เคยสอบติดคณะเเพทย์ ขอทางบ้านลาออกเพราะไม่ชอบ ทางบ้านค่อนข้างเสียใจมาก หลังจากลาออกได้ไม่กี่เดือน ก็มีน้องค่ะ ไม่ได้ตั้งใจมีแต่พอรู้ว่ามีก็รับผิดชอบให้สิ่งที่ตัวเองทำสุดหัวใจค่ะ ปัจจุบันลูก 7 เดือน เราอายุ 20 ปี เป็นแม่ full time ตั้งเเต่คลอด
อยากกลับไปเรียนมากค่ะ มีเเค่วุฒิ ม.6
กลัวว่าวันนึงจะยืนด้วยขาของตัวเองไม่ได้ กลัวจะหาเงินเลี้ยงลูกเลี้ยงครอบครัวของตัวเองไม่ได้ ไม่ได้ตอบเเทนบุญคุณใครสักคนเลย

เคยปรึกษาแฟนว่าจะกลับไปเรียนได้ไหม ตอนท้องเขาบอกว่าได้ พอคลอดก็ไม่ให้ไปค่ะ ให้เหตุผลว่า ทำให้เกิดมาด้วยกันเเต่เราจะไม่รับผิดชอบทิ้งให้คนอื่นเลี้ยงมันได้หรอ เราเลยไม่ได้ไปไหนสักที เพราะรู้สึกผิด
แม่เราก็เหมือนไม่คาดหวังอะไรแล้ว ไม่ได้อยากให้ไปเรียน เพราะถ้าไปต้องทิ้งให้ป้ากับลุงดูแลลูกให้ เเละเราเคยพลานเงินเเม่ตอนจะเรียนเเพทย์เยอะมากค่ะ ถ้าเราเหนื่อยเขาก็อยากให้เรากลับบ้าน ให้ลุงกับป้าช่วยเลี้ยงจนขวบนึง ถ้าจะทิ้งให้ลุงกับป้าดูแลโดยตรงได้ เมื่อต้องการจะทำงานเท่านั้นค่ะ
ส่วนลุงกับป้า เขาเลี้ยงเรามา เข้าใจทุกอย่างค่ะ บอกเราว่าอยากเรียนก็เรียนเลย จะดูลูกให้ แต่มันติดที่เงินด้วยค่ะ แล้วก็เเฟนเราที่ไม่ยอมสักที

ความคิดเราจะฝากลูกไว้กับป้าตอน 1 ขวบค่ะ
อยากจะเลือกที่เรียนที่สามารถอยู่ใกล้ลูกไป-กลับได้
มีเวลาช่วงเย็นก่อนนอน ในการอ่านนิทานเเล้วก็เล่นกับลูกบ้าง จะทำห้องเเล้วก็สถานที่ต่างๆไว้ให้ลูกเล่นโดยเฉพาะ เพื่อทุ่นเเรงของป้ากับลุง

เเต่ตอนนี้เรายังไม่รู้จะหาทางออกยังไงกับแฟน แม่ยังพอคุยได้ แต่เเฟนไม่ยอมเลยค่ะ ใครพอมีคำปรึกษาเเนะนำหน่อยนะคะ