สวัสดีค่ะ เราเป็นนักศึกษา อายุ19 พึ่งเข้าปี1 เราพึ่งได้เข้ากทม. เราไปหาเพื่อน แต่เพื่อนอยู่หอในชาย เพื่อนเราเป็นสาวสอง เราเลยต้องหาโรงแรมพัก เพื่อนเราไม่สามารถมาพักกับเราได้ เพราะวันต่อไปต้องไปทำงานพารท์ไทม์ เราไปพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งแถวรัชดา โดยที่ไม่ได้ปรึกษาพ่อแม่ แต่บอกว่าไปพักโรงแรมนะ เราไปพักคนเดียว เราเห็นโรงแรมราคาถูกดีราคาประมาณ300 กว่าๆ เราหาจากในแอพแห่งหนึ่งในนั้นเขียนไว้ว่าห่างจากmrt 3 km. สรุปไปจริงๆไกลมากกกก 5kmได้ ซึ่งเราก็ไม่รู้อะไรจริงๆค่ะ เราเป็นคนไม่มีมีไหวพริบด้วยพอถึงโรงแรมเราถึงตอนเที่ยงคืน เห็นสภาพ ก็ไม่อยากเข้าเท่าไร แต่รู้สึกเสียดายเงินที่จ่ายไป จึงไปเข้าพัก สภาพห้องดูไม่ได้สะอาด เปิดห้องมามันแย่มากๆ เราร้องไห้เลยที่เห็นสภาพห้อง พ่อแม่ไม่เคยพามานอนโรงแรมแบบนี้ เราไม่กล้านอนมากๆ แม่บอกว่าให้เราเปลี่ยนโรงแรมไปเลยถ้าเรายังไหว เราหอบของมันหนักมากแม่เป็นห่วงความปลอดภัย แม่เราก็คอยโทร คอยทักตลอดคืน เราก็โดนสวดยับเหมือนกัน   แม่ก็ด่าทั้งเพื่อนด้วยที่เป็นคนท้องถิ่น ทำไมไม่ช่วยหาโรงแรมให้เลย ทั้งๆที่ก่อนหน้าก็มาพักแถวนี้ก่อนเรา แล้วก็พาเราเที่ยวจนกลับดึก จะไปหาที่ไหนทัน พอตอนตี5 เราง่วงมากๆ เลยเผลอทิ้งตัวลงนอน ตื่นมาก็เลยเครียด ลองมานั่งคิด ลองถาม เลยคิดว่าโรงแรมนี้น่าจะเป็นที่ๆเขามาขายบริการแล้วมาพักที่นี่ แล้วเรารู้สึกเครียดมากเลยค่ะ ว่าโรงแรมจะซักเครื่องนอนรึเปล่า เพราะตอนเข้าไปแรกๆ เราเห็นเส้นผม แล้วก็ที่นอนคันๆ เรากังวลกลัวว่าเราจะติดโรครึเปล่า หากโรงแรมไม่ได้ซักเครื่องนอน ถ้าห้องนี้มีคราบเหงื่อคราบอะไรของลูกค้าก่อนหน้า เรื่องนี้เป็นบทเรียนให้เราแบบสำคัญมากๆในการเดินทางเลยล่ะค่ะ อันที่จริงตลอดชีวิตพ่อแม่เราไม่เคยพาไปนอนโรงแรมแบบนี้เลยค่ะ ค่อนข้างมีระดับ พ่อแม่เราเลี้ยงมาอย่างดี  แต่เราดันเห็นของถูกแล้วคิดไม่ได้ พ่อแม่เป็นห่วงเรามากๆ เรากังวลมากๆเลย ถ้ารู้แบบนี้ย้อนกลับไปได้เราควรจะรีบเปลี่ยนโรงแรมตั้งแต่เห็นสภาพแล้วแท้ๆ เรากังวลมากเลยค่ะว่ากรณีแบบนี้เราจะติดโรคอะไรม้ย ตอนนี้สุขภาพจิตเราไม่อยู่กับตัวเลย เราเครียดเรากังวลมาก อันที่จริงบ้านเราก็มีเงินที่จะหาโรงแรมดีได้แท้ๆแต่ทำไมเราทำแบบนี้กันนะ ทั้งเครียดทั้งกลัสวุขภาพกายด้วยค่ะ