราทนไม่ไว้
แล้วพยายยามพูดหลายรอบก็ไม่ฟัง เราเคยโทรไปหาปริกษาพ่อแม่(พ่อแม่เราอยู่ต่างจังหวัด)แต่พ่อก็ว่ายังเด็ก
ชั่งมันเถอะ  ทุกครั้งที่เราพูดดีๆน้องก็ชอบทำนิสัยแย่ๆใส่ บางครั้งก็จนไม่อยากพูดกับใครเราเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ออกอะ และก็มีแต่คนว่าเราว่าไม่ออกมาเล่นกับน้องบ้างดูแลน้องบ้างอะไรหลายอย่าง แต่ทุกครั้งที่เราออกไม่เราก็จะทะเลอะกันหลายอย่างแล้วก็เก็บมาร้องไห้คนเดียว เราไม่เข้าใจว่าทำไม่ถึงชอบเป็นงี้อยากได้อะไรเราก็ซื้อมาให้หามาให้ แต่ก็ชอบใส่ร้ายต่างๆนาๆ
ชอบชอบถามกับตัวเองนะว่าเราทำไรผิด